Τις τελευταίες εβδομάδες βρέχει συνέχεια τα απογεύματα. Από εκείνες τις γρήγορες καλοκαιρινές μπόρες που ευωδιάζει ο τόπος. Στο Μπουραζάνι βλέπεις σε μια μέρα όλες τις εποχές. Και όλες καθαρές σαν τον ουρανό. Οι άνθρωποι του είναι χαρούμενοι που ζουν στα ελληνοαλβανικά σύνορα, στα βορειοδυτικά του νομού Ιωαννίνων, ανάμεσα στον Γράμμο, την Τύμφη και την Νεμέρτσικα. Δεν θέλουν να έρθουν πιο κοντά. «Η ηρεμία είναι μεγάλο πράγμα», εξηγεί ο Γιώργος Τάσσος. Μεγάλωσε στα ίδια χώματα, σπούδασε κτηνιατρική στην Θεσσαλονίκη, έκανε μεταπτυχιακά στην Γαλλία και αποφάσισε, όταν γύρισε, να τα αλλάξει όλα. Με τον δικό του τρόπο.
Απόγονος της γενιάς των Σουλιωτών του Σαμουήλ που πυρπολήθηκε στο Κούγκι, έχει το ίδιο δαιμόνιο μέσα του. Να κοιτάει μακριά. Το 1803 η φάρα-κατά την σουλιώτικη οργάνωση-80 ατόμων ξεριζώθηκε μετά το τέλος της τρίτης εκστρατείας του Αλή Πασά. Η οικογένειά του, λοιπόν, βρίσκει καταφύγιο στο Λεσκοβίκι της Βορείας Ηπείρου και διαπρέπει στο εμπόριο με σχέσεις με Ιταλία, Βουλγαρία και Ελλάδα. Το 1916 ο προπάππους του, Ευάγγελος Τάσσος, αποφασίζει να επιστρέψει και να αγοράσει 2050 στρέμματα για προχειμαδιά για τα κοπάδια του γύρω από τον δρόμο του νερού όπως έλεγαν τον δρόμο του Αώου όπου περνούσαν όλα τα καραβάνια. Όταν άρχισαν σιγά-σιγά να αραιώνουν οι Σαρακατσαναίοι, ο παππούς του, Θεόδωρος, και οι γιοί του, Αθανάσιος και Δημήτρης (πατέρας του Γιώργου Τάσσου) σκέφτονται να δημιουργήσουν ένα ελεγχόμενο κυνηγετικό περίπτερο. Εισάγουν ελάφια, αγριογούρουνα, ζαρκάδια και αγρίμια από την Γιουγκοσλαβία, Ιταλία και Αυστρία και το 1983 χτίζουν το πρώτο ξενοδοχείο για την διανυκτέρευση των κυνηγών.
«Επικερδής επιχείρηση», υποστηρίζει ο Γιώργος Τάσσος αλλά κάτι χαλούσε την όλη εικόνα. Μαζί με τον αδελφό του, Θεόδωρο, λοιπόν, παίρνουν την απόφαση να κάνουν στροφή 180 μοιρών και με την βοήθεια ευρωπαϊκών προγραμμάτων, να οργανώσουν το πρώτο-και μοναδικό-περιβαλλοντικό πάρκο της Ελλάδας. Ένα πραγματικό . Όχι μόνο της περιοχής αλλά και της υπόλοιπης χώρας αφού φιλοξενεί ελάφια, ζαρκάδια, αιγοπρόβατα μουφλόν, αγριογούρουνα, πλατώνια της Ρόδου και αγρίμια της Κρήτης-«κακώς λέγονται κρι-κρι», υπογραμμίζει-που απειλούνται με εξαφάνιση αφού μπορεί να απαγορεύεται το κυνήγι τους, αλλά κάθε χρόνο βρίσκονται δεκάδες σκοτωμένα στο φαράγγι της Σαμαριάς για επίδειξη δύναμης. Τα ζώα-850 τον αριθμό-ζουν ελεύθερα και κατεβαίνουν για φαγητό όποτε υπάρχει ανάγκη. Ο Γιώργος Τάσσος είναι υπέρ της αυτονομίας. Και τo Μουσείο Φυσικής Ιστορίας που έφτιαξε μόνος του δεν έχει ταριχευμένα ζώα και καρφιτσωμένες πεταλούδες. «Στην κεντρική ζώνη ανάμεσα στην κεντροευρωπαϊκή και μεσογειακή χλωρίδα, το Μπουραζάνι είναι σπάνιος θησαυρός: 750 είδη φυτών, 51 είδη άγριας ορχιδέας(35% της Ελλάδας), 22 είδη λιμπελούλας, 113 είδη πεταλούδας(25% της Ευρώπης) και βέβαια, βελανιδιές, ιτιές, κρανιές, αγριοκερασιές και ερπετά και βατράχια στις κοίτες του Αώου».
