Η προσάρτηση μιας περιοχής σε ένα κράτος δεν είναι ούτε κάτι εύκολο, ούτε κάτι που μπορεί να γίνει εν μία νυκτί. Χρειάζονται αρκετές ενέργειες προκειμένου η γη με οτιδήποτε περιλαμβάνει να αφομοιωθεί από τη χώρα που την παίρνει υπό τις «φτερούγες» της και στην εποχή που ζούμε, η αφομοίωση αυτή δεν θα μπορούσε –σε κάποιο βαθμό- να μη σχετίζεται με την Τεχνολογία. Παρ’ ότι η κατάσταση στην Κριμαία είναι τεταμένη με την παγκόσμια διπλωματία να προσπαθεί να βρει λύση στο όλο θέμα, οι Ρώσοι όπως φαίνεται δεν έχουν χάσει καθόλου χρόνο. Λίγο πριν ο Ιούλιος μας αφήσει, τέθηκε σε λειτουργία ένα υποθαλάσσιο καλώδιο που συνδέει τη χερσόνησο της Κριμαίας με τη «μαμά» -πλέον- Ρωσία παρέχοντας πρόσβαση στο διαδίκτυο στην πρώτη. Ήταν μία από τις πρώτες ενέργειες που φρόντισαν να ολοκληρώσουν οι Ρώσοι λίγο μετά το ξέσπασμα των ταραχών στην περιοχή καθώς ακούγεται πως η κατασκευή και τοποθέτηση του καλωδίου μήκους 38 χιλιομέτρων, είχαν ολοκληρωθεί στα τέλη Απριλίου.
Όσοι ασχολούνται έστω και ερασιτεχνικά με την πολιτική ίντριγκα και την παγκόσμια διπλωματία, θα βγάλουν το δίχως άλλο το καπέλο στη Ρωσία για την κίνησή της αυτή. Ουσιαστικά ολόκληρη η Κριμαία πλέον θα υπόκειται στους ίδιους διαδικτυακούς περιορισμούς (λέγε με λογοκρισία) με την υπόλοιπη Ρωσία, οπότε για παράδειγμα, αν κάποιος δοκιμάσει να μπει στη σελίδα της Wikipedia για την περιοχή, αυτόματα θα δει τη ρωσική εκδοχή της, σύμφωνα με την οποία η Κριμαία αποτελεί ρωσικό έδαφος. Φυσικά οι Ρωσικές Αρχές έχουν φροντίσει να κάνουν τα κουμάντα τους σε ό,τι αφορά όλους όσοι εκφράζουν απόψεις στο –ρωσικό- ίντερνετ αφού ακόμα και οι bloggers οφείλουν να δηλώσουν λεπτομερώς τα στοιχεία τους προκειμένου να υπόκεινται στον ίδιο έλεγχο με τον υπόλοιπο Τύπο. Το μόνο που μένει πλέον για τη Ρωσία είναι να απενεργοποιήσει την πρόσβαση στο διαδίκτυο από ουκρανικούς ή άλλης εθνικότητας παρόχους για την περιοχή της Κριμαίας και… καθάρισε.
Με αφορμή το γεγονός αυτό βέβαια, αντιλαμβάνεται κανείς πόσο μεγάλη δύναμη μπορεί να αποκτήσει ο οποιοσδήποτε κρατά στα χέρια του τη δύναμη της επιβολής λογοκρισίας ή εν πάση περιπτώσει της κατά βούληση αξιολόγησης διαδικτυακού περιεχομένου. Στην εποχή που η εξάπλωση του ίντερνετ έχει φτάσει σε επίπεδα-ρεκόρ και διαρκώς αυξάνεται, η προπαγάνδα μπορεί να γίνει ευκολότερα από ποτέ και μάλιστα ακόμα και στις «προηγμένες» δυτικές χώρες. Ακόμα και αυτό το αχανές «θηρίο», το ίντερνετ, είναι δυνατόν να εξημερωθεί. Η ελευθερία έκφρασης από μόνη της δεν είναι αρκετή. Όταν οι αναγνώστες μάθουν να μην καταναλώνουν απλά την πληροφορία που τους προσφέρεται στο πιάτο αλλά αρχίζουν να αναρωτιούνται και να αμφισβητούν διαρκώς τα πάντα, τότε το διαδίκτυο θα έχει πετύχει τον σκοπό του.
