Για να πω και την αλήθεια, μπαίνοντας εκείνο το πρωινό στο κατάστημα των Coffee Island δεν είχα ιδέα τί με περιμένει, ούτε πόσα θα κέρδιζα εγώ απ’ τη διαδικασία. Οι υπεύθυνοι του μαγαζιού με υποδέχτηκαν και αφού με ξενάγησαν στο χώρο του καταστήματος της Νέας Σμύρνης, με σύστησαν στους ανθρώπους που ήταν η αιτία να γνωρίσω τον καφέ απ’ την αρχή. «Ο Παναγιώτης φαίνεται να έχει φάει με το κουτάλι τους περισσότερους κόκκους καφέ απ’ όλους εκεί» σκέφτηκα και συνέχισα να τον παρακολουθώ να μου μιλάει για τα χαρμάνια , θαυμάζοντας τις γνώσεις και το μεράκι του. Ξεκινήσαμε να συζητάμε για την γέννηση του καφέ στην Αιθιοπία, όπου η «καφέα», μεγάλωνε ελεύθερα ως θάμνος και ο καρπός της χρησιμοποιούνταν αυτούσιος. Καταλήξαμε να σκεφτόμαστε ότι καθημερινά χιλιάδες γουλιές καφέ πίνονται αλλά πόσες απ’ αυτές πραγματικά απολαμβάνονται;
«Έχεις ξανακάνει cupping;» με ρώτησε, γνωρίζοντας μου τον Αλέξανδρο, συνυπεύθυνο της διαδικασίας και επίσης master του καφέ των Cofee Island. «Όχι», ήταν η απάντηση μου και βλέποντας τον τρόπο που οι δυο τους διαμόρφωναν το χώρο για να ξεκινήσουμε, το φανταζόμουν σαν μια τελετουργία ή ένα παιχνίδι που θα ‘θελα πολύ να συμμετέχω. Και κάπως έτσι έγινε. «To “cupping” είναι ουσιαστικά μια απαραίτητη διαδικασία για τη γευστική αξιολόγηση των ποικιλιών καφέ», μου είπε ο Παναγιώτης, φέρνοντας μπροστά μου τις 3 διαφορετικές ποικιλίες, τις οποίες επρόκειτο να ανακαλύψω και να αξιολογήσω. Ναι, εγώ!
«Όλοι οι συνεργάτες μας έχουν βαθιά γνώση του καφέ κι εξασκούν τις δεξιότητές τους διαρκώς ώστε να επιτευχθεί το καλύτερο δυνατό, γευστικό αποτέλεσμα. Μπορεί να πέφτουν στα χέρια μας ποικιλίες και κόκκοι καφέ από κάθε γωνιά της γης αλλά θέλουμε και πρέπει να βρούμε τις καλύτερες. Αν για παράδειγμα στη Βραζιλία είχε ξηρασία, αυτό επηρεάζει τον καφέ και προφανώς είναι κάτι που δεν ενδιαφέρει τον πελάτη, αλλά εμάς. Εδώ βοηθάει και το cupping», μου είπε με χαμόγελο και όρεξη για καφέ.
Η διαδικασία άρχισε να μου φαίνεται απαιτητική μόλις είδα τα χαρτιά αξιολόγησης που έπρεπε να συμπληρώσω , με παραμέτρους που αφορούν στο άρωμα, τη γεύση , την οξύτητα, το σώμα και την επίγευση του καφέ. «Εμπιστεύσου τις αισθήσεις σου και το ένστικτό σου, κλείσε τα μάτια όταν μυρίζεις για να εντείνεις την όσφρηση και ρούφα αέρα απ’ τη μύτη όταν γεύεσαι τον καφέ», μου είπαν και ξεκινήσαμε. Σε πρώτο στάδιο, ο καφές βρισκόταν σε 3 διαφορετικές κούπες σε αλεσμένη μορφή. Μετά τον 2ο γύρο όσφρησης η αίσθηση μου για τον καθένα ήταν διαφορετική, χωρίς όμως να μπορώ να εντοπίσω με ακρίβεια αυτό που ένιωθα. Σε επόμενο στάδιο- το αγαπημένο μου- προσθέσαμε ζεστό νερό και αφού περιμέναμε τέσσερα λεπτά για να εκχυλιστεί ο καφές και να κάνει κρούστα, κάναμε “break”, σπάζοντας την, ενώ είχαμε κοντά τη μύτη μας για να απολαύσουμε τις φυλακισμένες μυρωδιές που αναδύονται εκείνη τη στιγμή. Σε αυτό το σημείο αφαιρείς τον αφρό και αν αντισταθείς στο να φύγεις με την κούπα στο χέρι, για να απολαύσεις τον καφέ που έχεις επιλέξει , συνεχίζεις στο τρίτο στάδιο της δοκιμής.
Σε αυτό το σημείο, δοκιμάσαμε ρουφώντας αέρα και υγρό και ψεκάζοντας όλο μας το στόμα (ΤΙP : μη ρουφήξεις αθόρυβα και ευγενικά, θα αποτύχεις) και αξιολογήσαμε την ισορροπία όλων των παραμέτρων σε συνδυασμό με το αν ο καφές ήταν γλυκός, καθαρός, ομοιογενής κ.α. Αυτό που θυμάμαι σαν τώρα, είναι η φουντουκό- σοκολατένια γεύση του πρώτου, η όξινη – με επίγευση λεμονιού του δεύτερου και η μυστική φρουτένια συνταγή του τρίτου καφέ. Σε κάθε δοκιμή ανακάλυπτα κάτι επιπλέον για τις αισθήσεις μου και τον καφέ και αυτό ήταν το ενδιαφέρον. Προς έκπληξη, αρχικά δική μου και στη συνέχεια του Παναγιώτη και του Αλέξανδρου, έμπειρων στις δοκιμές, η αξιολόγηση μου ήταν σχεδόν αλάνθαστη ως προς το πρoϊόν που τεστάραμε. Ο πρώτος όπως αποκαλύφθηκε στο τέλος, ήταν σχεδόν γλυκός με πολύ ήπια οξύτητα και σοκολατένια επίγευση, φερμένος από την κεντρική Αμερική,ο δεύτερος με όξινη γεύση, λεμόνι και εσπεριδοειδή και ο τρίτος, ο πιο ξεχωριστός, από Αφρική, με φυσική επεξεργασία και άρωμα που θύμιζε κόκκινα φρούτα.
Είχα γίνει μόλις φαν του εκλεκτού καφέ και σαν να μην έφτανε αυτό, τα παιδιά απ’ το «Νησί του Καφέ» που τον έχουν κάνει επιστήμη, με κέρασαν την αγαπημένη μου επιλογή σε cappuccino (άλλο να το διαβάζετε και άλλο να το πίνετε) και με ευχαρίστησαν με μια limited edition ποικιλία KENYA AA KARATINA και όχι μόνο. Μετά τις τελευταίες γουλιές και τα αρώματα κόκκων καφέ που δεν έλεγαν να εγκαταλείψουν την όσφρηση μου, είχα μια γλυκιά υπερένταση αλλά όχι από τον καφέ. Κυρίως απ’ τη σκέψη ότι κάθετι που απολαμβάνουμε “εύκολα” καθημερινά, κρύβει μια ολόκληρη ιστορία από πίσω, την οποία αν μαθαίναμε, ίσως να εκτιμούσαμε τη στιγμή μας αυτή λίγο παραπάνω.
Εγώ πάντως ψάχνω κι άλλες αφορμές για cupping και θέλω παρέα. Έρχεστε ;
