Ο Luke Pearson και ο Tom Lloyd, ιδρυτές και διευθυντές του λονδρέζικου design studio PearsonLloyd, θα βρεθούν στην Αθήνα για μια ομιλία στην ημερίδα ΕΣΩ 2018 προσκεκλημένοι από την εταιρεία Inmind. Τα τελευταία είκοσι χρόνια, οι PearsonLloyd έχουν σχεδιάσει προϊόντα, συστήματα και περιβάλλοντα για τους τομείς της κατοικίας, του χώρου εργασίας, των μεταφορών, αλλά και της υγείας. Η στενή σχέση τους με τους πελάτες κατά την ανάπτυξη ενός concept, τους έχει δώσει μοναδική εμπειρία στην κατανόηση των αναγκών των χρηστών και των απαιτήσεων των επιχειρήσεων.
Στην παρουσίασή τους, με τίτλο “Modelling the Near Future: Collision and Mutation”, θα διερευνήσουν το πώς η σχεδιαστική σκέψη μπορεί να συμβάλει στη μοντελοποίηση νέων εμπειριών, προϊόντων και υπηρεσιών στο εγγύς μέλλον, αποκρινόμενη στην ταχεία αλλαγή που αντιμετωπίζει σήμερα η κοινωνία. Η Μαρίζα Δαούτη του Archisearch.gr συνάντησε τους δύο σχεδιαστές στο Λονδίνο για να μάθει για τη φιλοσοφία τους γύρω από το design, ποια είναι τα τρέχοντα έργα τους και το θέμα της επερχόμενης ομιλίας τους στην Αθήνα.
Εδώ και πάνω από είκοσι χρόνια, διευθύνετε ένα πολύ επιτυχημένο γραφείο στο ανατολικό Λονδίνο. Πώς αποφασίσατε να ξεκινήσετε τη συνεργασία σας και ποιοι ήταν οι αρχικοί σας στόχοι;
Luke Pearson: Με τον Tom συναντηθήκαμε στο πανεπιστήμιο και αφού αποφοιτήσαμε, συνειδητοποιήσαμε ότι είχαμε κάποια κοινά , με την έννοια ότι εγώ είχα σπουδάσει βιομηχανικό σχέδιο προπτυχιακά και σχεδιασμό επίπλων στο μεταπτυχιακό μου, ενώ ο Tom είχε κάνει το αντίστροφο. Έτσι, και οι δύο ανταλλάξαμε κλάδους κατά μία έννοια. Την εποχή εκείνη, οι δύο κλάδοι του σχεδιασμού διδάσκονταν ξεχωριστά, και στη συνέχεια οι απόφοιτοι σχεδιαστές ακολουθούσαν πολύ διαφορετική πορεία. Στην Ιταλία, για παράδειγμα, τα πράγματα ήταν πάντα διαφορετικά γιατί οι σχεδιαστές ήταν πολυμαθείς. Αλλά είναι αλήθεια ότι εμάς μας ενδιέφερε πάντα ο ρεαλισμός της βιομηχανίας και του εμπορίου και ταυτόχρονα η βιοτεχνία και οι παραδοσιακές τέχνες. Μετά την αποφοίτησή μας, συνεχίσαμε να συζητάμε για αυτή τη μίξη των δύο κλάδων: ο ένας, που αναφέρεται στα αρχέτυπα, την ιστορία και τη βιοτεχνία, και ο άλλος, που καθορίζεται από τις πολύ μεγάλες και ραγδαίες αλλαγές στην τεχνολογία. Και έτσι, συζητούσαμε να ιδρύσουμε μαζί ένα στούντιο και ιδρύσαμε ένα στούντιο!
