Ναταλία Γκαβέζου, εβδομάδες μόδας, στάση δεύτερη. Λονδίνο. *ήχος τρένου που σταματάει*

Peter Pilotto
Ο Peter Pilotto μέχρι πριν από δύο τρία χρόνια ήταν από τους πιο αγαπημένους μου σχεδιαστές, ίσως λόγω του παιχνιδιού που έκανε με τα έντονα prints και τις γεωμετρικές γραμμές. Πλέον είναι πιο ήρεμος, χωρίς αυτό να σημαίνει πως δεν υπάρχουν ακόμα σχήματα ενσωματωμένα στα σχέδια του ή πως δεν παίζει με τα χρώματα, είτε στις ραφές, είτε με την δημιουργία δίκων του, περίεργων prints. Ίσως διανύουμε μια πιο ώριμη περίοδο του οίκου, όμως οι βάσεις στις οποίες χτίστηκε το όνομα είναι ακόμα εδώ, απλώς λίγο πιο subtle.

Osman
Ο Οsman χώρισε τη συλλογή του σε τρία κομμάτια, το λευκό, το κόκκινο και το μαύρο. Δεν υπήρχαν πολλά prints, τρεις μόνο μονοχρωμίες. Το παιχνίδι επομένως έπρεπε να γίνει αλλού, και αυτό το αλλού ήταν τα υφάσματα. Από σατέν μέχρι βινύλ, και από γούνα μέχρι δαντέλα, τα κομμάτια ήταν τόσο διαφορετικά μέσα στην χρωματική τους συνοχή που θα μπορούσαν να ντύσουν πολλές διαφορετικές γυναίκες, σε πολλές διαφορετικές εκφάνσεις της ζωής τους.

Burberry Prorsum
Να υπάρχει άραγε άλλη βρετανική εταιρεία τόσο πιστά 70s όσο η Burberry; Σε πολλούς δεν άρεσε η τελευταία τους κολεξιόν λόγω μεγάλης ομοιογένειας στα ρούχα, όμως οι πιστοί της οπαδοί (εγώ μια απ αυτούς) βρήκαν αυτή την πιστή τήρηση των γραμμών και χρωμάτων που καθορίζουν τόσο το φθινόπωρο όσο και την εταιρεία, αρκετά ευχάριστη στο μάτι. Κάπες, φαρδιά παλτό, η κλασσική καπαρντίνα – όχι στο κλασσικό μπεζ – σε συνδυασμό με prints που θυμίζουν βόλτα σε ένα φθινοπωρινό δάσος, what’s not to like?

Erdem
Nιώθω ότι ο Erdem θα ήταν άνετα φίλος μου, σχεδιάζει ακριβώς το είδος ρούχων που αγαπώ, αυτά με την τονισμένη μέση, τα λίγο μπροκάρ, αυτά που πάντα στην πασαρέλα βγαίνουν και σε λεοπάρ έκδοση. Ακόμα και τα floral του είναι κάπως πιο βαριά, δεν είναι ανοιξιάτικα, και σ αυτό βοηθάνε τόσο τα υφάσματα όσο και η χρωματική παλέτα που επιλέγει. Σε συνδυασμό με τα παπούτσια που σχεδιάσε ο Nicholas Kirkwood ειδικά για την συλλογή αυτή, το αποτέλεσμα είναι το λιγότερο ικανοποιητικό.

Roksanda
Εδώ είμαστε. Έντονα χρώματα, prints μπλεγμένα μεταξύ τους, μεγάλα χουχουλιάρικα παλτό, πολύ καλά ορισμένη μέση. Η Roksanda δεν είναι φαν του μίνιμαλ, και αυτό φαίνεται σε κάθε look αυτής της της συλλογής. Μπλε με φούξ, πορτοκαλί με μωβ, εδώ δεν υπάρχουν πρέπει στο τi συνδυάζεται με τι. Είναι από αυτά τα ρούχα τα επίφοβα, που για να δείξουν σωστά σε μια κανονική γυναίκα θα πρέπει να έχει δωθεί μεγάλη προσοχή στο styling, αλλά αν πετύχει, το αποτέλεσμα θα είναι τόσο όμορφο.

Mulberry
H Mulberry ήταν ίσως η εταιρεία που έμεινε πιο πιστή στο πνεύμα του ready to wear. Απλές γραμμές, υλικά έτοιμα για καθημερινή χρήση, η βάση δώθηκε στα πιο ‘μεγάλα’ κομμάτια, όπως τα παλτό, και η αλήθεια είναι ότι βρήκα εδώ μια από τις συλλογές που πρώτες θα τις αντιγράψουν οι μεγάλες αλυσίδες (είναι η αλήθεια. Και δεν είναι πάντα κακό).

Jonathan Saunders
Αυτή πρέπει να ήταν η πιο mod, πολύχρωμη, φαν συλλογή που παρουσιάστηκε σε ολόκληρη την εβδομάδα μόδας. Ψηλές μπότες, prints που θυμίζουν ταπετσαρίες σπιτιών στα 60s, μεγάλα γυαλιά, ρίγες, φούστες σε γραμμή Α, όλα υπήρχαν εδώ σε αφθονία. Δεν είναι τυχαίο πως όταν τον ρώτησαν την έμπνευση πίσω από αυτή την κολλεξιόν δήλωσε ‘joy and optimism’.

