Το Έβερεστ (8848μ) στο Νεπάλ, το Ακονκάγκουα (6962μ) στην Αργεντινή, το Ντενάλι (6190μ) στην Αλάσκα, το Κιλιμάντζαρο (5895μ) στην Τανζανία, το Ελμπρούς (5642μ) στη Ρωσία, το Βίνσεν (4892μ) στην Ανταρκτική και η Πυραμίδα Κάρστενς (4884μ) στη Νέα Γουινέα. Η κάθε μία από τις κορυφές αυτών των βουνών είναι η υψηλότερη της ηπείρου στην οποία βρίσκεται και όλες μαζί οι Επτά Κορυφές (7 Summits) απαρτίζουν το σημαντικότερο ορειβατικό επίτευγμα. Πρόκειται για έναν άθλο που μέχρι σήμερα τον έχουν καταφέρει λιγότεροι από 500 ορειβάτες (ως πρώτος λογίζεται ο Αμερικανός Richard Bass το 1985, αν και τότε, στη θέση του Κάρστενς, συμπεριλαμβανόταν στη λίστα το Όρος Κοσιούσκο στην Αυστραλία με υψόμετρο 2228μ, ενώ η τελευταία διαθέσιμη επίσημη καταμέτρηση του 2016 περιλαμβάνει 416 ορειβάτες, χωρίς φυσικά να συναντάμε ανάμεσά τους τη Χριστίνα Φλαμπούρη που το 2019 ολοκλήρωσε το εγχείρημα υψώνοντας την ελληνική σημαία στην κορυφή του όρους Βίνσεν).
Ο γεννημένος το 1968 στην Αγριά Μαγνησίας, καθηγητής φυσικής αγωγής και αθλητισμού, καγιάκερ, σκιέρ, μα πάνω απ’ όλα ορκισμένος πεζοπόρος και ορειβάτης Νίκος Μαγγίτσης τον Μάρτιο του 2008, οπότε και έφτασε στο τελευταίο από τα 8848 μέτρα του Έβερεστ, έγινε ο πρώτος Έλληνας που κατόρθωσε την ανάβαση στην υψηλότερη κορυφή κάθε ηπείρου της γης. Μέχρι σήμερα παραμένει και ο μοναδικός Έλληνας που έχει φτάσει κάνοντας σκι στον Βόρειο (2000) και Νότιο Πόλο (2003) ενώ στο πλούσιο πεζοπορικό και ορειβατικό βιογραφικό του περιλαμβάνονται η επίτευξη περισσότερων από 50 αποστολών επιβίωσης σε βουνά, θάλασσες και ερήμους ανά τον κόσμο.
Νίκος Μαγγίτσης, ο εμπνευστής του Long Pelion Trail. Χαμογελάει γιατί είναι ακόμη η πρώτη μέρα.
Κατά τη διάρκεια ορισμένων από αυτές τις ξακουστές διαδρομές, όπως λέει στην Popaganda ο συναθλητής και συντοπίτης του Μαγγίτση, Γιώργος Ράιος (επίσης καθηγητής φυσικής αγωγής, καγιάκερ, σκιέρ και ορειβάτης) γεννήθηκε η ιδέα της διάσχισης του γενέθλιου τόπου τους: «Έχοντας περπατήσει και οργανώσει αρκετές πεζοπορικές εξορμήσεις τόσο στην Ελλάδα όσο και στο εξωτερικό, με μια ομάδα φίλων από το Βόλο και την Αγριά δεν σταματάμε να ανακαλύπτουμε επίγειες ομορφιές του πλανήτη μας. Διασχίζοντας φημισμένα μονοπάτια ανά τον κόσμο όπως τα Manaslu circuit, Annapurna circuit στο Νεπάλ (από τους αγαπημένους μας προορισμούς) και Jordan trail στην Ιορδανία, δημιουργήθηκε η ιδέα στον Νίκο Μαγγίτση για κάτι ξεχωριστό στο Πήλιο».
Και εγένετο Μεγάλο Μονοπάτι του Πηλίου (Long Pelion Trail) που «θα έλεγε κανείς ότι είναι αποτέλεσμα αγάπης για τον τόπο μας που με αρκετό μεράκι θέλουμε να προβάλουμε τις ομορφιές και τα πολιτισμικά γνωρίσματα του».
Σε αρκετά σημεία, η διαδρομή μας διασχίζει χωματόδρομους και δασικούς δρόμους δίνοντας χρόνο στους πεζοπόρους να απολαύσουν το μεγαλείο της φύσης.
Η σκάλα της Νταμούχαρης ένα από τα αρχιτεκτονικά αριστουργήματα της ευρύτερης περιοχής και γνωστή σε όλη την Ελλάδα.
