Πριν από μερικές μέρες είχαμε βγει για καφέ με έναν καλό φίλο που είχα να δω καιρό. Μετά το απαραίτητο «μπίρι-μπίρι», η κουβέντα πήγε στην Τεχνολογία και τα διάφορα gadgetάκια (με Apple Watch και Samsung Galaxy S6 να κυκλοφορούν αυτή την περίοδο, όχι ότι ήταν και ιδιαίτερα δύσκολο). «Περίμενε να δεις», μου λέει. Ένα λεπτό αργότερα γυρνάει από το αμάξι του με ένα μαύρο βαλιτσάκι στο χέρι, σαν κι αυτά που περιέχουν τους κωδικούς για τα πυρηνικά στις ταινίες. Κάνει τον απαραίτητο χώρο στο τραπέζι και με θρησκευτική ευλάβεια το ανοίγει. Ανάμεσα σε άπειρα μαξιλαράκια και λοιπά προστατευτικά, αναπαυόταν το DJI Phantom 2 Vision Plus, ένα απ’ αυτά τα drones με τις τέσσερις έλικες που έχουν γίνει τόσο της μόδας τώρα τελευταία. Ας πούμε βέβαια ότι με τιμή λίγο πάνω απ’ το χιλιάρικο, το συγκεκριμένο απευθύνεται σε εκείνους που έχουν πάρει το πράγμα αρκετά σοβαρά.
Να σας πω την αλήθεια, αν και εμπίπτω χωρίς δεύτερη κουβέντα στην κατηγορία του gadgetάκια (και tech freak να με πει κανείς, κακία δεν θα του κρατήσω), δεν είχα πειστεί για τα drones. Ίσως να έφταιγε και το ότι σαν παιδί δεν με έλκυαν ποτέ μα ποτέ τα κάθε λογής τηλεκατευθυνόμενα. Εν πάση περιπτώσει, πιο πιθανό έβλεπα να έδινα 100-200€ για τη συλλεκτική έκδοση ενός videogame, παρά για ένα drone που θα έβγαζα απ’ το κουτί του, θα πετούσα μία φορά και μετά θα το ξεχνούσα εκεί. Αφού μου εξήγησε τα του χειρισμού του, ο φίλος μου, μου πέρασε το χειριστήριο. «Δοκίμασε να δεις, θα σ’ αρέσει», είπε, και δεν είχα κανέναν λόγο για να αρνηθώ την πρότασή του. Βγήκαμε έξω και όντας εκτός πόλης (προφανώς και χρειάζεται προσοχή για τυχόν καλώδια) δεν έχασα χρόνο. Αυτό που μου έκανε εντύπωση, ήταν η σταθερότητά του: οι τέσσερις έλικές του, το έκαναν να «στέκεται» στον αέρα. Ακόμα και με κάποιον που ασχολούταν με το «άθλημα» πρώτη φορά στο τιμόνι, οι κινήσεις του drone έδειχναν πιο σίγουρες από ποτέ.
Απ’ ό,τι έμαθα βέβαια, αυτό δεν συμβαίνει με όλα τα μοντέλα της αγοράς αφού ο κανόνας λέει πως όσο ανεβαίνει η τιμή, βελτιώνεται και η εν γένει συμπεριφορά του drone. Το συγκεκριμένο διέθετε και κάμερα η οποία συν τοις άλλοις ήταν εξωφρενικά “responsive”: όσο κι αν περιστρεφόταν το drone, μαζί του περιστρεφόταν και εκείνη αλλά με την αντίθετη φορά έτσι ώστε η εικόνα να παραμένει σταθερή. Μπορούσαμε να δούμε το βίντεο που έγραψε η κάμερα μετά την «προσγείωση» (1080p στα 30 fps), αν και προτιμήσαμε εν τέλει το live streaming μέσω εφαρμογής –σε χαμηλότερη ποιότητα βέβαια για εικόνα σε πραγματικό χρόνο. Η μπαταρία του Phantom 2 κρατά γύρω στα 20-25 λεπτά και ακόμα κι αν τελειώσει ενώ αυτό βρίσκεται στον αέρα, θα προσγειωθεί με ασφάλεια αυτόματα πριν σβήσει τις μηχανές του –κι αυτό να μη γίνει, μπορεί να επιστρέψει στο σημείο εκκίνησης αυτόματα. Γενικά είχε πολλές λειτουργίες, απ’ αυτές που αποκαλούμε «κουλ» και αν μη τι άλλο, το 1200άρι του το δικαιολογεί.