Mary Katrantzou
Αυτό το ηχομονωτικό αφρολέξ ήταν από τα πιο αγαπημένα μου πράγματα όταν πήγαινα ωδείο, αλλά ποτέ δεν το είχα φανταστεί σε φορέματα και τσάντες. Η Κατράντζου εξακουλουθεί να δουλεύει πολύ καλά την έννοια του print και να μπλέκει υλικά που δεν θα φανταζόταν κανείς εύκολα μπλεγμένα, και τα πιο λιτής γραμμής σύνολα της συλλογής μου αρέσουν αρκετά, ωστόσο ίσως έχω μια μικρή διαφωνία με το επαναλαμβανόμενο μοτίβο της ruffled φούστας στο πιο δύσκολο σημείο του ποδιού, σο μέσο της γάμπας.

Vivienne Westwood Red Label
Τόση βρετανίλα μαζεμένη που σχεδόν θέλω να πιω τσάι – δεν πίνω ποτέ τσάι. Και αυτό μπορεί μόνο να είναι καλό. Γκρι με πορτοκαλί, ταρτάν παντελόνια, σακάκια με φόρεμα, πολύχρωμα βελούδινα φορέματα με ψηλές κάλτσες, για ποιό σύνολο να πρωτομιλήσω. Η Westwood είναι πάντα πιστή στις punk καταβολές της, δωσμένες όμως με έναν τρόπο εναρμονισμένο με την δεκαετία που διανύουμε, και τα φορέματα της τονίζουν το γυναικείο στήθος όσο κανένα. Δεν είναι τυχαίο που την πασαρέλα έκλεισε η Daisy Lowe, απορώ πως δεν της είπε να βγεί με τα Dr Martens της.

Topshop Unique
To topshop, Το Μαγαζί Ηigh Street Που Έδειξε Συλλογή Του Σε Εβδομάδα Μόδας, συνεχίζει. Προφανώς τα ρούχα της συλλογής είναι ευκολοφόρετα, με απλές γραμμές, δόσεις καρώ, αρκετή επιρροή από τα 70s, και την μονοχρωμία την σπάει ένα μόνο print σε δύο τρείς διαφορετικές επιλογές χρώματος. Έχει πάντως ευρεία γκάμα επιλογών, με ρούχα για να σε πάνε από το γραφείο μέχρι άντε, να μην πω γάμο, να πω αραββώνα μακρινής ξαδέρφης που δεν σε καίει και να πας πολύ γκράντε.

Temperley London
Oι βρετανίδες είναι σε όλες τις εκφάνσεις του στυλ τους πιο χαλαρές από τις Αμερικανίδες, γι αυτό ίσως δεν υπάρχουν πολλές μάρκες στο νησί οι οποίες να ασχολούνται με ρούχα για κόκκινο χαλί. Η Alice Temperley έχει βρει την χρυσή τομή ανάμεσα στο χαλαρό αυτό στυλ και το formalwear και ακόμα και στην ready to wear συλλογή της θα βρει κανείς μακριά φορέματα, για εμφανίσεις ναι μεν επίσημες αλλά όχι τόσο στημένες. Υλικά όπως η παγιέτα και το σατέν έχουν ταιριαστεί με στοιχεία έθνικ και φουλάρια, το βελούδο και το μπροκάρ έχει μπερδευτεί με πουκάμισο σε αυστηρή γραμμή και εγώ τα βλέπω όλα φορεμένα από την Alexa και τις φίλες της.

Matthew Williamson
Η έμπνευση, μαθαίνω, πίσω από τα έντονα χρώματα της συλλογής του Matthew Williamson ήταν οι πολύτιμοι λίθοι που αντιστοιχούν στα 12 ζώδια. Αέρινα υφάσματα, με έντονα χρώματα και prints, λουλούδια, ζωδιακά σύμβολα, γούνες φουξια και τιρκουάζ, η γυναίκα που ντύνει ο Matthew Williamson είναι έτοιμη να πάει σε ένα πάρτυ. Μάλλον των γενεθλίων της.

David Koma
H συλλογή του David Koma ξεκινάει πολύ ήρεμα, με μαυρά και μπεζ σύνολα, για να κάνει μια μικρή στροφή προς το μπλε και το βινύλ και να καταλήξει σε έντονα χρώματα, κοψίματα και διαφάνειες και μετά να ξαναγυρίσει στην ασφάλεια του μαύρου αλλά στην πιο βραδινή του έκδοση, με έντονα στρας, ρούχα για disco queens που κάνουνε moonlighting σαν corporate προσεγμένες γυναίκες την ημέρα.

Tom Ford
Μπορεί να είναι το styling, δεν λέω. Μπορεί να είναι τα αξεσουάρ – σίγουρα είναι και τα αξεσουάρ. Μπορεί να είναι τα χρώματα που σε μια ιδανική φασούλα τα έχω επιλέξει από δειγματολόγιο Vetex ένα προς ένα, μην αφήνοντας τίποτα έξω. Μπορεί να είναι η γενική αίσθηση, πάντα ροκ, πάντα δυναμική, που πάντα, ΟΜΩΣ, μαρτυρά γυναίκα αμαζόνα που δεν σηκώνει πολλά. Μπορεί να είναι που πρέπει να ζήσουμε μαζί, εγώ και ο Tom, και να κάνουμε walk in closets, πολλές walk in closets.

Christopher Kane
Πόσο. Ωραία. Ρούχα. Φτιάχνει. Ο Christopher Kane. Και τι ωραίο που κάθε συλλογή είναι σαν να αποτελείται από υποσύνολα συλλογών, που έχουν εσωτερική συνάφεια αλλά δεν μοιάζουν μεταξύ τους: έχουμε δηλαδή τα κλασικά αραχνοΰφαντα (κάποια μιμούνται εντελώς ιστούς αράχνης), τα βελούδινα, τις προτάσεις με αυστηρές δομές, τα κροκό και τα έντεχνα αέρινα, όλα έτσι παρουσιασμένα που είναι σαν να απευθύνονται σε κάθε σου ανάγκη από φθινόπωρο ως χειμώνα.