«Από το 2017, περιπλανώμενοι στα μονοπάτια του Πηλίου και ψάχνοντας διαδρομές να συνθέσουμε ένα μεγάλο αγώνα, που τότε ήταν όνειρο και στόχος, φτάσαμε στο σημείο να περπατάμε και να τρέχουμε στο βόρειο Πήλιο γνωρίζοντας και μονοπάτια που δεν τα ξέραμε μέχρι τότε», λέει ο Νίκος Μαγγίτσης. «Στο Νότιο Πήλιο είχαμε καλύτερη άποψη για τα μονοπάτια, αν και εκεί χρειάστηκαν 4-5 μονοήμερες εξορμήσεις να συνθέσουμε μια ολοκληρωμένη ιδέα για την ασφαλή και όμορφη διάσχιση του Τισσαίου όρους».
Ο τελικός σχεδιασμός της διαδρομής και η οριστικοποίηση του βασικού άξονα έγιναν το 2019, όπως και ορισμένες παρεμβάσεις σε επίπεδο καθαρισμού και σήμανσης. Τον Μάιο του 2020 οι Πηλιορείτες που αποτελούν και τον κορμό της ομάδας που οργανώνει τον ορεινό αγώνα τρεξίματος Κένταυρος, ήταν έτοιμοι να ξεκινήσουν. Θα χρειάζονταν τέσσερις μέρες ώστε να ολοκληρώσουν την πορεία τους, να τη μετρήσουν και να ορίσουν το στίγμα της. «Σκοπός του Long Pelion Trail είναι να δώσουμε στην Ελληνική και στη διεθνή περιπατητική κοινότητα ένα ολοκληρωμένο τουριστικό και αθλητικό προϊόν, με χαρακτήρα και ταυτότητα που μπορεί να προσελκύσει περιπατητές και δρομείς ορεινού τρεξίματος από την Ελληνική και διεθνή κοινότητα», λέει ο Νίκος Μαγγίτσης.
«Η μυθολογία των Κενταύρων με την ιστορία και τον πολιτισμό των νεότερων χρόνων, συνθέτουν άρτια την ολοκληρωμένη εικόνα της φύσης που αρμονικά συνδυάζει ψηλές κορφές με υπέροχες παραλίες. Η πηλιορείτικη φιλοξενία και η τοπική ιδιαίτερη γαστρονομική πρόκληση, έλκουν κάθε πεζοπόρο και λάτρη της φύσης».
Γιατί όμως στο Πήλιο -δηλαδή για ποιους άλλους λόγους πέρα από τους συναισθηματικούς εξαιτίας του ότι είναι ο τόπος της καταγωγής τους- και όχι κάπου άλλου; Κομβική είναι η σημασία της γεωγραφικής θέσης του βουνού «στο κέντρο της ηπειρωτικής Ελλάδας με εύκολη πρόσβαση σε όλους τους περιπατητές αλλά και σε ευρωπαίους φίλους αφού τα δύο μεγάλα αεροδρόμια της χώρας μας (Αθήνα και Θεσσαλονίκη) απέχουν μόνο 4 και 3 ώρες αντίστοιχα από την πόλη του Βόλου», λέει ο Νίκος Μαγγίτσης, ενώ ο Γιώργος Ράιος υπενθυμίζει ότι την περιοχή εξυπηρετούν και τα αεροδρόμια της Νεας Αγχιάλου (Βόλος) και της Σκιάθου που υποστηρίζουν διεθνείς πτήσεις.
Η ουσία όμως του όλου εγχειρήματος έγκειται αλλού και όχι φυσικά απλώς στην ευκολία της προσβασιμότητας. «Το Πήλιο συνδυάζει βουνό και θάλασσα και είναι κατάφυτο από δάση με πανύψηλες οξιές, βελανιδιές, καστανιές και πλατάνια» λέει ο Γιώργος Ράιος. «Στα χαμηλότερα υψόμετρα μπορεί ο πεζοπόρος να συναντήσει καλλιέργειες με μηλιές στις ανατολικές πλαγιές, με ελιές στα νότια καθώς και πολύ πυκνή χαμηλή βλάστηση κοντά στη θάλασσα. Ιδιαίτερο χαρακτηριστικό είναι τα τρεχούμενα νερά και οι πηγές που συναντά κάποιος διασχίζοντας το βουνό, πλουτίζοντας έτσι τις βρύσες των χωριών με τη δροσιά τους. Όσο για την πανίδα της περιοχής, μπορεί κάποιος να δει αγριογούρουνα, αλεπούδες, τσακάλια και φυσικά πολλά οικόσιτα ζώα όπως πρόβατα, κατσίκες και κότες».
Πράσινα νερά στο πράσινο τοπίο (φράγμα Παναγιώτικο) ανάμεσα στα χωριά Μηλιές και Άφησσο.
