Σε μια πολυκατοικία της δεκαετίας του ’50, με την αύρα και την αίγλη της τότε αστικής κάτω Κυψέλης, ένα διαμέρισμα ανακαινίστηκε για να λειτουργήσει ως pied-à-terre του αρχιτέκτονα που το σχεδίασε εκμοντερνίζοντας στοιχεία παραδοσιακά ελληνικά, ντύνοντας το με εμβληματικά προϊόντα design συγκεντρωμένα σε έναν χώρο.
Το 2009, ο Βασίλη Καραλάζος προχώρησε σε μια ριζική και δραστική αναδιαμόρφωση της αρχικής εσωτερικής διαρρύθμισης. Τα χαρακτηριστικά του διαμερίσματος που βρίσκεται κοντά στο Πεδίον του Άρεως είναι η «αυστηρότητα και η καθαρότητα της γεωμετρίας στα υλικά, τις αποχρώσεις και στην επίπλωση, με την ματιά στραμμένη αβίαστα και τρυφερά στην “ελληνικότητα”, την αντίληψη του “μοντέρνου” στην Αθήνα των 50’s και την αίσθηση του φωτός».
Το λευκό που κυριαρχεί στο σύνολο των δαπέδων και των οροφών του διαμερίσματος που μετρά 200 τετραγωνικά μέτρα έρχεται σε μια αρμονική αντίθεση με την μαύρη πατίνα στο σύνολο των κρυφών αποθηκευτικών χώρων, έχει massif ακατέργαστες δρύινες επενδύσεις και μάρμαρο Αλιβερίου στους υγρούς χώρους.
Ο χώρος του καθιστικού βρίσκεται σε επαφή με έναν κήπο που διαμορφώθηκε από τον αρχιτέκτονα στον εξώστη του κτιρίου. Διακοσμημένος με custom designed δρύινο τραπέζι πολλαπλών χρήσεων με αυθεντικά καθίσματα του H. Wegner και της Ch. Perriand, πολυθρόνα “Harp” του J. Hovelskov της Jorgen Christensen, χαμηλό κάθισμα Tongue του P. Paulin της Artifort, μεταλλικά τραπέζια της Caravane, ξυλόγλυπτο από λούπα, επιδαπέδιο σκεύος του J. Ab. Seguin, το καθιστικό αποτελεί ένα από τα πιο εντυπωσιακά δωμάτια του διαμερίσματος και λειτουργεί παράλληλα σαν ένα ιδιότυπο μουσείο σύγχρονου design.
Στο studio του αρχιτέκτονα κυριαρχεί το «ελληνικό μπλε» ενώ το υπνοδωμάτιο διακρίνεται από μια «ασκητική» αισθητική. Το διαμέρισμα είναι στο σύνολο του διακοσμημένο με την οικογενειακή και προσωπική συλλογή αντικειμένων λαϊκής τέχνης και νομαδικών χαλιών.
Εκτός όμως από τον προσωπικό του χώρο, ανεξάρτητα από τα τετραγωνικά και το επιθυμητό κόστος υλοποίησης, η προσέγγιση κάθε έργου για τον Βασίλη Καραλάζο βασίζεται στον διάλογο με τον εκάστοτε χρήση «στην ανάλυση δεδομένων και αιτούμενων, ερμηνεύοντάς τα, μέσα από σχολαστική απόδοση χειρισμών και ύφους, που εξυπηρετεί την αποσαφήνιση, επανεπισκόπηση και αποτελεσματικότητα της εκάστοτε επιχειρηματικής και όχι μόνο δραστηριότητας».
Η προσέγγισή του αυτή αφορά όλους τους χειρισμούς ενός συνολικού σχεδιασμού και επεμβάσεων, «με έμφαση στις ιδιοκατασκευές επενδύσεων και επίπλωσης που αναδεικνύουν τον διαφορετικό χαρακτήρα κάθε χώρου». Οι καθαρές γραμμές, οι ουδέτεροι τόνοι, η εξάντληση των ορίων υλικών και τεχνικών επεξεργασίας, αποτελούν κοινά στοιχεία του συνόλου του έργου, που χρησιμοποιεί το παρελθόν για να μεθερμηνεύσει το σήμερα, «στοχεύοντας το απροσδόκητο».
Περισσότερες πληροφορίες για το αρχιτεκτονικό γραφείο Karalasos Operaday Architects θα βρείτε εδώ.