Στα σχέδια της πρώτης συλλογής του John Galliano για τον Margiela διέκρινα κάτι τρισδιάστατες κατασκευές, σαν έξτρα δομές πάνω στο ρούχο, που μου θύμισαν πρόσωπα. Κυρίως μάτια. Μπορεί να είχα άδικο ή να είχα τη μύγα αλλά αυτό μου φάνηκε πολύ ποιητικό: σαν μια επισήμανση στον εαυτό του, πάνω στο έργο του, πως ο κόσμος βλέπει ανά πάσα στιγμή τι κάνουμε. Σαν ένα μικρό ενδυματολογικό μάντρα που του θυμίζει ότι πρέπει στο εξής να προσέχει, ειδικά τώρα που του δόθηκε μια δεύτερη ευκαιρία.
Καθόλου σίγουρη δεν είμαι για το αν ο Βρετανός σχεδιαστής «έπρεπε» ή «δεν έπρεπε» να απολυθεί τόσο αποφασιστικά και αμετάκλητα από τον οίκο Dior: κάτι μεθύσια τα έχουμε μετανιώσει όλοι γιατί εξαργυρώθηκαν σε βαριές κουβέντες, λάθος sms ή ατυχή οικειότητα, ωστόσο για τους αναγνωρίσιμους ανθρώπους τα λάθη δεν είναι τόσο απλά. Ο Galliano εκστόμισε προσβολές που είχαν περιεχόμενο ρατσιστικό, και έτσι απλά, επειδή ο Dior δεν παίζει με τέτοια, ο αρχισχεδιαστής του πήρε πόδι. 4 χρόνια μετά επέστρεψε στις πασαρέλες, αλλά την επιστροφή είχαν προοικονομήσει φίλοι από τα παλιά, που ποτέ δεν τον ξέγραψαν: Η Anna Wintour εμφανίστηκε τον Δεκέμβριο με φόρεμα που ο Galliano είχε φτιάξει ειδικά για αυτήν, ενώ ο ίδιος είχε δηλώσει σε συνέντευξή του πριν 2 χρόνια ότι “η Kate Moss τον έσωσε” (είχε άλλωστε φτιάξει και το νυφικό της). Στο άντρο της ρηχότητας το απολωλός πρόβατο είχε καταφέρει να οικοδομήσει σχέσεις με βαθιά θεμέλια.
Τη συλλογή που έδειξε πριν λίγο στο Λονδίνο ο σχεδιαστής προσπάθησε να την εντάξει στο πνεύμα του Maison Martin Margiela – ακόμα και στο τέλος άφησε στην άκρη το θεατράλε ύφος του και έγνεψε στο αποτελούμενο μόλις από 100 άτομα κοινό του, φορώντας τη χαρακτηριστική λευκή ποδιά εργαστηρίου του οίκου. Ήταν προσεκτικός, όμως δεν μπόρεσε πίσω από την ταπεινότητά του να κρύψει το ότι είναι πάντα Πρώτο Βιολί. Τα 24 κομμάτια που έδειξε, ήταν Κομμάτια Galliano. Άλλα εντελώς φορέσιμα, όπως τα κοστούμια που είχαν μια ελαφριά κλίση στο πρακτικό oversized, άλλα θεατρικά και άλλα κομμάτια με κωδικό Για Πάντα, όπως τα παλτό. Και αν κάποια σου φαίνονται υπερβολικά avant garde κυρίως σε σχέση με τις εποχές που ζούμε, προσπάθησε να τα δεις αφαιρετικά, απαλλαγμένα από την ξιπασιά και τις αρτιστίκ προσθήκες της πασαρέλας: πρόκειται για υπέροχα, απλώς εκκεντρικά και σχεδιαστικά ενδιαφέροντα κομμάτια που απλά θέλουν κάποια να τα “σηκώσει”.
Αλλά, ήταν ποτέ για όλους ο Galliano;
οι φωτογραφίες είναι από το style.com
η αρχική φωτογραφία από το instagram του Renzo Rosso
