Ο χαμός που προκλήθηκε στο διαδίκτυο με το βίντεο της εκτέλεσης του Αμερικανού φωτογράφου James Foley από Τζιχαντιστές δεν είχε προηγούμενο. Μετά την αρχική του προβολή, το κλιπάκι αντιγράφηκε και ανέβηκε στους servers της υπηρεσίας άπειρες φορές. Το YouTube βρίσκεται σε επαγρύπνηση προκειμένου να διαγράψει κάθε νέα του έκδοση ωστόσο η εν λόγω προσπάθεια μόνο εύκολη δεν είναι αφού όπως υπολογίζεται, περίπου 100 ώρες περιεχομένου ανεβαίνουν στο site κάθε λεπτό της ώρας (!) οπότε ο έλεγχος όλης αυτής της ποσότητας, μόνο εύκολος δεν είναι.
Γιατί όμως το συγκεκριμένο βίντεο έκανε τέτοια θραύση; Ούτε το πρώτο βίαιο κλιπάκι που ανεβαίνει στο YouTube είναι, ούτε φυσικά το τελευταίο. Ο λόγος είναι στην πραγματικότητα απλός: για αυτό ειδικά το βίντεο, έγινε τεράστιος ντόρος, το αναπαρήγαγαν όλα τα μέσα ενημέρωσης, η ιστορία έλαβε παγκόσμια προβολή και στις ΗΠΑ οι Αρχές προειδοποίησαν ότι βάσει νόμων περί τρομοκρατίας του κράτους ο διαμοιρασμός ή ακόμα και η παρακολούθηση (!) του βίντεο, μπορεί να αποτελέσει ποινικό αδίκημα. Αυτά ακριβώς τα «μέτρα» είναι που έδωσαν ώθηση στο βίντεο και καθιστώντας το «απαγορευμένο καρπό», έκαναν όλο τον κόσμο να θέλει ακόμα πιο έντονα να το δει.
Πάμε τώρα στο προκείμενο: είναι δυνατόν να καταστεί κάτι «απαγορευμένο» στην εποχή των social media; Όταν ένα βίντεο μπορεί να κάνει τον γύρο του κόσμου μέσα σε ελάχιστα λεπτά της ώρας; Φυσικά και όχι. Όλες αυτές οι προτροπές και τα μέτρα δεν κάνουν τίποτε περισσότερο από το τονώνουν ακόμα περισσότερο το ενδιαφέρον του κοινού. Τι μπορεί να γίνει; Απλά, στο YouTube να… δουλεύουν υπερωρίες προκειμένου να κατεβάζουν με τη μία όλα αυτά τα βίντεο με την εκτέλεση του James Foley μέχρι σιγά-σιγά ο θόρυβος να κοπάσει και η κοινή γνώμη να βρει να ασχολείται με κάτι άλλο και στο YouTube να κυριαρχήσουν και πάλι τα μωρά και τα γατάκια.
Και κάπως έτσι η ζωή στον κόσμο του ίντερνετ να συνεχιστεί κανονικά.