Ο τεράστιος κάτασπρος σταυρός χαρακτηριστικό σημείο πάνω από τη Ιερά Μονή Φλαμπουρίου.
Για τον Νίκο Μαγγίτση είναι και η μυθολογία των Κενταύρων που μαζί με την ιστορία και τον πολιτισμό των νεότερων χρόνων «συνθέτουν άρτια την ολοκληρωμένη εικόνα της φύσης που αρμονικά συνδυάζει ψηλές κορφές με υπέροχες παραλίες, ενώ η πηλιορείτικη φιλοξενία και η τοπική ιδιαίτερη γαστρονομική πρόκληση, έλκουν κάθε πεζοπόρο και λάτρη της φύσης».
Οι παράμετροι που έλαβαν υπ’ όψιν τους για τον οριστικό σχεδιασμό της διαδρομής ήταν τρεις και, όπως τονίζει ο Μαγγίτσης, αδιαπραγμάτευτοι: «Πρώτον, η ολική διάσχιση της χερσονήσου του Πηλίου σε μια ενιαία γραμμή χωρίς διακοπές και έντονες παρεκκλίσεις, από το βόρειο και πιο γνωστό Πήλιο, μέχρι και το Τισσαίον όρος στο νοτιότερο άκρο του Πηλίου. Δεύτερον, η ασφάλεια των πεζοπόρων που θα επιχειρήσουν την ολοκληρωμένη διαδρομή. Αυτό σημαίνει να υπάρχει εύκολη και συχνή διαφυγή από τα μονοπάτια ιδίως στο βόρειο και απομονωμένο μέρος αυτής. Επίσης να περνά από χωριά και οικισμούς που να δίνουν τη δυνατότητα για ανεφοδιασμό, διανυκτέρευση και υποστήριξη των ομάδων. Τρίτον, τα ομορφότερα μέρη του Πηλίου δεν θα έπρεπε να απουσιάζουν από αυτή τη διαδρομή. Αυτό σημαίνει ότι επιλέχθηκαν διαδρομές, σημεία, χωριά και οικισμοί με μοναδική φυσική, πολιτιστική και θρησκευτική ομορφιά. Εξάλλου το Πήλιο διαθέτει πλούσιο φυσικό περιβάλλον, μοναδικά πολιτιστικά μνημεία σε ένα ολοκληρωμένο δίκτυο μονοπατιών, το οποίο εμείς συνδυάσαμε, τροποποιήσαμε και ενίοτε ανοίξαμε με έρευνα και καθαρισμό».
Αφετηρία τους η πιο βόρεια και απομονωμένη παραλία του Πηλίου, στο χωριό Καμάρι. «Οι πρωινές ώρες σαφώς ήταν πιο ξεκούραστες και πιο αποδοτικές, αλλά τα συχνά διαλείμματα σε σημεία φυσικού κάλλους μας έδιναν τη δύναμη να απολαμβάνουμε την κάθε στιγμή της ημέρας» λέει ο Γιώργος Ράιος. «Η προσπάθεια που κάναμε με τους συνεργάτες και τους Βολιώτες φίλους μας διήρκεσε 4 μέρες καλύπτοντας 40-50 χλμ την ημέρα».
Ανηφορίζοντας για το Τισαίον όρος , το τελευταίο δύσκολο κομμάτι της διάσχισης μας.
Η θέα από το Τισσαίον όρος χάνεται στο γαλάζιο της θάλασσας.
Σας φαίνεται…Γολγοθάς; Μην πτοείστε. Ο Νίκος Μαγγίτσης καθησυχάζει: «Μια λογική, απολαυστική και καλά οργανωμένη διάσχιση του Long Pelion Trail, διαρκεί 8-9 ημέρες. Αυτό σημαίνει πεζοπορία 4-7 ώρες ανά ημέρα με ενδιάμεσες στάσεις για ξεκούραση, φαγητό και επίσκεψη στα πολιτιστικά ενδιαφέροντα της περιοχής. Η κάθε ομάδα μπορεί να επιλέξει ένα πρόγραμμα όπως νομίζει, και εμεις είμαστε πάντα στη διάθεση του κάθε ενδιαφερόμενου να συμβουλέψουμε και να προτείνουμε, αλλά και να οργανώσουμε (όπως μόνο η εταιρία True Adventure ξέρει και μπορεί) την κάθε προσπάθεια». Προσεχώς, μάλιστα, θα κυκλοφορήσει στα Αγγλικά και το βιβλίο-οδηγός για το Μεγάλο Μονοπάτι του Πηλίου, που θα είναι ο βασικός πληροφοριοδότης και σύμβουλος για την ασφαλή και σωστή διάσχιση όλης της διαδρομής, γραμμένο από τον οραματιστή του.