Τα βράδια ακούς τα σαλπίσματα των ελαφιών που καλούν τα θηλυκά. Και όταν είναι η εποχή τους να γεννήσουν, τα αρσενικά χάνουν τα κέρατα τους για να μην τα τραυματίσουν άθελά τους. «Μέγα πλήγμα στον ανδρισμό τους», συνεχίζει ο Γιώργος Τάσσος, «για αυτό και απομονώνονται στο δάσος μέχρι να ξαναβγάλουν κέρατα». Ο,τι πέφτει, όμως, στη γη αξιοποιείται στο Εργαστήρι Κεράτων που έχει δημιουργήσει ο ίδιος. Εδώ τίποτα δεν πάει χαμένο. Κάθε χρόνο αποσύρονται γύρω στα 50-80 ζώα που έχουν τραυματιστεί με τα κέρατα(τα ελάφια μάχονται μέχρι θανάτου), έχουν τριβές στα δόντια και δεν μπορούν να τραφούν ή κινδυνεύουν να συνθλίψουν τα υπόλοιπα όπως συμβαίνει με τα αρσενικά αγριογούρουνα που απειλούν τα θηλυκά. Με το κρέας τους φτιάχνονται λουκάνικα που διοχετεύονται στο εστιατόριο του ξενοδοχείου και σε μικρές ποσότητες στην Αθήνα και Θεσσαλονίκη για να ενισχυθεί η επιβίωση του Πάρκου. Μια μικρή οικονομία που δουλεύει ρολόι.
Το εσωτερικό του ξενοδοχείου.
Πριν από μερικούς μήνες ο Γιώργος Τάσσος συμμετείχε σε ένα συνέδριο τουριστικών πρακτόρων στην Ισραήλ και οι Ισραηλινοί έμειναν έκπληκτοι από την ομορφιά του τόπου. «Υπάρχει ένας κόσμος που αναζητά μια άλλη εμπειρία και η Ήπειρος είναι από μόνη της εμπειρία». Την ίδια εικόνα είχε στην Σκανδιναβία, την Ολλανδία, το Βέλγιο, την Γερμανία, όπου και αν πέρασε. Και το γεγονός ότι η περιοχή του Εθνικού Δρυμού Βίκου-Αώου είναι ένα από τα τέσσερα γεωπάρκα της Ελλάδας(από τα 87 σε όλο τον κόσμο) σημαίνει πολλά. Κάθε χρόνο, μάλιστα, έρχονται ερευνητές από τις τέσσερις γωνιές του πλανήτη για παρατήρηση πεταλούδων και μελέτη του νυχτερινού ουρανού αφού η περιοχή είναι ιδανική τοποθεσία. Ο Γιώργος Τάσσος είναι περήφανος άνθρωπος. Δεν παραπονιέται για το κράτος. Έμαθε από νωρίς να δουλεύει μόνος του με τους ανθρώπους του τόπου και να κάνει τα δικά του σχέδια για το μέλλον. Ταξιδεύει σε όλο τον κόσμο, μιλάει για την Ήπειρο και περιμένει την στιγμή το Μπουραζάνι θα είναι έξι ώρες από το Ντουμπρόβνικ και πέντε από το Μαυροβούνιο με τον νέο οδικό άξονα που θα περνάει από την Αλβανία. Δίπλα του, εκτός από τον αδελφό του, έχει τον ανιψιό του Αθανάσιο Τάσσο που ήρθε πρόσφατα από ένα διάστερο εστιατόριο στον Μέλανα Δρυμό. Και κάθε βράδυ μαζεύεται όλη η οικογένεια με τον πατέρα του, περασμένα 80, όπως παλιά. «Το Μπουραζάνι», εξηγεί, «είναι η Ελλάδα που όλοι θα θέλαμε να έχουμε». Αλλά δεν έχουμε πια. Και αυτό το κάνει από μόνο του πολύτιμο…
Μικρή λεπτομέρεια: τα τελευταία χρόνια έχει κάνει πολλές φορές έκκληση για επέκταση αφού ο αριθμός των ζώων έχει δημιουργήσει αποψίλωση στο δάσος. Δεν έχει πάρει ποτέ απάντηση…
Η πιο εύκολη πρόσβαση είναι μέσω Κόνιτσας. Λειτουργεί όλο τον χρόνο και με βάση το Μπουραζάνι, μπορείτε να κατέβετε μέχρι Πάπιγκο ή να κάνετε ράφτινγκ και καγιάκ στον Αώο και Βοϊδομάτη, www.bourazani.gr.