Μία από τις έννοιες που ακούγεται ολοένα και συχνότερα σε κουβέντες και κείμενα τεχνολογικού ενδιαφέροντος, είναι το internet of things. Αν θέλαμε να το αποδώσουμε στα ελληνικά, τότε θα χρησιμοποιούσαμε το «ίντερνετ των πραγμάτων», μια αυτολεξεί μετάφραση του όρου που πρώτος ο ερευνητής της P&G, ο Βρετανός Κέβιν Άστον χρησιμοποίησε το 1999. Παρ’ ότι ακούγεται μεγαλειώδες και σε έναν βαθμό μυστηριώδες, το internet of things είναι στην πραγματικότητα κάτι καθημερινό και συνηθισμένο, το οποίο μάλιστα έχουμε αρχίσει ήδη να συνηθίζουμε.
Το internet of things πρακτικά περιγράφει τη διασύνδεση συσκευών και επαγγελματικού εξοπλισμού που χρησιμοποιούμε καθημερινά σε ένα ευρύτερο δίκτυο με στόχο την αύξηση της αποτελεσματικότητάς τους και κατά συνέπεια της ποιότητας ζωής αλλά –πρωτίστως- και της παραγωγικότητας των χρηστών. Αν όλο αυτό μοιάζει τελείως sci-fi, δεν είναι: το smartwatch μας κρατά βιομετρικά δεδομένα για εμάς φροντίζοντας μεταξύ άλλων να μας ξυπνά την ώρα και με τον τρόπο που πρέπει. Ειδικοί αισθητήρες αναλαμβάνουν να ρυθμίσουν αυτόματα τη θερμοκρασία του νερού ώστε να είναι έτοιμο όταν εμείς «φτάσουμε» στο μπάνιο. Το smartphone μας κρατά το ημερολόγιο και τα εισιτήρια για τις πτήσεις μας, ενημερώνοντάς μας για το πότε πρέπει να ξεκινήσουμε. Το cloud ημερολόγιο μας πληροφορεί για τον καιρό ώστε να ντυθούμε κατάλληλα και να μην ξεχάσουμε τυχόν αξεσουάρ. Το αυτοκίνητό μας συνδέεται σε ένα κεντρικό σύστημα και ελέγχει την κίνηση στους δρόμους προτείνοντάς μας τη βέλτιστη διαδρομή. Τώρα, συνδυάζοντας κάποιος όλα τα παραπάνω, έχει μια πρώιμη ιδέα του τι σημαίνει internet of things.
Στην ουσία λοιπόν, το διαδίκτυο δεν χρησιμεύει μόνο στους ανθρώπους αλλά και στις μηχανές, τα προϊόντα, τα πράγματα. Όχι βέβαια για να… σερφάρουν ελεύθερα αλλά για να επικοινωνήσουν μεταξύ τους, να «συνεννοηθούν» και να συντονιστούν προκειμένου να υπηρετήσουν όσο το δυνατόν αποδοτικότερα τον τελικό αποδέκτη όλων των ενεργειών τους, τον άνθρωπο. Πέραν της ανθρώπινης πραγματικότητας, υπάρχει ήδη μία ακόμα, εκείνη των μηχανών. Λιγότερο… ευφάνταστη αλλά καθ’ όλα τετράγωνη, η συγκεκριμένη ξετυλίγεται μέσα από ατελείωτες γραμμές κώδικα, επωφελούμενη φυσικά από τη διείσδυση της ευρυζωνικότητας, την πτώση του κόστους του bandwidth και της επεξεργαστικής ισχύος αλλά και τη ραγδαία αύξηση των πωλήσεων των smartphones. Τα τελευταία, εξ’ άλλου εξελίσσονται σε… τηλεκοντρόλ όλης αυτής της εναλλακτικής «πραγματιστικής πραγματικότητας».
Το 1 δισ. συσκευών με σταθερή πρόσβαση στο διαδίκτυο το 1996 έγινε 6 δισ. για το mobile internet το 2006 και αναμένεται να εκτοξευτεί στα 28 δισ. για το internet of things ως το 2020. Τα wearables του δίνουν και καταλαβαίνει αφού με τη διαρκή τους άνοδο βοηθούν στην ακόμα ταχύτερη εξάπλωση του internet of things –σε τελική ανάλυση πρόκειται για συσκευές που έχουν πιθανότατα τη στενότερη επαφή με τον άνθρωπο, με την κυριολεκτική έννοια του όρου. Η αξία της βιομηχανίας του internet of things πιθανολογείται πως θα ξεπεράσει τα $300 δισ. σε μια πενταετία από σήμερα και μ’ αυτό κατά νου, όλοι οι μεγάλοι παίκτες της αγοράς τεχνολογίας, ο ένας μετά τον άλλο, αποδέχονται την κουλτούρα αυτή, προσπαθώντας να ταιριάξουν μαζί της όσο το δυνατόν ταχύτερα.
Σύντομα η εποχή που θα φροντίζουν για ‘μας τα «ρομπότ» δεν αργεί. Η καθημερινότητα στον 21ο αιώνα είναι πολύπλοκη και απαιτητική. Σε τελική ανάλυση, λίγη βοήθεια ποτέ δεν έβλαψε κανέναν.