Οι Little Rocks έκαναν το upcycling και τα χειροποίητα items οικογενειακή υπόθεση

Η Πετρούλα και η Μάρη Κρίγκου είναι αδερφές και μαζί με τους συντρόφους τους, τον Δημήτρη και τον Reamonn αντίστοιχα, είναι οι Little Rocks. Η Μάρη με τον Reamonn έμεναν στην Ιρλανδία, όπου γεννήθηκε η κόρη τους, Κάρμελ. Η Πετρούλα με τον Δημήτρη, στην Αγγλία. Πάντα έλεγαν να κάνουν κάτι όλοι μαζί, οι αποστάσεις όμως δεν ευνοούσαν τα σχέδιά τους.

Μετά τη γέννηση της Κάρμελ, η Πετρούλα αποφάσισε πως δε θέλει να χάσει στιγμή από το μεγάλωμα της ανιψιάς της, έτσι πριν δύο χρόνια μετακόμισαν όλοι ξανά στην Αθήνα και συγκεκριμένα στην Άνω Γλυφάδα όπου ξεκίνησαν ένα brand με υπέροχα items, από t -–shirts και κοσμήματα, μέχρι έπιπλα και βάση τις περιβαλλοντικές αρχές Reduce, Reuse, Recycle (μείωση σκουπιδιών, επαναχρησιμοποίηση υλικών/αντικειμένων και ανακύκλωση). Αυτό σημαίνει πως όλα τα έπιπλα, τα διακοσμητικά και τα κοσμήματα είναι φτιαγμένα από ξύλα – και κυρίως παλέτες – οι οποίες τρίβονται, κόβονται στο επιθυμητό σχήμα και έπειτα ζωγραφίζονται. Ο Reamonn είναι ο ξυλουργός της παρέας, η Πετρούλα επεμβαίνει ζωντανεύοντας τις δημιουργίες του με τα όμορφα σχέδιά της, και η Μάρη με τον Δημήτρη συμμετέχουν στην υλοποίηση όλης της παραγωγής. Αν αυτό δεν είναι οικογενειακή υπόθεση, τότε τι; 

«Είδα ότι κάτι γίνεται με τα σχέδια μου, καθώς έχω υπάρξει και σε κάποιες γκαλερί, οπότε σκέφτηκα ότι κάτι πρέπει να κάνω με αυτά. Στην αρχή τα κάναμε σκέτα, τελείως πατίνα, αλλά ο κόσμος ζήταγε το σχέδιο παντού, οπότε λέω «Πάμε, ας το κάνουμε!» Στην Αγγλία όπου σπούδασα υπάρχει μια άλλη νοοτροπία. Όταν τελειώνεις τη σχολή, παίρνεις ένα μηχάνημα μεταξοτυπίας και τυπώνεις τα σχέδιά σου σε μπλουζάκια και τα πουλάς σε μάρκετ για παράδειγμα. Εδώ στην Ελλάδα υπάρχει μεγάλο κόμπλεξ με αυτό, ότι αν κάνεις κάτι εμπορικό «ξεπουλάς την τέχνη σου». Έτσι όμως καλλιτέχνες καταλήγουν να κάνουν άσχετες με το αντικείμενό τους δουλείες και στο τέλος να εγκαταλείπουν εντελώς την τέχνη τους. Είμαι πολύ χαρούμενη που μπορώ και συνδυάζω τη δουλειά μου με την τέχνη. Από τη μια κάνω κάτι εντελώς εμπορικό, βάζω όμως μέσα αυτό που αγαπώ να κάνω και μπορώ να κάνω παράλληλα, εφόσον εξασφαλίζω τα προς το ζην, τις εγκαταστάσεις μου και τις εκθέσεις μου και όλα.

