Τώρα τελευταία, η Microsoft έχει αρχίσει να επιδεικνύει ιδιαίτερα έντονο ενδιαφέρον για τους πάτους των ωκεανών. Θα μπορούσε να πει κανείς πως οι λόγοι της είναι περιβαλλοντικοί –αλλά με την πολύ ευρεία έννοια. Η αμερικανική εταιρεία, βλέπετε, θεωρεί πως μπορεί να εκμεταλλευτεί τις χαμηλές θερμοκρασίες που επικρατούν κάτω από την επιφάνεια της θάλασσας αλλά και τον άπλετο διαθέσιμο χώρο για να τοποθετήσει εκεί τα data centers της, γλιτώνοντας έτσι πολύτιμη ενέργεια πρωτίστως, και χώρο στη στεριά δευτερευόντως. Με τη μάζα των ωκεανών να είναι τεράστια δε, θεωρείται βέβαιο πως τα data centers της Microsoft δεν θα επηρεάσουν καθόλου τη θερμοκρασία των υδάτων –αν και αυτό το τελευταίο ελέγχεται.
Η εταιρεία από το Ρέντμοντ έχει ξεκινήσει από πέρυσι τα πειράματα με το πρότζεκτ Natick, βάσει του οποίου έστειλε ένα πρότυπο data center στον πάτο του Ειρηνικού Ωκεανού για τρεις μήνες (90 μέρες) προκειμένου να τεστάρει τις αντοχές του στις σκληρές, υποθαλάσσιες συνθήκες. Πώς τα πήγε; Περίφημα! Καλύτερα απ’ ό,τι ανέμενε η ίδια η Microsoft! Το data center ονόματι Leona Philpot (χαρακτήρας από τη σειρά Halo του Xbox) πέρασε κάθε δοκιμασία, κάνοντας τους ιθύνοντες της εταιρείας να θεωρούν πως η «εμβάπτιση» των racks της είναι μια λύση πάνω στην οποία θα πρέπει να επενδύσουν. Εξ άλλου, περί τα 4,5 δισ. ανθρώπων ζουν σε απόσταση 200 χιλιομέτρων από κάποια ακτή, οπότε τοποθετώντας τα data centers της στον βυθό, μια εταιρεία θα μπορούσε να εξασφαλίσει και μεγαλύτερες ταχύτητες πρόσβασης σε δεδομένα στους πελάτες της.
Είναι όμως η εν λόγω λύση αξιόπιστη; Σε πρώτη φάση ναι. Δεν έχει υλοποιηθεί άλλωστε για να είμαστε σε θέση να γνωρίζουμε αν εκτός από τα προαναφερθέντα θετικά έχει και αρνητικά. Τα τελευταία φυσικά, εξαρτώνται και από την κλίμακα υιοθέτησής της: αλλιώς είναι να μιλάμε για πρακτική που εφαρμόζει μία εταιρεία και αλλιώς για μέθοδο που σταδιακά έχει υιοθετήσει ολόκληρη η βιομηχανία. Ο κόσμος αρχίζει και στηρίζει ολοένα και περισσότερο σε cloud υπηρεσίες, περνώντας την τοπική αποθήκευση δεδομένων σε δευτερεύοντα ρόλο. Ως εκ τούτου, οι ανάγκες των εταιρειών που δραστηριοποιούνται στην αγορά των cloud services θα αυξάνονται διαρκώς με το μεγαλύτερο μέρος του μπάτζετ σε τέτοιες περιπτώσεις να πηγαίνει όχι στην εκμίσθωση του απαιτούμενου χώρου ή τον ίδιο τον εξοπλισμό αλλά την αποτελεσματική ψύξη του τελευταίου. Όταν όμως αυτή προσφέρεται δωρεάν και μάλιστα από την ίδια τη φύση, γιατί να μην το εκμεταλλευτεί μια εταιρεία; Το πλήρες τίμημα βέβαια είναι άγνωστο για την ώρα, όμως αν η βιομηχανία πέσει… με τα μούτρα επάνω σε αυτή τη λύση, δεν θα αργήσουμε να το μάθουμε.
Έχει πλάκα πάντως η ειρωνεία του όλου πράγματος: πως στοχεύουμε δηλαδή στα σύννεφα (cloud) αλλά βασιζόμαστε στη θάλασσα…