Είναι γεγονός, σε ηλικία 5 ετών, δεν αποχωριζόμουν για κανένα λόγο τα μπρατσάκια μου (από μικρή φετιχίστρια). Επίσης προσπαθούσα να μάθω να μετράω χωρίς να χρησιμοποιώ δάχτυλα. Γενικώς ήταν μια κρίσιμη καμπή στη ζωή μου εκείνο το καλοκαίρι. Ανάμεσα σε άλλα που έμαθα ήταν:
1. Υπάρχουν καΐκια που πάνε τον κόσμο σε παραλίες χωρίς πρόσβαση με το αυτοκίνητο (ναι, τότε δεν μπορούσαμε να πάμε στη Χρυσοπηγή οδηγώντας).
2. Υπάρχουν αστέρια και στη θάλασσα (μην σπάτε το κεφάλι σας, αστερίες εννοώ).
3. Τα άλλα παιδάκια της ηλικίας μου κάνουν μπάνιο με μπικίνι και όχι μονοκίνι.
4. Τα τηγανιτά καλαμαράκια είναι ένα από τα φανταστικότερα πράγματα στον κόσμο.
5. Αν κάτσω πάνω από μισή ώρα στο νερό, παπαριάζουν τα δάχτυλά μου.
6. Υπάρχουν άνθρωποι που τα βράδια αγκαλιάζονται, τρίβονται και βογκούν, γυμνοί στην παραλία.
7. Υπάρχουν σπίτια χτισμένα μέσα σε βράχους.
8. Γενικώς στους βράχους μπορώ να σκαρφαλώνω όταν όλοι οι άλλοι τρώνε στην ταβέρνα και δεν με προσέχουν και μετά να γλιστράω και να τρώω τα μούτρα μου.
9. Ακόμη και οι πιο υπομονετικές μαμάδες, έχουν τα όριά τους.
10. Ο Μικρός Νικόλας είναι βλάκας που ζει στη Γαλλία. Θα έπρεπε να κάνει διακοπές μαζί μου για να ανεβούμε μαζί στο φουσκωτό στρώμα και να δούμε πόσο μακριά μπορούμε να φτάσουμε χωρίς να μας πάρουν χαμπάρι.
11. «Κοίτα μαμάαααα, μπορώ και χωρίς χέριααααα». Μπλουμ.
Έχω να πάω χρόνια στη Χρυσοπηγή αλλά ακόμα και σήμερα τη σκέφτομαι ως ένα από τα αγαπημένα μου μέρη στον κόσμο.