Πιο πολύ φυσικά φεύγουν τα t – shirts που είναι και ό,τι πρέπει για δώρο, όχι μόνο για να το αγοράσεις για τον εαυτό σου. Κάθε χαρακτήρας του t – shirt έχει ένα όνομα και ένα χαρακτηριστικό. Τα μπλουζάκια αν έρθεις να τα πάρεις από εδώ έχουν από 22 – 24 ευρώ, αν τα παραγγείλεις, μαζί με τα μεταφορικά είναι γύρω στα 27 ευρώ. Επίσης έχουμε δώσει βάση έτσι ώστε τα μπλουζάκια που έχουμε να είναι fair trade. Δε θα δεχόμαστε ποτέ, για να έχουμε χαμηλότερο κόστος, να έχουμε μπλουζάκια που φτιάχνονται από παιδιά με πενιχρούς μισθούς και άθλιες συνθήκες. Τα έπιπλα, εκτός από κάποια μικρά σκαμπό, τα φτιάχνουμε custom, σπάνια έχουμε stock. Έχεις φανταστεί κάτι; Μπορείς να μας το περιγράψεις ή να μας φέρεις μια φωτογραφία του χώρου και να πεις, «θέλω να βάλω μια βιβλιοθήκη σε αυτό τον τοίχο». Θα κάνουμε εμείς δυο – τρία σχέδια και μαζί θα καταλήξουμε στο τελικό αποτέλεσμα. Είναι μια διαδικασία. Επίσης πολύ συχνά μας φέρνουν φωτογραφίες από κάτι που έχουν δει στο διαδίκτυο. Από τα πιο περίεργα πράγματα που έχουμε φτιάξει, είναι ένα καπάκι για ένα πλυντήριο για έναν φίλο που είχε μικρό σπίτι και αναγκαστικά είχε το πλυντήριο στο σαλόνι. Έμοιαζε με ντουλάπι και ήταν απίστευτο. Δεν καταλάβαινες καθόλου τι είναι.

Ακριβώς επειδή είναι κατά παραγγελία τα έπιπλα δεν έχουν συγκεκριμένες τιμές, αλλά κάτι μικρό όπως τα σκαμπό ξεκινούν από 35 – 40 ευρώ και κάτι μεγαλύτερο με ζωγραφιά φτάνει τα 80 ευρώ.

Τα κοσμήματα τα φτιάχνει η αδερφή μου Μάρη, από το ξύλο που περισσεύει από τα έπιπλα. Δεν πετάμε τίποτα δηλαδή. Τα σκουλαρίκια ξεκινούν από 6 ευρώ και τα κολιέ ως 15.

Ευτυχώς μας βοηθούν όλοι στην περιοχή που ξέρουν ότι μαζεύουμε παλέτες, οπότε δεν ξεμένουμε ποτέ. Στην Ελλάδα βέβαια η έννοια της ανακύκλωσης υλικών δεν είναι τόσο διαδεδομένη. Θεωρούν ότι το βρήκες στο δρόμο, δεν έχεις πληρώσει οπότε, πρέπει να το έχεις πολύ φθηνά. Η οικολογική διάσταση δεν ενδιαφέρει κανέναν, αλλά το κατανοούμε πως στην κατάσταση που βρίσκεται η χώρα, δεν γίνεται να σε ενδιαφέρει αν δεν κόβονται τα δάση ας πούμε, παρά μόνο να πάρεις κάτι και να σε κάνει χαρούμενο.

Το όνομά μας το εμπνευστήκαμε από μια πολύ όμορφη ιστορία και όχι από το όνομά μου, όπως μπορεί να φαίνεται. Όταν η Κάρμελ ήταν τριών μας έκανε «δώρο» μικρές πετρούλες και η Μάρη είχε διαβάσει κάπου ότι οι πιγκουίνοι κάνουν μεταξύ τους δώρο πέτρες ο ένας στον άλλο ως ένδειξη αγάπης. Ταίριαξε με το όνομά μου και με το γεγονός ότι θεωρούμε ότι τα πράγματά μας είναι όμορφα για τα κάνεις δώρο σε ανθρώπους που αγαπάς.»