Πώς θα περιγράφατε την προσέγγισή σας στο σχεδιασμό;
Tom Lloyd: Πιστεύουμε ότι ο σχεδιασμός είναι μια συνεργατική πράξη. Μας ενδιαφέρει πολύ η ιδέα της συνεργασίας και νομίζω ότι αυτό ξεκινά με τη συνεργασία ανάμεσα σε μένα και τον Luke. Μας αρέσει να αναπτύσσουμε μια σχέση με τον πελάτη, που να κατανοεί και να ενσωματώνει τις απαιτήσεις των αναγκών τους, έτσι ώστε όλες οι παράμετροι –πολιτισμός, ιστορία, γεωγραφική τοποθεσία, γλώσσα –να δρουν κριτικά για το έργο μας. Πολύ σπάνια εργαζόμαστε τελείως ανεξάρτητα. Πραγματικά επενδύουμε και τιμούμε αυτό που έχει να μας δώσει ο πελάτης από πλευράς brief. Ομοίως με το σχεδιασμό ενός κτιρίου στη γωνία του δρόμου. Το πλαίσιο είναι πάντοτε κρίσιμο και για εμάς αυτή η διαδικασία της συνεργασίας είναι αρκετά σημαντική.Στη δουλειά μας, έχουμε μια μικρή φράση: “people–place–product” (άνθρωποι –τόπος –προϊόν) και εστιάζουμε στο πως ο κάθε όρος της φράσης αυτής, βασίζεται στον άλλο για να έχει νόημα. Οι άνθρωποι χρειάζονται προϊόντα/έπιπλα και κατοικούν σε ένα περιβάλλον/χώρο. Και πραγματικά, δεν είμαστε interior designers, και ασφαλώς δεν είμαστε αρχιτέκτονες, αλλά ο χώρος είναι στο κέντρο κάθε σταδίου της σχεδιαστικής μας διαδικασίας. Προσπαθούμε να τον επηρεάσουμε και να τον χειριστούμε και δίνουμε πάντα ιδιαίτερη προσοχή στη σχέση των επίπλων μας με το χώρο. Επίσης, μας αρέσει ο τρόπος με τον οποίο η αφήγηση ορίζει και ενημερώνει το έργο μας. Οι άνθρωποι πρέπει να βιώσουν τα αντικείμενα του σχεδιασμού μας χωρίς ετικέτα, χωρίς οδηγίες. Πρέπει η χρήση τους να είναι πολύ ενστικτώδης και αυτονόητη.
Ποιο θα είναι το θέμα της ομιλίας σας στην ημερίδα ΕΣΩ;
TL: Το πρώτο πράγμα που θα εξετάσουμε είναι η ιδέα της σύγκρουσης (collision). Υπάρχουν πολλές αλλαγές στον κόσμο αυτήν τη στιγμή, είτε πρόκειται για τεχνολογικές, πολιτιστικές, κοινωνικές, δημογραφικές ή πολιτικές. Αυτές οι αλλαγές δημιουργούν μια δίνη αλλαγής στην ανθρώπινη συμπεριφορά, στο περιβάλλον, στις υπηρεσίες, στα επιχειρηματικά μοντέλα κλπ. Στην ομιλία μας, θα διερευνήσουμε το ρόλο του design σε σχέση με αυτό, και ειδικότερα, πώς μπορεί το design να ερμηνεύσει κάπως αυτό το χάος και να κατανοήσει τι θα γίνει στο εγγύς μέλλον. Ως “designthinkers”, μπορούμε να προσπαθήσουμε να κατανοήσουμε αυτές τις εξαιρετικές αλλαγές που πραγματοποιούνται και να βοηθήσουμε να αρθρωθεί και να ερμηνευθεί ο κόσμος, οπότε στην ομιλία μας, θα χρησιμοποιήσουμε μέρος της δουλειάς μας για να προσπαθήσουμε να το εξηγήσουμε αυτό.
LP: Για παράδειγμα, τα τελευταία τρία χρόνια ασχολούμαστε με μια σειρά έργων για την Teknion, τα οποία στοχεύουν στην έρευνα των μελλοντικών τάσεων και ευκαιριών στο χώρο εργασίας. Από τότε που μπήκαμε στο χώρο του design, ανταποκρινόμαστε συνεχώς στις φαινομενικές αλλαγές που έχει επιφέρει η τεχνολογία στον τρόπο με τον οποίο εργαζόμαστε. Η συλλογή αυτή ενσωματώνει πολλές από αυτές τις παρατηρήσεις. Η Teknion αντιπροσωπεύει αυτή την ιδέα σύγκρουσης και τις αλλαγές που συμβαίνουν στο χώρο εργασίας. Νομίζω πως είναι πραγματικά συναρπαστικό στην περίοδο που διανύουμε, ότι έχουμε πολλά πράγματα που με κάποιο τρόπο συνδέονται μεταξύ τους με έναν τρόπο που ποτέ πριν δεν ήταν δυνατό.
TL: Και αν το σκεφτούμε πολύ πρακτικά, πριν από είκοσι χρόνια το σπίτι, το γραφείο, το ξενοδοχείο, είχαν μεγάλη διαφορά ως τυπολογίες, κτίρια ή εμπειρίες, αλλά τώρα πλέον είναι πολύ κοντά μεταξύ τους. Και νομίζω ότι συμβαίνει μια ανάμιξη στην τυπολογία, τόσο στα έπιπλα και τους τύπους κτιρίων, αλλά και στην εμπειρία. Τα τελευταία χρόνια, πολλά πράγματα έχουν γίνει από κάτι εξειδικευμένο, μια mainstream εμπειρία, όπως για παράδειγμα αυτό που αποκαλούμε “coffeeculture”. Αυτό συχνά υποκινείται, όπως λέει ο Luke, από την πρόοδο τεχνολογίας, αλλά θα προσέθετα και από την αλλαγή της αντίληψης για την υγεία και την ευεξία στους χώρους εργασίας.
