Τα ηλιόλουστα Σάββατα της ανοιξιάτικης Αθήνας είναι ό,τι πρέπει για βόλτα στο κέντρο, κατά προτίμηση με ένα παγωτό στο χέρι ή μια κρύα μπύρα σε κάποια από τις καφετέριες και τα μεζεδοπωλεία του.
Αυτό το Σάββατο όμως, αν κατεβήκατε στο Σύνταγμα και το Μοναστηράκι, θα είδατε ότι ήταν λίγο διαφορετικό από τα άλλα, καθώς λάμβανε χώρα πορεία, όχι όμως από αυτές που έχουμε συνηθίσει, αλλά μια πορεία που σου έφτιαχνε την διάθεση και μάλλον σε έκανε να αναρωτιέσαι Μα, τι στο καλό συμβαίνει.
Δέκα άνδρες βγαλμένοι από άλλη εποχή, ντυμένοι με ωραία κοστούμια, τραγιάσκες και ρολόγια τσέπης να κρέμονται από τα γιλέκα τους, απαιτούσαν να γίνουν όλα #opwstote. Χορός όπως τότε. Μπύρα όπως τότε. Πάρτι όπως τότε. Πότε θα αναρωτηθείτε και θα έχετε δίκιο. Μάλλον τότε που η πόλη διασκέδαζε, έπινε και χόρευε και όλα ήταν πιο συναισθηματικά. Βέβαια αυτό το συμπέρασμα είναι δικό μου, καθώς απάντηση δεν πήρα…
Το καλύτερο βέβαια, στην όλη διαμαρτυρία, εκτός από την νοσταλγία που προκάλεσε, ήταν ο τρόπος με τον οποίο αντέδρασε ο κόσμος. Πολλοί ήταν εκείνοι που ακολούθησαν τους κοστουμαρισμένους κυρίους καθ’ όλη σχεδόν την διάρκεια της πορείας τους και τραγούδησαν κι εκείνοι τα συνθήματά τους. Άλλωστε, ποιος δεν θέλει λίγο ρομαντισμό και αθωότητα;
Οι καλύτερες αντιδράσεις όμως, ήταν εκείνων που απορούσαν σαν κι εμένα. Αγαπημένη φράση απ’ όλες αυτές που ακούστηκαν ήταν το «Τί φάση»; που αναρωτήθηκε φωναχτά ένα νεαρός απευθυνόμενος στη κοπέλα του. «Πού να ξέρω ‘γω; Θα το βγάλω πάντως ένα βίντεο», απάντησε εκείνη όπως κάθε σωστή millennial που σέβεται τον εαυτό της. Στο ίδιο πλαίσιο κινήθηκε και μια κοπέλα με πράσινο μαλλί, που αναφώνησε «Αυτή είναι διαδήλωση για στόρι» και λίγο αργότερα δήλωσε όλο αποφασιστικότητα στην φίλη της που είχε ροζ μαλλί πως, «Τώρα θέλω μπύρα». Μια κυρία απευθυνόμενη στους διαδηλωτές, τους ρώτησε εμφατικά «όταν λέτε πότε, πότε εννοείται;»Σε ένα από εκείνα μικρά μαγαζιά του Μοναστηρακίου, που πουλάνε σουβενίρ, μια γιαγιά είπε όλο νοσταλγία, «Με τραγιάσκες, όπως το ’30» και λίγο πιο μετά ένας μπόμπιρας ρώτησε τον μπαμπά του, όλο έκπληξη, «Τραγιάσκα τί είναι»;
Σε άλλους οι άντρες αυτοί και οι απαιτήσεις τους θύμισαν ένας από τους πιο γνωστούς ήρωες των ελληνικών σήριαλ, «Εμπρός πίσω. Πόπωτας φάση». Ένας μάλιστα από την παρέα που θυμήθηκε τον δήμαρχο του Κολοκοτρωνιτσίου, αφού είδε την πορεία να ξεμακραίνει έβαλε τις φωνές στους φίλους του, «Πάμε κι εμείς ρε», ενώ δυο ζευγάρια 55αρηδων είχαν ανοίξει ολόκληρη συζήτηση προσπαθώντας να αποκρυπτογραφήσουν το τί ακριβώς γινόταν. «Τώρα αυτοί τί είναι αυτό που ζητάνε ακριβώς; Λέτε μετά την διαδήλωση να καταλήξουν σε μπυραρία για χορό»; είπε ο ένας από τους δυο άνδρες για να του απαντήσει η σύζυγός τους, «Μπύρα και χορός; Σ’ αυτά είμαστε πρώτοι», και εδώ που τα λέμε μάλλον, δεν είχε και άδικο.
Φυσικά, οι πιο απορημένοι ήταν οι τουρίστες, οι οποίοι δεν μιλάνε και ελληνικοί. Αμερικανός γύρω στα 20 με καπέλο μπέιζμπολ και χαμηλωμένο, αφού πέρασε δίπλα από τους κυρίους με τις τραγιάσκες και τα πλακάτ, αναφώνησε ένα παρατεταμένο «Whaaaaat?», ενώ μια Ιταλίδα με λουλουδάτο φόρεμα, που ψώνιζε αναμνηστικά, άφησε να της ξεφύγει ένα χαριτωμένο «Ma che è successo», που σε απλά ελληνικά μεταφράζεται ως «Μα τί συμβαίνει»; Απάντηση βέβαια, δεν πήρε ούτε η χαριτωμένη Ιταλίδα, αλλά ούτε κι εγώ, κι ας τους ακολούθησα από το Σύνταγμα στο Μοναστηράκι και πάλι πίσω στο Σύνταγμα.
Περιττό να πω βέβαια, πως τα smartphone είχαν πάρει φωτιά… Με χάσταγκ #opwstote, φυσικά.