Ως χαρακτηριστικό δείγμα μοντέρνας αρχιτεκτονικής του τέλους της δεκαετίας του ‘60, αυτό το μικρό διαμέρισμα της οδού Ήβης στη Βάρκιζα είχε παραμείνει στην αρχική του μορφή σαν «χρονοκάψουλα», όπως και το συγκρότημα κατοικιών στο οποίο βρίσκεται.
Στόχος της ανακαίνισης που ανέλαβε το γραφείο AK-A Αρχιτέκτονες ήταν ο επανασχεδιασμός του διαμερίσματος διατηρώντας τόσο τη χρήση του σαν παραθεριστική κατοικία όσο και τον αρχιτεκτονικό του χαρακτήρα, «ευδιάκριτο στα δάπεδα από μαύρο μάρμαρο Αλιβερίου, στις επενδύσεις από κοκκινωπό ξύλο σε ρόλο διαχωριστικού των δωματίων αντί τοίχων και στα χειροποίητα μπρούτζινα πόμολα, εισάγοντας έναν νέο σχεδιασμό με επιλεκτική χρήση του σχεδιαστικού λεξιλογίου και ύφους των ’60s, με ήπιες αλλά τεχνολογικά σύγχρονες παρεμβάσεις μέσα από την προσθήκη στοιχείων και αντικειμένων που συμβάλλουν στη λειτουργικότητα του χώρου και στην άνεση του σύγχρονου χρήστη», όπως εξηγούν οι Κατερίνα Αποστόλου και Μίννα Κολάκη.
Η κάτοψη είναι απλή και λειτουργική, η κίνηση στους χώρους είναι περιμετρική. Το διαμέρισμα αποτελείται από χωλ, κουζίνα, λουτρό, υπνοδωμάτιο, τραπεζαρία/καθιστικό και στεγασμένη βεράντα που λειτουργεί σαν προέκταση του εσωτερικού χώρου. Καθώς είναι διάτρητο από εσωτερικά ανοίγματα μεταξύ των δωματίων, τονίζεται η συνέχεια μέσα από την οπτική συνένωση των χώρων ενώ ταυτόχρονα προσφέρει διάφορα επίπεδα ιδιωτικότητας.
Σκοπός της επέμβασής είναι η ενίσχυση της φωτεινότητας των χώρων μέσα από τη διάχυση φυσικού φωτός στο εσωτερικό και τη στρατηγική χρήση του χρώματος: «οι πόρτες μεταξύ των χώρων της εισόδου, της κουζίνας και του καθιστικού αφαιρέθηκαν. Το εσωτερικό παράθυρο/πάγκος σερβιρίσματος από την κουζίνα προς το καθιστικό διανοίχτηκε. Όλες οι εσοχές του ξύλινου εσωτερικού διαχωριστικού χρωματίστηκαν με φωτεινό κίτρινο τονίζοντας τον τρισδιάστατο χαρακτήρα του δημιουργώντας μεγαλύτερη πλαστικότητα».
Παράλληλα, οι περιμετρικοί τοίχοι του διαμερίσματος χρωματίστηκαν με ένα ελαφρύ ανοιχτό γαλάζιο και οι οροφές με φωτεινό καθαρό λευκό. Οι υπάρχουσες ξύλινες επενδύσεις/διαχωριστικά, τα μπρούτζινα πόμολα και φωτιστικά επιδιορθώθηκαν διατηρώντας την τεχνολογικά απλή λειτουργικότητά τους και συντηρήθηκαν με επιμέλεια στην αρχική μορφή τους.
«Το χρώμα τοποθετήθηκε με τρόπο ώστε να εισάγει διακριτικά τα καινούργια αντικείμενα που σχεδιάστηκαν και τα σημεία των παρεμβάσεών μας: όλα τα νέα μεταλλικά στοιχεία είναι από μαύρο σίδηρο σε αντίθεση με τα αυθεντικά γυαλιστερά μπρούτζινα και όλα τα εντοιχισμένα νέα έπιπλα και ξυλουργικά σχεδιάστηκαν με χρώμα γαλάζιας και κίτρινης λάκας», περιγράφει το αρχιτεκτονικό δίδυμο.
Η κουζίνα και το λουτρό αναικαινίσθηκαν πλήρως αποκτώντας μία πιο φρέσκια και σύγχρονη εικόνα. Πιο συγκεκριμένα, τα νέα ξυλουργικά της κουζίνας είναι χρωματισμένα με κίτρινη λάκα αναδεικνύοντας τα παλιά μπρούτζινα πόμολα και ο πάγκος εργασίας είναι από μαύρο μάρμαρο Αλιβερίου επιλεγμένο να ταιριάζουν τα «νερά» του με το παλιό διατηρημένο μάρμαρο του πατώματος. Το ίδιο μάρμαρο χρησιμοποιηθήκε και στο λουτρό για να επενδυθεί η εσοχή της μπανιέρας. Κυκλικοί νιπτήρες και καθρέφτες και ένα φωτιστικό διαβάσματος προσδίδουν ένα χαρακτήρα καμαρινιού στο σχετικά μικρό λουτρό.
Τα νέα έπιπλα καθώς και η ανακαίνιση των εσωτερικών των ντουλαπών με εξαρτήματα τελευταίας τεχνολογίας σχεδιάστηκαν με τρόπο ώστε να εξυπηρετούν τις σύγχρονες ανάγκες του χρήστη.
Το κυρίαρχο στοιχείο του χώρου είναι το ξύλινο πολυλειτουργικό διαχωριστικό μεταξύ κουζίνας και τραπεζαρίας – καθιστικού. «Το διαχωριστικό, χαρακτηριστικό στοιχείο στα μοντέρνα διαμερίσματα της εποχής, αποτελείται από εσοχές και κλειστά ντουλάπια και προς τους δύο χώρους ενώ ταυτόχρονα κάτω από τον μαρμάρινο πάγκο σερβιρίσματος “κρύβει” το συρόμενο τραπέζι φαγητού που ανοίγει προς το καθιστικό».
Ο μαύρος μεταλλικός βραχίονας/χειρολαβή που μεταλλάσεται σε πόδια του συρόμενου τραπεζιού, τα μαύρα σιδερένια ράφια και το μεταλλικό στοιχείο της τηλεόρασης έχουν σχεδιαστεί ειδικά για τον χώρο σε μία σύγχρονη απόδοση του λεξιλογίου του μοντερνισμού των 60s.