Σύμφωνα με τον Γιώργο Ράιο ο κάθε τολμηρός ενδιαφερόμενος δεν θα συναντήσει ιδιαίτερες δυσκολίες στη διαδρομή, «ωστόσο θα πρέπει να επισημάνουμε ότι το βόρειο τμήμα και το Τισσαίον όρος στο Νότιο Πήλιο είναι τα πιο απαιτητικά σημεία της διάσχισης». Ο Νίκος Μαγγίτσης επιβεβαιώνει: «Δύσκολο κομμάτι είναι το βόρειο, πιο απομονωμένο, με λιγότερα χωριά και οικισμούς. Είναι όμορφο και σε μεγάλο μέρος του έχουν επιλεχθεί δασικοί δρόμοι καλής ή και κακής βατότητας, ώστε να έχουμε γρήγορη και ασφαλή κίνηση των πεζοπόρων. Δύσκολο επίσης μέρος είναι η ανάβαση στην κορφή Σχιτζουράβλι, αλλά είναι πολύ περιποιημένο το μονοπάτι, με εξαιρετική σήμανση. Τέλος, ιδιαίτερη προσοχή θα χρειαστεί στην κορυφογραμμή του Τισσαίου, όπου η κίνηση γίνεται σε ελεύθερο πετρώδες πεδίο με υπέροχη και ατμοσφαιρική θέα που αποζημιώνει».
Γιώργος Ράιος aka True Adventure (trueadventure.gr)
Μετά από 7580 μέτρα συνολικής ανάβασης ανάμεσα στις θάλασσες του Αιγαίου και του Παγασητικού, μετά από 190 χιλιόμετρα πεζοπορίας μέσα στο πράσινο, μετά την παρθενική ολοκλήρωση αυτού του πεζοπορικού άθλου σε 55 ώρες και 20 λεπτά, μπορούν οι πολύπειροι και διακεκριμένοι ορειβάτες να σταχυολογήσουν τις πιο αξιομνημόνευτες στιγμές της διαδρομής;
Φυσικά και μπορούν. «Σημεία αναφοράς που θα μας μείνουν αξέχαστα στο Μεγάλο Μονοπάτι του Πηλίου είναι: Η παραλία στο Καμάρι, η πιο βόρεια και απομονωμένη παραλία του Πηλίου, όπου και ξεκινά η διαδρομή. Το υπέροχο αρχιτεκτονικά και σε σε μοναδικό φυσικό περιβάλλον Μοναστήρι στο Φλαμούρι, στο πλούσιο δάσος οξιάς με πολλά νερά και υπέροχη θέα στο Αιγαίο Πέλαγος. Τα χωριά Μακρινίτσα και Πορταριά, μπαλκόνια του Πηλίου με αρχιτεκτονική και πολιτισμό που μας καθηλώνουν. Οι κορφές Αγριόλευκες, Σχιτζουράβλι και Δραμάλα, κατάφυτες και με θέα σε όλη την κεντρική Ελλάδα. Η Νταμούχαρη (όπου γυρίστηκε μέρος της ταινίας Mamma Mia) με τη μοναδική παραλία και το πολυδιαφημισμένο μονοπάτι “Σκάλα της Νταμούχαρης”. Η Τσαγκαράδα με τις 3 πλατείες και το χιλιόχρονο πλάτανο στην Αγία Παρασκευή. Το Ξουρίχτι με το κλασσικό παραδοσιακό πηλιορείτικο στυλ και οι Μηλιές με το σιδηροδρομικό σταθμό του “Μουτζούρη”. Το Παναγιώτικο Φράγμα με την τεχνητή λίμνη και τη σημαντική τοπική βιοποικιλότητα. Οι παραλίες Άφησσος, Λεφόκαστρο και Πλατανιάς, με ενδιάμεσες στάσεις στα χωριά Αργαλαστή και Λαύκο, ενώ το τελείωμα της διαδρομής φτάνει στην Αγία Κυριακή».
Εκεί ναι, θα αρχίσουν τα επινίκια «με την υπέροχη αστακομακαρονάδα και καραβιδομακαρονάδα στις τοπικές ταβέρνες, συνοδευόμενες από τσίπουρα και παγωμένες μπύρες», γιατί όπως είπε κάποτε ο Έντμουντ Χίλαρι: «δεν χρειάζεται να είσαι φανταστικός ήρωας για να κάνεις ορισμένα πράγματα. Μπορείς να είσαι ένας απλός άνθρωπος, με αρκετά κίνητρα για να πετύχεις απαιτητικούς στόχους».
Δείτε πολλές ακόμη φωτογραφίες από το Long Pelion Trail στη gallery που ακολουθεί