Γιατί να αγοράσω drone ρε φίλε;
Το «ζουμί» στην υπόθεση ωστόσο είναι άλλο: για κάποιον που οι πτήσεις τηλεκατευθυνόμενων δεν αποτελούν παιδικό όνειρο, υπάρχει λόγος για να δαπανήσει ένα τόσο σημαντικό ποσό για την αγορά ενός εκ των καλύτερων μοντέλων που κυκλοφορούν στην αγορά; Σκεφτόμουν πως ένα drone θα μπορούσε να αποδειχθεί χρήσιμο επαγγελματικά: οπουδήποτε υπάρχει ανάγκη για πανοραμικά πλάνα (φωτογράφοι, αρχιτέκτονες, διακοσμητές, κηπουροί, μαρκετίστες κλπ), ένα drone θα μπορούσε να σώσει την κατάσταση. Στην κεντρική και νότια Αμερική, τα drones έχουν γίνει τα αγαπημένα «κατοικίδια» των καρτέλ ναρκωτικών για προφανείς λόγους, αλλά ας πούμε ότι θέλουμε κάτι περισσότερο νόμιμο.
Τελικά, όσο κι αν έστυψα το μυαλό μου, απάντηση δεν –μου- βρήκα. Τα drones συνιστούν ένα χόμπι, ακριβό μεν αλλά απόλυτα διασκεδαστικό για εκείνους που αρέσκονται σε αυτό. Θεωρητικά θα μπορούσαν να εξυπηρετήσουν και επαγγελματικούς σκοπούς αλλά φυσικά αυτό είναι κάτι που εξαρτάται και από τη φύση του εκάστοτε επαγγέλματος. Αν δεν είστε σίγουροι για το αν τα drones σας έλκουν ή όχι, μπορείτε να δοκιμάσετε με ένα φθηνό μοντέλο (θεωρητικά και με ένα 50άρικο βρίσκετε), απλά να έχετε υπ’ όψν σας πως ό,τι πληρώνετε, παίρνετε.
Drones και νομοθεσία
Κάτι τελευταίο αλλά εξόχως σημαντικό: αν και στην Ελλάδα παραδοσιακά αργούμε να ακολουθήσουμε τις διεθνείς τάσεις και εξελίξεις, ιδίως στον τομέα της Τεχνολογίας, για τα drones υπάρχει ισχύουσα νομοθεσία, αν και μάλλον υποτυπώδης. Θα πρέπει λοιπόν να βρίσκεστε σε απόσταση μεγαλύτερη των 3 χιλιομέτρων από το κοντινότερο αεροδρόμιο, το μέγιστο ύψος που μπορεί να φτάσει το drone σας είναι τα 121 μέτρα και σε κάθε περίπτωση θα πρέπει να διατηρείτε οπτική επαφή μαζί του. Ξεχάστε πτήσεις κοντά σε στρατιωτικές περιοχές και αρχαιολογικούς χώρους ενώ θα πρέπει να υπάρχει ελάχιστη απόσταση 50 μέτρων από τους πλησιέστερους ανθρώπους. Το καλύτερο βέβαια είναι πως κάθε πτήση του drone σας θα πρέπει να είναι ασφαλισμένη (!) για τυχόν ζημιές ή και σωματικές βλάβες που μπορεί να προκληθούν σε περίπτωση ατυχήματος αλλά να σας πω την αλήθεια, ακόμα κι αν προτίθεστε να πληρώσετε, δύσκολα θα βρείτε ασφαλιστική που να σας καλύπτει.