Τεράστιο πράγμα το ίντερνετ εν πτήσει. Όσοι έχουν πραγματοποιήσει υπερατλαντική πτήση ή διαδρομή εντός των ΗΠΑ, είναι σε θέση να γνωρίζουν πόσο κομβικής σημασίας μπορεί να είναι για τον σύγχρονο businessman η παροχή πρόσβασης στο διαδίκτυο ακόμα κι όταν εκείνος βρίσκεται μερικές δεκάδες χιλιάδες πόδια πάνω από την επιφάνεια της γης. Ο απλός επιβάτης θα ψυχαγωγηθεί από το σύστημα του αεροσκάφους, ωστόσο ο επαγγελματίας που δεν γίνεται να σπαταλήσει χρόνο, δεν θα λογαριάσει το κόστος (7-20€, ανάλογα την εταιρεία και την πτήση) και θα συνδεθεί στο ίντερνετ –και μάλιστα με εξαιρετικές ταχύτητες.
Στην Ευρώπη πάλι, έχουμε… άλλο Θεό αφού το ίντερνετ εν πτήσει παραμένει ακόμα όνειρο τρελό, όνειρο απατηλό. Ευτυχώς όχι για πολύ: Inmarsat και Deutsche Telekom ανακοίνωσαν τη συνεργασία τους προκειμένου να δώσουν τη δυνατότητα και στις ευρωπαϊκές αεροπορικές εταιρείες να προσφέρουν υπηρεσίες πρόσβασης στο διαδίκτυο στους πελάτες τους, χρησιμοποιώντας έναν συνδυασμό LTE και δορυφορικών δικτύων. Η πρώτη εταιρεία που θα απολαύσει τους καρπούς της συνεργασίας Inmarsat και Deutsche Telekom, θα είναι –αναπόφευκτα- η γερμανική Lufthansa, το καλοκαίρι του 2016. Στη συνέχεια βέβαια, το λεγόμενο “European Aviation Network” θα διατεθεί και σε άλλες αεροπορικές, χαρίζοντας… ίντερνετ με ευρυζωνική ποιότητα.
Στις ΗΠΑ, την παροχή υπηρεσιών διαδικτύου στις μεγάλες εταιρείες έχει αναλάβει η Gogo, πελάτες της οποίας είναι ορισμένες από τις πιο σημαντικές αεροπορικές όπως π.χ. η Delta και η American Airlines. Η Gogo μάλιστα φερόταν έτοιμη να κάνει το μεγάλο άλμα στην Ευρώπη όμως όπως όλα δείχνουν, Deutsche Telekom και Inmarsate την πρόλαβαν. Στην παρούσα φάση, η Lufthansa προσφέρει πρόσβαση στο ίντερνετ στις μεγάλες, υπερατλαντικές της πτήσεις μέσω της υπηρεσίας FlyNet. Το κόστος της ξεκινά από τα 9€ για 1 ώρα, ανεβαίνει στα 14€ για 4 ώρες και φτάνει ως και τα 17€ για ολόκληρη την πτήση ή 24 ώρες.
Το κυριότερο όλων όμως είναι πως σταδιακά ξεπερνιόνται οι «φοβίες» της αεροπλοΐας απέναντι στην Τεχνολογία. Θυμηθείτε πού βρισκόμασταν πριν μερικά χρόνια και πού βρισκόμαστε σήμερα: πολλές αεροπορικές δεν ασχολούνται καν με τις ηλεκτρονικές συσκευές των επιβατών, ούτε έστω στην απογείωση ή την προσγείωση, ζητώντας τους απλώς για τυπικούς λόγους πριν το αεροπλάνο τροχοδρομήσει να τα θέσουν σε λειτουργία πτήσης. Η ώρα που η παροχή υπηρεσιών τηλεφωνίας και ίντερνετ ακόμα και κατά τις μικρότερες σε διάρκεια πτήσεις των μεγάλων ευρωπαϊκών αερογραμμών θα θεωρείται “commodity” δεν αργεί: η Τεχνολογία αργά αλλά σταθερά ρίχνει ακόμα ένα «κάστρο».