Την δεκαετία του 1960, ο Andy Warhol, στηριζόμενος στην φράση πως ο καθένας δικαιούται 15 λεπτά δημοσιότητας, έκανε δημοφιλή τον όρο “Superstar”. Γρήγορα αυτό ταυτίστηκε με την έννοια της θρυλικής φυσιογνωμίας, μία ξεκάθαρη σημασία με διακριτά όρια. Όταν το 1969 η adidas μας σύστησε με τα 3-stripes shoes, τα Superstars της, οι προσωπικότητες που μεσουρανούσαν έχαιραν παγκόσμιας αναγνώρισης, βραβεύονταν και δεν χάνονταν στην άβυσσο του ίντερνετ.
Στα ‘60s λοιπόν, ο Wilt Chamberlain ήταν ο καλύτερος μπασκετμπολίστας της δεκαετίας στο NBA. Με ύψος 2.16 έσπαγε το ένα ρεκόρ μετά το άλλο και παραμένει ο μοναδικός παίκτης που έχει «καρφώσει» 100 πόντους σε ένα και μόνο παιχνίδι, φορώντας τη φανέλα των Philadelphia Warriors με το νούμερο 13. Ο βραζιλιάνος Pelé την ίδια περίοδο διεκδικούσε δικαιωματικά τον τίτλο του καλύτερου παίκτη του αιώνα, που εντέλει του χάρισε η FIFA τριάντα χρόνια αργότερα. Το 1969 ετοιμαζόταν για το τελευταίο Παγκόσμιο Κύπελλο της καριέρας του στο Μεξικό το οποίο του χάρισε τη Χρυσή Μπάλα, ενώ είναι αξέχαστη γενικότερα η πορεία της θρυλικής Βραζιλίας του 1970 σε κείνη τη διοργάνωση, μέχρι τον τελικό με την πανίσχυρη Ιταλία, που συνέτριψε με 4-1.
Παράλληλα, η μουσική επαναπροσδιορίζοταν με την μπάντα από το Λίβερπουλ να επηρεάζει όσο καμία την ροκ σκηνή. Οι Beatles ήταν οι πραγματικοί Superstar, γέμιζαν στάδια και η Beatlemania σάρωνε τα πάντα στο πέρασμά της. Οι τέσσερις «scousers» ήταν σαν ένα άτομο και η μουσική τους τραγουδιέται ακόμη και σήμερα σε όλο τον κόσμο, τοποθετώντας τους πάνω απ’ όλους σε μια ξεκάθαρα μουσική δεκαετία όπως τα sixties. Οι πλέον διαχρονικοί και αντιπροσωπευτικοί εκπρόσωποί της. Άνθρωποι που χαρακτήρισαν την εποχή τους, άφησαν το στίγμα τους, ταυτίστηκαν με την επιτυχία και λειτούργησαν ως είδωλα.
Τώρα, 46 χρόνια αργότερα, οι ισορροπίες έχουν αλλάξει και ο ορισμός του Superstar δεν είναι και τόσο ξεκάθαρος, ενώ φαίνεται να είναι και πιο εύκολα πραγματοποιήσιμος. Γιατί; Λίγα λόγια αλλά σοφά. Η ανάπτυξη της τεχνολογίας φέρνει το διαδίκτυο και το διαδίκτυο τα κοινωνικά δίκτυα. Superstar δεν είναι αυτός που «σπάει» κάποιο ρεκόρ αλλά αυτός που φέρνει πολλά like και έχει ακόλουθους. Ο διάσημος (;) ράπερ Pharrell Williams που μας έκανε όλους happy θα μας πει πως superstar δεν είναι αυτός με το μεγαλύτερο αριθμό των views, likes ή shares. Είναι αλήθεια όμως; Πλέον ξεπετάγονται περσόνες από το πουθενά, που παίρνουν το περίφημο χρίσμα με μόνο κριτήριο το εύρος της ψηφιακής τους παρουσίας και της φήμης που ακολουθεί τον λογαριασμό του στα social media. Η ψηφιακή εποχή μπορεί να κάνει κάποιον αστέρα από το πουθενά;
Ο David Beckham, η Rita Ora, ο Pharrell Wiliams και ο Damian Lillard πιστεύουν πως πια δεν είναι superstars. Τι και αν όλοι τους ξέρουμε με το μικρό τους όνομα, γνωρίζουμε κάθε λεπτομέρεια της προσωπικής τους ζωής; Μπορεί ο Beckham να είναι ο πιο αναγνωρισμένος Άγγλος ποδοσφαιριστής, κάθε συναυλία της Ora και του Williams να γίνεται sold-out και ο Damian Lillard να καρφώνει από τη μέση του γηπέδου με τους Blazers, το κίνητρό τους παραμένει το ίδιο: η κατάκτηση του ονείρου τους, εκείνου του πάθους που δεν διαπραγματεύεται ούτε συμβιβάζεται. Κανείς δεν κυνήγησε τη φήμη. Ήρθε μόνο ως επακόλουθο της επιτυχίας σε αυτό που ήταν πραγματικά καλοί. Και μετά, κουνώντας απλώς το μικρό τους δαχτυλάκι, ασκούν τεράστια επιρροή σε όσους τους (παρ)ακολουθούν.
Η πραγματική όμως φήμη, είναι αυτή που έχει επάνω της τη στάμπα του κλασικού. Είτε είσαι στο 1969 ή στο 2015, μπορείς αμέσως να αναγνωρίσεις, με την πρώτη ματιά, αυτό που ήρθε για να μείνει. Τα κλασικά δεν βγαίνουν ποτέ εκτός μόδας, απλώς «ξεκουράζονται» για λίγο, προετοιμάζοντας την επιστροφή τους. Σαν τα adidas Originals, που θέτουν υπό αμφισβήτηση το τι σημαίνει να είσαι superstar και καταλήγουν στο ίδιο συμπέρασμα: Δεν υπάρχει σύντομος δρόμος για να είσαι superstar αλλά όταν γίνεις, έγινες και θα είσαι για πάντα. Όπως τα πρόσωπα που αναφέραμε σε όλο το άρθρο. Όπως τα Superstar sneakers της adidas που μετά από 46 χρόνια δεν είναι ούτε παλιά ούτε καινούρια. Σαν να ήταν πάντα και θα είναι για πάντα μαζί μας. Αυτό δεν είναι και το βασικό γνώρισμα των superstar; Η διαχρονικότητα. Όσα like και να έχει κανείς, μπορεί τελικά να ανταγωνιστεί την διαχρονικότητα της αίγλης τους;