Δεν έχουν περάσει παρά λίγες μόνο ημέρες από τότε που το Δικαστήριο της Ευρωπαϊκής Ένωσης ψήφισε το άρθρο που προστατεύει τα δικαιώματα αυτών που έχουν εκτεθεί στο Ίντερνετ. Ήδη, πάνω από 1000 άτομα ζήτησαν από τη Google να σβήσει κάθε κακόβουλη εικόνα ή κείμενο που μπορεί να έρχεται από το παρελθόν και να αμαυρώνει το εκάστοτε προφίλ. Γιατί το ζήτημα έχει να κάνει με υποθέσεις που έχουν λυθεί με τον έναν ή τον άλλο τρόπο διά της δικαστικής οδού. Συνεπώς, η ύπαρξη στοιχείων που μπορεί να στοιχειώνουν κάποιους πρέπει να εξαλειφθούν. Και αρκετές περιπτώσεις παρουσιάζουν ενδιαφέρον. Τουλάχιστον 20 καταδικασμένοι εγκληματίες είναι ανάμεσα στους αιτούντες, αλλά εκείνος που ξεχωρίζει είναι ο πρώην Βρετανός βουλευτής που θέλει να επανεκλεγεί και προσπαθεί να «σβήσει» διαδικτυακά το αμαρτωλό παρελθόν του. Το όνομά του φυσικά, φυλάσσεται καλά από τους υπευθύνους της Google και δεν έχει βγει προς τα έξω. Έτσι κι αλλιώς δεν έχει μεγάλη σημασία, γιατί αυτό που μας αφορά είναι η γενικότερη θεώρηση του ζητήματος.
Γιατί αν πράγματει εφαρμοστεί αυτό το μέτρο, τότε σημαίνει ότι εν δυνάμει κάθε άνθρωπος που θα έχει κάποιο πρόβλημα με όποιο διαθέσιμο link για εκείνον ανακαλύπτει το Google, τότε θα έχει το δικαίωμα να ζητήσει από την εταιρεία να τα εξαφανίσει, εφόσον βέβαια ανήκει στο μακρινό παρελθόν και δεν αφορά κάποια υπόθεση που εκκρεμεί. Ακόμη κι έτσι όμως, αυτό μπορεί να ειδωθεί ως κάτι που αλλοιώνει τον ελευθεριακό χαρακτήρα του Ίντερνετ γενικότερα. Γιατί, η Google πλέον είναι άμεσα συνυφασμένη με το διαδίκτυο και ο περιορισμός της συνεπάγεται και περιορισμό της μεγάλης, ευρύτερης ιντερετικής «βιβλιοθήκης». Ουσιαστικά, παρέχει τη δυνατότητα να «καθαρίσει» το όνομά του, αλλά χωρίς ωστόσο να είμαστε βέβαιοι γι’ αυτό, μιας και αυτή η μετάνοια περιορίζεται μόνο σε ιντερνετικά πλαίσια. Αρκετοί ανά την Ευρώπη έχουν σπεύσει να αντιταχθούν στο γεγονός, θεωρώντας το μια ξεκάθαρη παραβίαση της ελευθερίας του λόγου, ενώ ενδιαφέρον παρουσιάζει το απλό και περιεκτικό σχόλιο της Google, που έλεγε απλώς «ότι πρόκειται για απογοητευτική απόφαση».
Επίσης, πέρα από την αντίδραση της εταιρείας, θα έχει ενδιαφέρον να δούμε πως ακριβώς μπορεί να κάνει πράξη αυτό που διακήρυξε το Δικαστήριο των Βρυξελλών, γιατί αφενός είναι σύνηθες πια το να μην συνάδουν οι δικαστικές αποφάσεις με την τεχνολογική πρόοδο κι αφετέρου για το γεγονός ότι η απόφαση αφορά την Ευρώπη -κυρίως τη Μεγάλη Βρετανία- και όχι τις υπόλοιπες περιοχές του κόσμου. Μόνο που το Ίντερνετ δεν έχει σύνορα, οπότε ουσιαστικά μοιάζει με μια τρύπα στο νερό, γιατί σε περιοχές όπως η Αμερική που κυριαρχή η περίφημη «First Amendment» του Συντάγματος εκεί και το οποίο προϋποθέτει την ελευθερία του λόγου, μάλλον δύσκολα θα υπάρξει μια παρόμοια απόφαση. Και βέβαια, υπάρχουν τα social media που μένουν ανεπηρέαστα από το εν λόγω νομοθέτημα, κάτι που σημαίνει ότι ο καθένας μπορεί να γράφει προσωπικές πληροφορίες αλογόκριτα.
