Παρασκευή βράδυ και ψάχνω ταξί για να πάω από Σύνταγμα, Νέα Σμύρνη. Η αλήθεια είναι πως δεν δυσκολεύτηκα να βρω ιδιαίτερα. Μετά τα κλασσικά «πού πας», «πού πάω», πιάνω την κουβέντα με τον οδηγό: νέος, ξένος, ευδιάθετος και συνάμα διακριτικός (πώς ήταν οι χαρακτήρες του Σεφερλή, ε, καμία σχέση). Μη ρωτάτε γιατί, γιατί έτσι. Άγνωστο πώς, πιάνουμε να μιλάμε για το Taxibeat. Γνωστή υπηρεσία, καινοτόμος, βολική, τα πάντα όλα. Την έχω χρησιμοποιήσει και ο ίδιος και εννοείται πως έχω μείνει κατευχαριστημένος. Για την ακρίβεια δεν γνωρίζω προσωπικά άτομο που να έχει αρνητικές εντυπώσεις από το Taxibeat και χωρίς να το αντιληφθώ ποτέ, αυτό ήταν το πρόβλημα: πάντα, σε κάθε περίπτωση όταν εξετάζεις ένα γεγονός, μια κατάσταση, οφείλεις να ακούς και τις δύο πλευρές, να βλέπεις και τις δύο όψεις του νομίσματος.
Ο οδηγός που με είχε πάρει, ήταν παλαιότερα συμβεβλημένος με το Taxibeat. Όχι πια όμως. Αποφάσισε να φύγει αγανακτισμένος από την αδικαιολόγητη δύναμη που είχαν οι χρήστες. «Κοίτα να δεις, το Taxibeat για εσάς, τους πελάτες, είναι ό,τι καλύτερο. Για εμάς τους οδηγούς όμως είναι σκότωμα. Ο άλλος μπορεί να μου δώσει χαμηλή βαθμολογία επειδή δεν του αρέσει το καπέλο μου, τα ρούχα μου ή η προφορά μου. Επειδή μπορεί να ξύπνησε στραβά και να μην έχει κέφι ή να μην έχω κέφι εγώ», μου λέει. «Σε τελική ανάλυση, τι ζητάς από ένα ταξί; Να σε πάει εκεί που θες γρήγορα και με ασφάλεια. Γιατί να μην βαθμολογήσεις τον οδηγό βάσει αυτών»;
Η αλήθεια είναι ότι έτσι όπως τα έλεγε, άδικο δεν του έδινα. Ούτε να δικαιολογηθεί για κάτι προσπαθούσε, ούτε να βγάλει λάδι τους συναδέλφους του, ούτε τίποτα. «Από την άλλη να ξέρεις ότι υπηρεσίες σαν το Taxibeat είναι το μέλλον. ΟΚ, στο Σύνταγμα βρίσκεις ταξί εύκολα ό,τι ώρα και να ‘ναι αλλά αν πας κάπου αλλού, μακριά απ’ το κέντρο αργά το βράδυ; Γιατί να πρέπει να κυκλοφορήσεις μόνος ψάχνοντας, όταν μπορείς να κλείσεις το ταξί σου από το κινητό και να περιμένεις απλά να ‘ρθεις να σε πάρει; Σου λέω, σε λίγο καιρό έτσι θα δουλεύει το σύστημα», συμπληρώνει σε μια κίνηση που όσο να ‘ναι με ξενίζει. Τον ρωτάω πώς σκοπεύει να ακολουθήσει τις εξελίξεις ο ίδιος: «Θα πάω στο Taxiplon. Είναι σαν το Taxibeat αλλά πιο δίκαιο για εμάς τους οδηγούς. Αν ένας πελάτης έχει κάποιο παράπονο ή αρνητικό σχόλιο, τότε το Taxiplon επικοινωνεί κατ’ ευθείαν με εμάς».
Εννοείται πως δεν θα μπορούσα να βγω απ’ το ταξί του χωρίς να μου πει τη γνώμη του για το Uber. «Κοίτα, αυτό που κάνει είναι όντως καινούριο αλλά δεν ξέρω πώς θα μπορούσε να δραστηριοποιηθεί νόμιμα στην Ελλάδα. Εννοώ ότι οι οδηγοί ταξί έχουν άδεια άσκησης επαγγέλματος, φορολογούνται γι’ αυτό που κάνουν. Δεν γίνεται ξαφνικά να αρχίσει να κάνει το ίδιο ο οποιοσδήποτε», μου εξηγεί. Η άποψή του επί του θέματος με βρίσκει σύμφωνο: δηλαδή θα μπορώ εγώ όντας νομικό ή φυσικό πρόσωπο να βγω στην Κηφισίας και να αρχίσω να μαζεύω κόσμο; «Λογικά θα δουλέψει με δικά του αυτοκίνητα και επί πληρωμή οδηγούς αλλά θα δείξει», προσθέτει.
Την άποψη του συγκεκριμένου οδηγού επέλεξα να τη δημοσιεύσω για δύο λόγους. Πρώτον, διότι καθετί που έλεγε το τεκμηρίωνε. Σωστά ή λανθασμένα, δεν έχει σημασία. Υποστήριζε την άποψή του μακριά από λογικές του τύπου «γιατί έχει αθηναϊκές πινακίδες». Δεύτερον, γιατί ποτέ δεν είχε τύχει να μιλήσω με κάποιον που να έχει να πει κάτι αρνητικό για το Taxibeat. Δεν έχει σημασία αν συμφωνώ ή όχι μαζί του (είπαμε, προσωπικά είμαι και χρήστης του), με δεδομένο ότι ο άνθρωπος ήταν σοβαρότατος, θεώρησα ότι επρόκειτο για μια γνώμη (και μάλιστα βασισμένη όχι απλά σε θεωρίες αλλά στην πράξη) που έπρεπε να ακουστεί. Well, there you go.