Πάνω σε τι εργάζεστε αυτή την περίοδο;
LP:Έχουμε ένα νέο μεγάλο project με τη Lufthansa, κάποια νέα προϊόντα στον τομέα της υγείας και μάλιστα φέτος, έχουμε ένα project που αφορά την τρίτη ηλικία. Αυτό έχει πολύ ενδιαφέρον, γιατί ενώ όλοι σχεδιάζουν για τη νεολαία, στην πραγματικότητα στο εγγύς μέλλον, θα έχουμε μια τεράστια αύξηση του ποσοστού της τρίτης ηλικίας πληθυσμιακά. Σχεδιάζουμε επίσης και πολλά νέα έπιπλα.
TL:Εξακολουθούμε να ενδιαφερόμαστε πάρα πολύ για την ανάμειξη των παραδοσιακών τεχνών σχεδιασμού αντικειμένων με έναν διορατικό τρόπο σκέψης, και ουσιαστικά το έργο μας είναι ένα είδος layering αυτής της διαδικασίας. Μερικές φορές εξετάζουμε «τη μεγάλη εικόνα» και προσπαθούμε να αντιμετωπίσουμε κάποιο δύσκολο θέμα, όπως τον τρόπο με τον οποίο αλλάζει ο χώρος εργασίας, ενώ άλλες φορές εστιάζουμε στο σχεδιασμό μιας πολύ όμορφης καρέκλας. Η δουλειά μας είναι πραγματικά μια αλληλεπίδραση μεταξύ αυτών των δύο πλευρών του design και χαρακτηρίζεται από μια ισορροπία στις φυσικές ανάγκες του χρήστη, στις ανάγκες του πελάτη και στις ανάγκες της κοινωνίας. Υπάρχουν αυτά τα τρία επίπεδα αναγκών και για κάθε έργο έχουμε την ευθύνη να κατανοήσουμε τον αντίκτυπό του ως προς αυτές τις τρεις ομάδες αναγκών. Όλα αυτά τα συνυφαίνονται στο έργο μας.
LP:Είναι ενδιαφέρον ότι όταν ξεκινήσαμε, είχαμε τη φιλοδοξία να εργαστούμε σε όλους αυτούς τους τομείς. Ήταν εντελώς διαισθητικό, πιθανότατα βασιζόταν μόνο σε ένα ενδιαφέρον. Ενώ τώρα, νομίζω ότι έχει ενδιαφέρον, πως οι διαφορετικοί τομείς αρχίζουν να συγκλίνουν μεταξύ τους, από την άποψη όχι μόνο της αλληλοεπικάλυψης προϊόντων, αλλά και της σχεδιαστικής σκέψης. Αυτό σημαίνει ότι για μας, η αλληλοεπικάλυψη είναι πως οι άνθρωποι που πετούν σε αεροπλάνα που έχουν τα καθίσματα μας, καταλήγουν στα δωμάτια του ξενοδοχείου που έχουμε σχεδιάσει, καταλήγουν στα γραφεία μας. Η ικανότητα να στρέφουμε το βλέμμα μας σε ένα άτομο -να «ακολουθήσουμε τον καταναλωτή» κατά μία έννοια -πραγματικά μας βοηθά να οικοδομήσουμε την κατανόηση της σύγχρονης πραγματικότητας. Πιστεύω ωστόσο γενικά, ότι το design πρέπει να αυξήσει την κατανόηση του ίδιου. Πλέον όλοι μπορούν να κάνουν κάτι που να μοιάζει με design στους υπολογιστές τους. Νομίζω όμως ότι η ευφυΐα και η ενσυναίσθηση στο σχεδιασμό είναι δύσκολο να επιτευχθούν και για να τα αποκτήσεις, πρέπει να δοκιμαστείς λίγο περισσότερο. Προφανώς, υπάρχουν κάποια αντικειμενικά, μετρήσιμα δεδομένα, αλλά υπάρχει και η άλλη πλευρά, αυτό που θα λέγαμε “touch and feel”. Και είναι πραγματικά πολύ ενδιαφέρον το πώς αυτές οι δύο πτυχές του design συνυπάρχουν και συνδιαλέγονται.