Η Δήμητρα Καραγιάννη εργάζεται στον χώρο της διαφήμισης, και συγκεκριμένα στην Βold Οgilvy & Μather, ως art director. Mπήκε αμέσως στον χώρο μετά την αποφοίτησή της από τον ΑΚΤΟ και σύντομα διακρίθηκε χάρη στις ευφάνταστες, δημιουργικές δουλειές της. Η ίδια δηλώνει περήφανη για την συμμετοχή της στο Behance Portfolio Reviews NordEst Italy, όπου ταξίδεψε μέχρι την Τεργέστη για να παρουσιάσει τη δουλειά της και για τη διάκριση στα International Design Awards του Los Angeles, την οποία μάλιστα ανακάλυψε τυχαία γκουγκλάροντας. Έχει δουλέψει και για πελάτες από το εξωτερικό (Αυστραλία, Ινδία, Καναδάς) και τώρα λίγο πριν πετάξει για Κάννες όπου είναι υποψήφια στα Υοung Lions Cannes 2016, απαντάει στις ερωτήσεις της Popaganda. Θα το σηκώσει άραγε;
Ποια ήταν τα πρώτα σου βήματα στη γραφιστική; Μικρή ζωγράφιζα αλλά μέχρι εκεί. Όταν τελείωσα το σχολείο, έδωσα εξετάσεις όπου και πέρασα στο Πανεπιστήμιο Πειραιά και ξεκίνησα να σπουδάζω Ναυτιλιακά. Κάπου εκεί στον τρίτο χρόνο κατάλαβα ότι ήταν κάτι που δεν με ευχαριστούσε και πήγα και γράφτηκα, στον ΑΚΤΟ, κρυφά από τους δικούς μου. Στην αρχή ήμουν διχασμένη για τον εάν ήθελα να ακολουθήσω τον κλάδο της εφαρμοσμένης ζωγραφικής ή της γραφιστικής. Βέβαια στην πραγματικότητα εφαρμοσμένες τέχνες είναι και οι δύο.
Ποιες ορίζουμε ως εφαρμοσμένες τέχνες; Αυτές που έχουν κάποιες προδιαγραφές, ζητούμενα, υλικά, brief. Στη γραφιστική, μου αρέσει ότι μπορώ να συνδυάζω πολλά πράγματα που έχουν ένα καλλιτεχνικό ερέθισμα, από το να στήσω ένα περιοδικό ή ένα site μέχρι να κάνω μια καταχώριση ή μια ταινία ή ακόμη κι ένα λογότυπο. Ας πούμε ότι η γραφιστική είναι η τέχνη στην οποία υπάρχουν όρια, τοίχοι πάνω στους οποίους αν χτυπήσει το μπαλάκι θα γυρίσει πίσω για να σου υπενθυμίσει ότι υπάρχουν αυτά τα όρια. Εμένα όμως αυτή η διαδικασία που βάζει σε περιορισμό το μυαλό μου, μου αρέσει γιατί μου μαθαίνει ότι εάν το εξελίξω θα βρω τον σωστό δρόμο.
Είναι πρόκληση ότι προσπαθείς να τιθασεύσεις το μυαλό σου υπέρ του στόχου; Ναι, κατά κάποιο τρόπο. Εδώ δεν έχουμε να κάνουμε μόνο με τον στόχο τον δικό μου αλλά και τον στόχο του πελάτη, τον οποίο ενδιαφέρει αυτό που θα φτιάξω να λειτουργεί και να εξυπηρετεί τη δουλειά του. Η επιτυχία είναι να φτιάξω κάτι για το οποίο να είμαι υπερήφανη και ταυτοχρόνως να ικανοποιεί τον πελάτη.
Πόσο δύσκολο είναι αυτό; Αρκετά γιατί αρχικά θα να πεις ότι «ναι, θα φτιάξω αυτό που μου αρέσει» αλλά παράλληλα θα πρέπει να πατάς τα πόδια σου στη γη, έτσι ώστε να καταλαβαίνεις ότι δεν αρκεί να γουστάρεις μόνο εσύ αλλά και ο πελάτης. Θέλει συζήτηση, να κατανοήσεις τι ακριβώς θέλει ο πελάτης, τι αισθητική έχει, τι όραμα. Αλλιώς θα μιλήσεις και θα δουλέψεις πχ για την Popaganda που γνωρίζει από νέα ρεύματα, τάσεις, πολιτισμό και είναι up to date κι αλλιώς για έναν πιο παραδοσιακό πελάτη. Κάθε δουλειά είναι διαφορετική. Κρατάς την αισθητική σου, βάζεις την σφραγίδα σου αλλά ακολουθείς και τα ζητούμενα που έχουν δοθεί.
Υπάρχουν κάποια «κλειδιά» που χρησιμοποιείς για να πείσεις τον πελάτη για το δικό σου όραμα; Ο πελάτης θέλει αποδείξεις ότι αυτό που φτιάχνεις έχει δυνατότητες. Πολλές φορές προσπαθώ να τους δείξω ότι η πρότασή μου έχει διαφορετικές, εξ ίσου καλές, εφαρμογές ως λογότυπο, σε μια κάρτα, σε ένα site, σε μία καταχώριση κ.ο.κ. Επίσης αν του προτείνεις κάτι που είναι τελείως έξω από τα νερά του πρέπει να τον πείσεις να ρισκάρει. Μπορείς να του δείξεις παραδείγματα από άλλες περιπτώσεις, ανταγωνιστών ή μη, στην Ελλάδα ή διεθνώς που ακολούθησαν κάτι διαφορετικό και τους βγήκε σε καλό, προκειμένου να νιώσουν ασφάλεια. Πρέπει να τους πείσεις ότι το ρίσκο δεν είναι τόσο μεγάλο, ότι κάποιος άλλος επίσης ρίσκαρε και πέτυχε. Κάποιοι δεν αποδέχονται το ρίσκο, άλλοι όμως τολμούν και με αυτούς χαιρόμαστε περισσότερο.
Ποια είναι η τάση που επικρατεί στη γραφιστική; Στη γραφιστική όταν δημιουργήσεις κάτι εκτός τάσης, τότε σε σέβονται. Μπορεί να δημιουργήσεις κάτι που να είναι πανέμορφο και απίστευτα δύσκολο να υλοποιηθεί αλλά χωρίς να έχει κάποιο βαθύτερο νόημα, ή μπορεί να σχεδιάσεις κάτι με τόσο απλό τρόπο, χωρίς καμία ιδιαίτερη τεχνική, κάτι που θα σχεδίαζε και η μητέρα μου αλλά να περνάει ένα μήνυμα που να σε αγγιζει, να είναι κάτι απίστευτα έξυπνο. Ο,τι και αν κάνεις πρέπει να αγγίζει τον θεατή, είτε αγγίξει το «μάτι» του είτε το μυαλό του.
Αλήθεια, όταν σε ρωτούν τι δουλειά κάνεις πώς απαντάς; Χαχαχαχα, τους λέω art director, αμέσως σκάει η ερώτηση «δηλαδή;» και τότε ρωτώ «Mad Men έβλεπες;». Εάν η απάντηση είναι θετική λέω «Τέλεια, αυτό κάνω!», αν όχι τους απαντώ «Σκέφτομαι και σχεδιάζω».