Ο Πέτρος ο χιονάνθρωπος είναι ήρωας παιδικών χρόνων περιπετειωδών που ακροβατούσαν πάντα με περισσή μαεστρία μεταξύ πραγματικότητας και ονείρου. Η ιστορία είναι πέρα για πέρα αληθινή όπως και τα πρόσωπα και εκτυλίχθηκε στο μακρινό Θέρισο του νομού Χανίων, εικοσιπέντε χρόνια πριν. Ένα χειμωνιάτικο πρωινό που τα πάντα στην πόλη υπόσχονταν χιόνια στα βουνά, ξεκίνησε ο Μανώλης, η Αλέκα και η Αθηνά με το αυτοκίνητο που πήγαινε παντού να ανεβαίνουν το φιδίσιο, στενό δρόμο του φαραγγιού του Θερίσου. Βουνά ψηλά με φανταστικούς σχηματισμούς και δέντρα που έφταναν μέχρι τον ουρανό, βλάστηση οργιώδης και νερά που έτρεχαν καταρρακτωδώς στις ρεματιές. Όλα στο μυαλό της Αθηνάς υπόσχονταν μια πρώτης τάξης περιπέτεια. Η μουσική γέμιζε το αυτοκίνητο και η ιδέα του χιονάνθρωπου την είχε ήδη συνεπάρει. Μετά από κάμποσες στροφές και προσπεράσματα εκδρομέων, το αυτοκίνητο σταμάτησε σ’ ένα μακρινό ξέφωτο όπου όλα ήταν κάτασπρα και άγρια όμορφα. Το έργο ξεκίνησε πάραυτα. Ο χιονάνθρωπος φτιάχτηκε στο μπόι της Αθηνάς. Είχε μάτια ζωηρά, μια μύτη μεγάλη και ένα χαμόγελο ίσαμε τα αφτιά. Είχε επίσης κουμπιά κι ένα κασκόλ! Το όνομα που του έδωσε η Αθηνά χωρίς δεύτερη σκέψη ήταν Πέτρος! Γιατί; Γιατί έτσι….!
Η ώρα περνούσε ευχάριστα και όπως συμβαίνει σ’ αυτές τις περιπτώσεις και γρήγορα. Η Αθηνά, ο Μανώλης και η Αλέκα έπρεπε να μπουν στο αυτοκίνητο και να επιστρέψουν στην πόλη. Υπήρχε όμως ένα βασικό πρόβλημα. Η παρέα μεγάλωσε κατά ένα μέλος. Τον Πέτρο, φίλο πιο πολύ και από αγαπητό που κατά την Αθηνά δεν έπρεπε να μείνει πίσω μόνος. Η Αλέκα και ο Μανώλης βρήκαν τη λύση που από τη μια ικανοποιούσε τους συναισθηματισμούς της Αθηνάς και από την άλλη παρέτεινε το παιχνίδι. Ο Πέτρος μεταφέρθηκε στο παρμπρίζ του αυτοκινήτου και περήφανα μ’ ένα χαμόγελο από αυτί σε αυτί κατέλαβε την πλευρά του συνοδηγού. Μπήκε η χιλιοπαιγμένη κασέτα στο κασετόφωνο και το αυτοκίνητο που πήγαινε παντού άρχισε να κατηφορίζει το στενό, φιδίσιο δρόμο. Τα βουνά που υψώνονταν κατακόρυφα ίσαμε τον ουρανό και τα πανύψηλα δέντρα και τα τρεχούμενα νερά δεν είχαν πια τόση σημασία. Η Αθηνά είχε επικεντρώσει το βλέμμα της στον Πέτρο. Όσο όμως το υψόμετρο χαμήλωνε κι έμενε πίσω το ξέφωτο, το χαμόγελο του Πέτρου αλλοιωνόταν, η μύτη του στράβωνε και τα κουμπιά του έπεφταν ένα-ένα σε κάθε στροφή. Η Αθηνά άρχισε να καταλαβαίνει ότι ο Πέτρος δε θα τα καταφέρει μέχρι την πόλη ακέραιος και ο τρόμος που ζωγραφίστηκε στο πρόσωπό της αφήνοντας πίσω τα παιχνίδια και τις φωνές ζητούσε επιτακτικά λύση.
Ο Μανώλης και η Αλέκα της εξήγησαν ότι ο Πέτρος πρέπει να μείνει στο βουνό για να ζήσει, δε θα τα κατάφερνε μέχρι την πόλη. Ακολούθησε για λίγο ησυχία και περισυλλογή μέσα στο αυτοκίνητο. Η Αθηνά βρισκόταν μπροστά σε μια μεγάλη απόφαση. Υπήρχε όμως επιλογή. Και αυτή προϋπέθετε τον αποχωρισμό. Δυσκολότατη απόφαση αλλά γενναία, η οποία πάρθηκε με μεγαλοψυχία! Το αυτοκίνητο σταμάτησε και σε μια κόγχη που σχημάτιζε ο βράχος, ίδια σπιτάκι χιονάνθρωπου, τοποθετήθηκε ο Πέτρος. Στερέωσαν καλύτερα τη μύτη, τα κουμπιά ξαναπήραν τη θέση του και το χαμόγελο το ίδιο. Ακολούθησαν οι απαραίτητοι συναισθηματισμοί, αποχαιρετισμοί και υποσχέσεις των πέντε χρόνων και το αυτοκίνητο συνέχισε για την πόλη. Μέχρι την επόμενη στροφή η Αθηνά είχε αποκοιμηθεί στο πίσω κάθισμα όπως συνέβαινε μετά από κάθε εκδρομή στην εξοχή και η ιστορία του Πέτρου όταν ξύπνησε την επόμενη μέρα, είχε πάρει πια τη θέση της κάπου μεταξύ πραγματικότητας και ονείρου.
Από τότε πάντα στη βόλτα στο Θέρισο η Αθηνά ψάχνει να βρει την κόγχη του βράχου, ίδια σπιτάκι χιονάνθρωπου και όταν θυμάται τον Πέτρο, χαμογελάει. Μετά από 25 χρόνια ο Πέτρος πήρε πάλι μορφή και θέση στο εργαστήρι της Αθηνάς και του Χοσέ. Τον σχεδίασαν και τον έφτιαξαν με αγάπη όπως όλα τα ξύλινα παιχνίδια τους. Το υλικό από το οποίο είναι φτιαγμένος ο Πέτρος είναι το ίδιο. Αυτό των παιδικών ονείρων…
www.thewanderingworkshop.com
www.facebook.com/thewanderingworkshop?ref=hl
www.etsy.com/shop/TheWanderingWorkshop?ref=si_shop
Για να κερδίσετε τον χιονάνθρωπο αφήστε σχόλιο σε αυτό το POST στο Facebook και μπείτε στην κλήρωση. Τ’ όνομα θ’ ανακοινωθεί το Σάββατο 27 Δεκεμβρίου.
Διαβάστε εδώ την συνέντευξη που είχαν δώσει στην Popaganda λίγους μήνες πριν.
