Πώς είναι, μόλις στα 21 σου, να επιλέγεσαι για να σχεδιάσεις το επετειακό cd ενός από τα πιο αγαπημένα μουσικά συγκροτήματα στην Ελλάδα; Η Άννα Σούμπαση, φοιτήτρια γραφιστικής στον ΑΚΤΟ, βάζει την υπογραφή της στο «20» των Goin’ Through, ενώ έχει ήδη αποσπάσει μια σειρά από βραβεύσεις σε εκθέσεις και διαγωνισμούς. Ας τη γνωρίσουμε…
Το επετειακό άλμπουμ των Goin’ Throuhg για τα είκοσι χρόνια δισκογραφία τους.
Πώς προέκυψε η συνεργασία σου με τους Goin’ Through; Τα μέλη του συγκροτήματος, μαζί με τη δισκογραφική τους εταιρεία «Cobalt Music», διοργάνωσαν ένα διαγωνισμό ανάμεσα σε φοιτητές γραφιστικής του ΑΚΤΟ για να επιλέξουν το εξώφυλλο του επετειακού cd «20», που επρόκειτο να κυκλοφορήσουν με αφορμή τη συμπλήρωση των είκοσι χρόνων τους στη δισκογραφία. Ήρθε, λοιπόν, ο NiVo στη σχολή, μας εξήγησε ότι η αρχική τους ιδέα ήταν να απεικονίζεται το αστικό τοπίο – προφανώς γιατί και όσα περιγράφουν στα τραγούδια τους συμβαίνουν ανάμεσά μας, μέσα στην πόλη που ζούμε – και κάθε φοιτητής που θέλησε να συμμετάσχει, ετοίμασε και τους έστειλε κάποια προτεινόμενα σχέδια.
Το δικό σου εξώφυλλο με ποια κριτήρια το διαμόρφωσες; Από τις αρχές των σπουδών μου, ένα παλιό κτίριο απέναντι από τη σχολή, κοντά στο Πεδίον του Άρεως, μου είχε τραβήξει το ενδιαφέρον. Άρχισα, λοιπόν, να το φωτογραφίζω και, τριγυρνώντας και σε άλλες περιοχές του κέντρου της πόλης, φωτογράφισα περισσότερα, δίνοντας έμφαση, μάλιστα, και σε χαρακτηριστικές λεπτομέρειες, όπως τις κεραίες στις ταράτσες τους. Στη συνέχεια, έφτιαξα ένα κολάζ αυτών των φωτογραφιών στον υπολογιστή και στο τελικό αποτέλεσμα έδωσα μια κάπως «θολή» όψη, ώστε να δημιουργήσω την αίσθηση της κίνησης και να δείξω ότι δεν πρόκειται απλώς για παλιά κτίρια, αλλά υπάρχει και έντονη κινητικότητα ανάμεσά τους. Τέλος, πρόσθεσα τον αριθμό «20» σε μια φωτεινή, μοντέρνα απόχρωση. Με αυτόν τον τρόπο, προσπάθησα να φτιάξω ένα εξώφυλλο, στο οποίο να φαίνεται η σύνδεση του παλιού με το καινούριο, του χθες με το σήμερα.
Τι αποκόμισες από αυτή την εμπειρία συνολικά; Χάρηκα πολύ όταν έμαθα ότι οι Goin’ Through είχαν διαλέξει το δικό μου εξώφυλλο, γιατί, όπως είπαν, ήταν πολύ κοντά σε αυτό που και οι ίδιοι είχαν σκεφτεί. Γενικά, πάντως, ο συγκεκριμένος διαγωνισμός μού έδωσε τη δυνατότητα να δοκιμάσω τις δυνάμεις μου σε κάτι εντελώς διαφορετικό, αλλά και μια πολύ σημαντική επαγγελματική ευκαιρία προτού καν ολοκληρώσω τις σπουδές μου.
Πώς επέλεξες να σπουδάσεις graphic design; Από πολύ μικρή ηλικία σχεδίαζα, έχοντας εμπνευστεί κυρίως από ιαπωνικά κινούμενα σχέδια και ιαπωνικά ή αμερικανικά κόμιξ. Μεγαλώνοντας, λοιπόν, ήθελα στις σπουδές μου να ασχοληθώ με κάτι παρεμφερές. Η γραφιστική με κέρδισε γιατί, μέσω αυτής, μπορεί κανείς να δραστηριοποιηθεί σε πολλούς ενδιαφέροντες τομείς – από το χώρο των επιχειρήσεων έως καλλιτεχνικές εκθέσεις –, κάνοντας πάντα κάτι καινούριο και διαφορετικό.
Κατά τη διάρκεια των σπουδών σου, έχεις ασχοληθεί με ένα ευρύ πεδίο εφαρμογών της γραφιστικής: σχεδιασμό εξώφυλλων βιβλίων, ιστοσελίδων, πολιτικής αφίσας, πόστερ για την πόλη… Ποιες από αυτές σου άρεσαν περισσότερο; Ο σχεδιασμός εξώφυλλων βιβλίων, τον οποίο διάλεξα και ως θέμα της διπλωματικής μου εργασίας, γιατί βασίζεται στην τεχνική «do it yourself» και περιλαμβάνει σχέδια που γίνονται χωρίς ιδιαίτερη επεξεργασία στον υπολογιστή. Δηλαδή, οι γραμματοσειρές, το λογότυπο, τα σχήματα, τα χρώματα, έγιναν όλα στο χέρι. Ουσιαστικά, ήταν η πρώτη φορά που χρειάστηκε να συνθέσω ένα άρτιο αποτέλεσμα το οποίο θα βασιζόταν κυρίως στο δικό μου σχέδιο και όχι στη χρήση της τεχνολογίας και ανακάλυψα ότι έχει μεγάλο ενδιαφέρον.
