Ο Έλληνας που έβαλε τον Βαν Γκογκ και τον Μαγκρίτ στις πασαρέλες

Το Ubicouture δημιουργήθηκε αρχικά από τον Χρήστο Μούχα ως ένας τρόπος έκφρασης μιας προσωπικής αισθητικής μέσα από τον συνδυασμό ρούχων και αξεσουάρ με έργα των αγαπημένων του καλλιτεχνών. Το αποτέλεσμα άρεσε, σύντομα το Tumblr τον ανέδειξε σε original εμπνευστή ενός πρωτότυπου concept και ο νεαρός φοιτητής Επικοινωνίας δέχτηκε τις πρώτες προτάσεις συνεργασίας και παρουσίασης από διεθνή και ελληνικά μέσα.

Η ιδέα πίσω από το Ubicouture είναι πραγματικά μοναδική. Πώς συνδυάζεται με τις σπουδές σου και τι στάθηκε η αφορμή για να το ξεκινήσεις;  

Η αλήθεια είναι πως ήταν τυχαίο. Η τελευταία συλλογή του Raf Simons για την Jil Sander, το 2012, μου είχε κάνει τρομερή εντύπωση σε κάθε επίπεδο – ακόμα και για το set με τα λουλούδια στα διαφανή κουτιά. Και αυτό ακριβώς ήταν η αφορμή. Πριν μερικές βδομάδες είχα δει έναν πίνακα του Gustav Klimt με ένα μονοπάτι σε έναν κήπο και κάπως στο μυαλό μου κόλλησαν και τα δύο. Φαντάστηκα τα μοντέλα της συλλογής να περπατάνε σε αυτό το μονοπάτι. Είπα λοιπόν να το δοκιμάσω και μου άρεσε πολύ το αποτέλεσμα αλλά και η διαδικασία. Από τότε δεν έχω σταματήσει σχεδόν καθόλου. Όσο για τις σπουδές μου, το Ubicouture δεν σχετίζεται άμεσα. Σπουδάζω Media & Communications στην Αγγλία γιατί θέλω πολύ να δουλέψω στο χώρο της μόδας και συγκεκριμένα στον Τύπο, οπότε λειτουργεί κάπως σαν παράλληλη εκπαίδευση για μένα, αν και όχι ακαδημαϊκή.

Όταν ξεκίνησες το Ubicouture περίμενες ότι θα είχε τέτοια ανταπόκριση;

Ούτε στα πιο τρελά μου όνειρα. Αλλά ούτε και το επιδίωκα όμως. Έφτιαχνα – και ακόμα έτσι είναι – κάθε εικόνα για δική μου ευχαρίστηση. Μετά από πολλούς μήνες πρώτα με πρόσεξε το ίδιο το Tumblr και μέχρι εκεί νόμιζα ότι κατάφερα περισσότερα από όσα μπορούσα να φανταστώ. Αλλά ξαφνικά αυτό μεγάλωσε και δεν το πίστευα. Μου πήρε πολύ καιρό να συνειδητοποιήσω τι συμβαίνει μέχρι που πήρα την πρώτη μου δουλειά στο WearThisToday χάρη στο Ubicouture. Τρελό δεν ακούγεται;

Τρελό, αλλά και συναρπαστικό παράλληλα! Πιστεύεις ότι η τέχνη λείπει εν γένει από το διαδίκτυο;

Δεν νομίζω. Αν έλειπε, δεν ξέρω τι θα έκανα τώρα. Έχω δει την δουλειά πολλών καλλιτεχνών, νέων και μη, μια ευκαιρία που δεν θα είχα χωρίς αυτό. Πέρα από την ελευθερία και αμεσότητα που προσφέρει, έχει γίνει από εργαλείο ακόμα και πηγή τέχνης. Νομίζω δηλαδή θα βλέπουμε όλο και πιο συχνά για έργα που φτιάχνονται αποκλειστικά ψηφιακά ή με «υλικά» από το Ίντερνετ.

Η μόδα και η ζωγραφική είναι πράγματι δύο καλές φίλες; 

Και εγώ το ίδιο ψάχνω να απαντήσω. Δεν μπορώ να απαντήσω απόλυτα γιατί, από τη μία, η μόδα δεν παύει να είναι μια βιομηχανία που στηρίζεται στο κέρδος ενώ η ζωγραφική και γενικότερα η τέχνη, πέρα από δουλειά είναι και κατάθεση ψυχής, νομίζω. Αλλά από την άλλη βλέπεις – έστω στον υπολογιστή – κομμάτια υψηλής ραπτικής και αναρωτιέσαι πού είναι τα όρια μεταξύ μόδας και τέχνης. Σε έναν ιδανικό κόσμο, ίσως θα ήταν και καλές φίλες.

Οι φετινές ανοιξιάτικες συλλογές περιείχαν έντονα στοιχεία art. Υπάρχουν κάποιες που ξεχώρισες; 

Της Prada και της Céline. Πάρα πολύ δυναμικές και οι δύο ως συλλογές αλλά και για τις γυναίκες που θα τις φορέσουν. Από τις ανδρικές, του Raf Simons για το πόσο σύγχρονη και μοντέρνα ήταν για τον άνδρα σήμερα.

Αν μπορούσες να συνθέσεις την δική σου κολεξιόν, ποιον καλλιτέχνη θα χρησιμοποιούσες ως έμπνευση; 

Δύσκολο γιατί απορώ αν θα μπορούσα να κάνω ακόμα και ένα κασκόλ! Σίγουρα όμως θα επέλεγα τον Mark Rothko και τον Ed Ruscha.

ubicouture.tumblr.com