Στόχος της αρχιτεκτονικής μιας κατοικίας είναι να αφουγκράζεται τις ανάγκες και επιθυμίες του ιδιοκτήτη της, συνθέτοντας ένα μοναδικό γι’ αυτόν σπίτι. Στην περίπτωση του Opening House, ο ιδιοκτήτης είναι νέος και έτοιμος να ξεκινήσει τη δική του οικογένεια.
Η αγαπημένη του ταινία είναι το Star Wars και το αγαπημένο του παιχνίδι ο κύβος του Ρούμπικ. Η αρχιτεκτονική σύνθεση του σπιτιού λοιπόν όφειλε κατά τους δημιουργούς του να ενσωματώσει εξωτερικά και εσωτερικά όλα αυτά τα στοιχεία.
Το αρχιτεκτονικό γραφείο Kipseli Architects δημιούργησε στη Σταμάτα Αττικής «ένα «ανοιχτό» σπίτι για έναν ανοιχτό άνθρωπο», όπως το αντιμετώπισε. Χτισμένο στα βορειανατολικά προάστια της Αθήνας, έχει σχεδιαστεί σε κατακόρυφο άξονα και με αυτό τον τρόπο ο κάθε όροφος αποκτά τη δική του ταυτότητα και χρήση.
Στο ισόγειο και τον πρώτο όροφο της κατοικίας βρίσκεται το σαλόνι, η τραπεζαρία και η κουζίνα, τα δωμάτια που έχουν άμεση επαφή με τον εξωτερικό χώρο εξαιτίας της κλίσης του εδάφους του οικοπέδου.
Στον δεύτερο όροφο σχεδιάστηκαν τα παιδικά υπνοδωμάτια μαζί με ένα μικρό playroom ενώ το βασικό υπνοδωμάτιο βρίσκεται στο δώμα που συνδέεται με την ταράτσα της κατοικίας.
Το Opening House είναι ένας τετραώροφος όγκος και σε αυτόν «ο βορινός τοίχος του κτιρίου ανοίγεται και ευθυγραμμίζεται με το όριο του τριγωνικού οικοπέδου προκειμένου να μεγαλώσει η κύρια όψη της κατοικίας ώστε να εισχωρήσει άπλετο φως από τα νοτιοδυτικά και ταυτόχρονα να ενσωματωθεί η κεντρική είσοδος της κατοικίας».
Στο τρίγωνο που δημιουργείται εσωτερικά τοποθετείται η σκάλα της κατοικίας, το αναβατόριο και ένα αίθριο που ενώνει όλους τους επιμέρους ορόφους. Διαχέοντας μια «φλεγόμενη» αίσθηση στο χώρο, το εγχείρημα του «ανοίγματος» του κτιρίου υπογραμμίζεται με τη χρήση έντονου πορτοκαλί χρώματος.
Αυτό το πορτοκαλί χρώμα που χρησιμοποιήθηκε, με το φως που μπαίνει από τα ανοίγματα της όψης και τους φεγγίτες της οροφής, αντανακλάται στους τοίχους δημιουργώντας ένα θερμό φίλτρο χρώματος το οποίο ταξιδεύει μέσα σε όλο το σπίτι.
Ο τριγωνικός έγχρωμος ενδιάμεσος χώρος λοιπόν που διαμορφώνεται, συνδέει τους χώρους κυκλοφορίας με όλους τους ιδιωτικούς και κοινόχρηστους χώρους της κατοικίας και γίνεται το πιο σημαντικό μέρος του σπιτιού.
Καθώς εισέρχεται ο ιδιοκτήτης στο σπίτι του, «όπως εξηγήθηκε με βαρετούς αρχιτεκτονικούς όρους παραπάνω, ανοίγεται μπροστά του σαν σε ταινία επιστημονικής φαντασίας μια πανύψηλη πύλη πλημμυρισμένη από φως και χρώμα που διασχίζει όλο του το σπίτι».
Στο εσωτερικό της κατοικίας και καθώς περιηγείται στο χώρο, ο ίδιος βιώνει ένα παιχνίδι εναλλαγής χρωμάτων του αγαπημένου του παιχνιδιού αφού χρώματα του κύβου του Ρούμπικ μπαίνουν διάσπαρτα σε χώρους και έπιπλα του σπιτιού.
«Ο νοητός αυτός πόλεμος που εκτυλίσσεται μεταξύ των έξι έντονων χρωμάτων (πορτοκαλί, κόκκινο, κίτρινο, λευκό, πράσινο, μπλε) σε συνδυασμό με αρχιτεκτονικά στοιχεία που μοιάζουν να ανοίγονται και να ξεδιπλώνονται αυτόματα, δημιουργεί μια αρχιτεκτονική εμπειρία στον ιδιοκτήτη η οποία ικανοποιεί την παιδικότητα του και διεγείρει τις αισθήσεις του συνθέτοντας μια μυθιστορηματική κατοικία, το δικό του εικονικό γαλαξία που στο μέλλον θα φιλοξενήσει τους αγαπημένους του ήρωες».