Μετά τη συνεργασία για τους Goin’ Through, η δισκογραφική εταιρεία «Cobalt Music» σού ανέθεσε και το σχεδιασμό της συλλογής τραγουδιών του Γιώργου Ζαμπέτα, που θα κυκλοφορήσει σύντομα με αφορμή τη συμπλήρωση 90 χρόνων από τη γέννησή του. Πώς είναι να σχεδιάζεις για έναν καλλιτέχνη μιας τόσο διαφορετικής γενιάς; Πράγματι, οι υπεύθυνοι της δισκογραφικής εταιρείας είδαν κάποια σχέδια που είχα φτιάξει όχι στον υπολογιστή, αλλά στο χέρι, και θεώρησαν ότι κάτι αντίστοιχο θα ταίριαζε για το Γιώργο Ζαμπέτα. Η αλήθεια είναι ότι … δεν γνώριζα πολλά από τα τραγούδια εκείνης της εποχής, αλλά, με αφορμή την έκδοση της συγκεκριμένης συλλογής, είχα την ευκαιρία να τα ακούσω. Γενικά, ήταν μια ακόμη ενδιαφέρουσα πρόκληση, που αφορούσε τη σύνδεση του χθες με το σήμερα.
Στα πλαίσια διαγωνισμών του ΑΚΤΟ, έχεις συμμετάσχει και σε καμπάνιες γραφιστικής για κοινωφελείς σκοπούς. Πόσο διαφορετικό είναι να σχεδιάζεις για ένα εμπορικό προϊόν απ’ ό,τι για την αντιμετώπιση ενός κοινωνικού προβλήματος; Μια τέτοια περίπτωση ήταν όταν, π.χ., σε διαφημιστική καμπάνια των Γιατρών του Κόσμου με θέμα «Έγκυος μητέρα και παιδί», έδειξα σε ένα σύντομο βιντεάκι τι δυνατότητες έχουν γυναίκες διαφορετικής οικονομικής κατάστασης να φροντίσουν όσο χρειάζεται το μωρό στη κοιλιά τους. Η διαδικασία του σχεδιασμού δεν είναι πολύ διαφορετική, αλλά θεωρώ ότι, εφόσον ένας γραφίστας έχει τη δεξιότητα, μέσα από τα σχέδιά του, να μεταδώσει μηνύματα, οφείλει να το κάνει και για ευαίσθητα, κοινωνικά θέματα.
Έχεις καταγωγή και από τη Φινλανδία, έχεις ζήσει για πέντε χρόνια στο Μόναχο και τη Φρανκφούρτη. Σε ποιο βαθμό έχει επηρεάσει η σχέση σου με το εξωτερικό την αισθητική σου και την καλλιτεχνική σου έκφραση; Οι διαφορετικές εικόνες που έχω δει εκεί – εικόνες αρχιτεκτονικής, φυσικών τοπίων, δρόμων, ανθρώπων – σίγουρα έχουν εντυπωθεί στο μυαλό μου και επηρεάσει το αποτέλεσμα της δουλειάς μου. Το πιο σημαντικό, όμως, είναι ότι μού έχουν γεννήσει μεγάλη αγάπη για τα ταξίδια, που, με νέες εμπειρίες και επαφή με άλλους πολιτισμούς, θα διευρύνουν ακόμα περισσότερο τους ορίζοντές μου στο μέλλον.
Πες μας ένα έργο τέχνης ή καλλιτέχνη που σου αρέσει πολύ. Οι «Guerrilla Girls», γιατί περνούν μηνύματα για την ισορροπία που πρέπει να υπάρχει μεταξύ ανδρών και γυναικών στις σύγχρονες κοινωνίες, εφόσον οι περισσότερες από αυτές παραμένουν ανδροκρατούμενες.
Έχοντας κερδίσει ήδη βραβεύσεις σε εκθέσεις και διαγωνισμούς, τι πιστεύεις ότι χρειάζεται ένας νέος δημιουργός για να ξεχωρίσει στην Ελλάδα της κρίσης; Πλέον, τα περισσότερα επαγγέλματα έχουν αβεβαιότητα, οπότε δεν είναι σωστό να πει κανείς, παραδείγματος χάριν, «δεν θα γίνω γραφίστας, γιατί απειλούμαι από την ανεργία». Πρέπει να ακολουθήσει αυτό που του αρέσει και, με το ταλέντο του και τις κατάλληλες σπουδές, θα αναγνωριστεί. Βασικά προτερήματα, βέβαια, είναι η ευελιξία ώστε να μπορεί να δραστηριοποιηθεί σε διαφορετικούς τομείς του επαγγέλματός του, αλλά και η προσωπική ταυτότητα ώστε όταν κάποιος βλέπει ένα έργο του, να μπορεί να διακρίνει ότι «είναι του τάδε».
Τα πλάνα σου για το μέλλον; Θα ήθελα – είτε μέσω ενός μεταπτυχιακού είτε μέσω πρακτικής άσκησης – να εξερευνήσω ακόμα περισσότερο το ευρύ πεδίο των εφαρμογών της σύγχρονης γραφιστικής και, στη συνέχεια, να αποφασίσω με ποιες από αυτές θα ασχοληθώ επαγγελματικά. Το σημαντικότερο, εξάλλου, είναι όχι να κάνεις μια δουλειά ρουτίνας, αλλά αυτό που σε ενδιαφέρει, σου ταιριάζει και σε γεμίζει περισσότερο.