Μπορεί το Amazon να… την έχει δει αλλιώς και να ανοίγει φυσικά καταστήματα, όμως όλοι γνωρίζουμε πως ο λόγος που γίνεται αυτό είναι πρωτίστως το πι-αρ, το μάρκετινγκ και δευτερευόντως η πώληση αυτή καθαυτή. Το λιανεμπόριο έχει πέσει με τα μούτρα στο διαδίκτυο αφού το e-commerce είναι κατά γενική ομολογία το μέλλον. Τελεία. Ακόμα κι εκεί όμως οι αγοραστικές συνήθειες του κοινού αλλάζουν και αυτό έχει ως αποτέλεσμα σε αυτόν τον δυναμικά και διαρκώς μεταβαλλόμενο κλάδο, κανείς να μην επαναπαύεται, όποιο κι αν είναι το μερίδιό του στην αγορά.
Να, για παράδειγμα μερικά χρόνια πριν, το e-shopping ήταν συνυφασμένο με τα laptops και τα desktops, τους υπολογιστές γενικότερα. Έμπαινε ο άλλος online, επισκεπτόταν το site που ήθελε, πετούσε τα προϊόντα που τον ενδιέφεραν στο καλάθι του και τέλος. Στην πορεία αυτό άλλαξε αφού στο παιχνίδι μπήκαν και τα tablets, οπότε ως εκ τούτου προέκυψε η ανάγκη για μια ακόμα πιο ευχάριστη και λιγότερο «μπελαλίδικη» εμπειρία shopping. Το tablet όμως είναι συσκευή που κάποιος μεταχειρίζεται στο σπίτι ή στο γραφείο. Δεν θα ασχοληθεί μαζί του στον δρόμο, περιμένοντας το λεωφορείο, πετώντας στο αεροπλάνο (τώρα ειδικά που έρχεται και το Wi-Fi εν πτήσει), πίνοντας τον εσπρέσο του στα όρθια ή ενόσω βρίσκεται στην ουρά στην τράπεζα. Οπότε; Μπίνγκο. Κινητά. Τα έχουμε πάντα μαζί μας, είναι πλέον «smart» (αν και, όχι και τόσο αλλά τεσπά), έχουν μεγάλες οθόνες και διαθέτουν και mobile wallet εφαρμογές άμα λάχει.
Πόσες αλλαγές status quo μετρήσατε στην πιο πάνω παράγραφο; Ε, βάλτε ακόμα μία. Διότι καλά τα κινητά όμως σπάνια θα περπατά κανείς στον δρόμο με το κινητό ανά χείρας. Το πιο πιθανό είναι πως η συσκευή μας θα βρίσκεται σε κάποια τσέπη ή, σε περίπτωση που δεν χωρά (μπηχτή #1) ή φοβόμαστε μην τυχόν και λυγίσει (μπηχτή #2), σε κάποια τσάντα. Ακόμα χειρότερα. Επαφή μηδέν δηλαδή. Αυτό βλέπουν οι μεγάλοι παίκτες του χώρου και προσανατολίζονται προς άλλες λύσεις, συσκευές που θα φοράμε πάνω μας ό,τι κι αν συμβεί, με τις οποίες θα έχουμε διαρκή επαφή και άρα θα είμαστε σε θέση να δεχτούμε τα ερεθίσματά τους. Συσκευές… όπως τα wearables! Περπατάμε στον δρόμο. Ξάφνου το smartwatch μας δονείται. Ελέγχουμε την οθόνη και βλέπουμε ειδοποίηση ότι το κατάστημα με είδη ένδυσης που μόλις περάσαμε απ’ έξω, έχει εκπτώσεις ειδικά για αυτό το Σ/Κ 30%. Τσακ, μέσα και όλοι κερδίζουν. Εκεί είναι τα λεφτά: στα λεγόμενα geolocation services και τις push ενημερώσεις. Wearables που ελέγχουν την τοποθεσία μας, μας συνδέουν με φίλους που πιθανώς να βρίσκονται κοντά, πραγματοποιούν έρευνα αγοράς για λογαριασμό μας και βέβαια δίνουν στους λιανέμπορους την ιδανική ευκαιρία να έρθουν πιο κοντά μας. Και προσέχετε την ειρωνεία, έτσι: να το κάνουν μέσα από τα φυσικά καταστήματα, έστω κι αν το όλο κόνσεπτ μοιάζει με ωδή στην ψηφιακή κουλτούρα.
Η τεχνολογία για να υποστηριχθεί κάτι τέτοιο υπάρχει. Το ίδιο και οι πλατφόρμες, έστω και σε πρωτόγονη μορφή (βλ. Foursquare, Swarm κλπ). Όλα τα λεφτά είναι η υλοποίηση η οποία πρέπει να είναι «σέξι», να την αγκαλιάσει μεμιάς πολύς κόσμος, να προσεγγίσει ακόμα περισσότερο και να μπει έτσι βίαια αλλά αποτελεσματικά στην καθημερινότητά μας. Τα παραπάνω «φωτογραφίζουν» Apple με τη διαφορά ότι στο Κουπερτίνο δεν μοιάζουν να έχουν σκεφτεί έντονα για την ώρα το ενδεχόμενο αυτό. Το αν θα τους προλάβει κάποιος άλλος δεν το γνωρίζουμε. Αυτό που είμαστε σε θέση να ξέρουμε είναι πως η εταιρεία που θα υλοποιήσει πρώτη σωστά ένα τέτοιο σχέδιο, θα λύσει το βιοποριστικό της πρόβλημα για μια ζωή. Μπορεί και δυο.