Η αλήθεια είναι ότι έχουμε συνηθίσει να συναντάμε wearables με τη μορφή ρολογιών, γυαλιών, παπουτσιών, βραχιολακίων και λοιπών αξεσουάρ. Για ανθρώπους. Διότι σιγά-σιγά, έχοντας κατακτήσει και αυτό το σύνορο, η Επιστήμη έβαλε πλώρη για ακόμα πιο μακριά! Με τον άνθρωπο να έχει (;) λοιπόν ικανοποιηθεί, τη σκυτάλη παίρνει ο καλύτερος φίλος του, ο σκύλος, ο οποίος σύντομα θα αποκτήσει το δικό του wearable! Εφοδιασμένο με αισθητήρες που μαρτυρούν στον ιδιοκτήτη του χρήσιμες πληροφορίες για την κατάστασή του (από πείνα και δίψα μέχρι τυχόν συναισθήματα που νιώθει ανά πάσα στιγμή το ζώο), ακόμα και για τις κινήσεις του όταν εκείνος έχει χάσει την οπτική επαφή μαζί του.
Πρακτικά έτσι βελτιώνεται η επικοινωνία μεταξύ ανθρώπου και σκύλου αφού ο πρώτος είναι σε θέση να γνωρίζει ανά πάσα στιγμή τις ανάγκες του δεύτερου, ακόμα κι όταν εκείνος παραμένει από τη φύση του ελάχιστα εκδηλωτικός. Η ιδέα είναι εξαιρετική αφού μπορεί στην περίπτωση των ανθρώπων τα wearables να θεωρούνται σε πολλές περιπτώσεις απλά gimmicks και «nice to have», ωστόσο στην περίπτωση ενός ζώου και δη ενός σκύλου, μπορούν να συμβάλλουν καταλυτικά στη βελτίωση της ποιότητας ζωής του. Υπάρχουν άπειρα πράγματα τριγύρω μας τα οποία αγνοούμε, καταλαβαίνουμε εν μέρει ή δεν αντιλαμβανόμαστε καθόλου και η Τεχνολογία μπορεί να μας βοηθήσει να καλύψουμε τις απορίες, λίγες κάθε φορά. Όσο περνά ο καιρός δε και στην αγορά θα εμφανίζονται –εμπορικά πλέον- ακόμα περισσότερα wearables για κάθε χρήση, με την πτώση στις τιμές τους που μοιραία θα επέλθει, θα εξελιχθούν σε προνόμιο των πολλών. Τότε και μόνο τότε θα έχουν αρχίσει να πετυχαίνουν τον στόχο τους και να ανταποκρίνονται στον ρόλο τους.
Σε τελική ανάλυση τόσα έχει κάνει ο σκύλος για τον άνθρωπο, ας κάνει κι εκείνος κάτι γι’ αυτόν!