To “Grid House” δημιουργήθηκε για να συνδυάσει τη διαφορά με την επανάληψη. Στην εντυπωσιακή αυτή κατοικία των 250 τ.μ., ένας απλός και oρθοκανονικός δομικός κάναβος από σκυρόδεμα δημιουργεί μια ποικιλία εσωτερικών και εξωτερικών χώρων με θέα τον Ευβοϊκό κόλπο.
Το έργο είναι μια πλήρης ανακαίνιση ενός υφιστάμενου μοντερνιστικού κτιρίου που ενσωματώνεται στο τοπίο και δημιουργεί πέντε υπνοδωμάτια για μια οικογένεια.
Από τη νότια πλευρά, όπου βρίσκεται και η κεντρική είσοδος, το σπίτι εμφανίζεται λιτό και διακριτικό ενώ ανοίγεται σε όλο του το ύψος και πλάτος προς την κατεύθυνση της θάλασσας. Ο κάναβος, άλλοτε συμπληρώνεται με εμφανή τούβλα για να οριοθετήσει τον χώρο και να δώσει ιδιωτικότητα, και άλλοτε συμπληρώνεται με μεγάλα ξύλινα παράθυρα πλήρους ύψους για να κατευθύνει το βλέμμα προς τον κήπο και τη θάλασσα.
Σε άλλα σημεία, αφήνεται ανοιχτός και δημιουργεί εξωτερικούς ημιυπαίθριους χώρους, μπαλκόνια και πέργκολες. Ο περιβάλλων χώρος έχει σχεδιαστεί έτσι ώστε να αγκαλιάζει το σπίτι και να αναπτύσσεται βαθμιδωτά προς τη θάλασσα.
Ενώ στο αρχικό σπίτι – σχεδιασμένο από τον Έλληνα αρχιτέκτονα Νίκο Χατζημιχάλη τη δεκαετία του 1970 – ο δομικός κάναβος ήταν σε σημεία κρυφός, η ανακαίνιση τον αποκαλύπτει και τον αναδεικνύει, δίνοντας έτσι έμφαση στις παραλλαγές των χώρων που δημιουργούνται.
Μια νέα πέργκολα με ένα χτιστό καθιστικό τον επεκτείνει στον περιβάλλοντα χώρο, συγχέοντας το εσωτερικό με το εξωτερικό του σπιτιού και αμβλύνοντας την εικόνα του υφιστάμενου ορθογώνιου όγκου.
Στο εσωτερικό, μια νέα σκάλα συνδέει τα δύο πρώην ανεξάρτητα σπίτια, επιτρέποντας στους ιδιωτικούς και δημόσιους χώρους της κατοικίας να αναδιοργανωθούν αντίστοιχα σε υπνοδωμάτια στον κάτω όροφο και σε open plan κουζίνα, σαλόνι και τραπεζαρία στον επάνω όροφο.
Πολλές από τις αυθεντικές μοντερνιστικές λεπτομέρειες έχουν εκσυγχρονιστεί και αναπαραχθεί σε νέες ευφάνταστες εκδοχές, όπως το ροζ μεταλλικό κιγκλίδωμα της εσωτερικής σκάλας, οι εντοιχισμένες και χτιστές ξύλινες κατασκευές και οι γαλβανισμένες μεταλλικές σχάρες, χαρίζοντας ένα γοητευτικό και υψηλής ποιότητας αποτέλεσμα.
Η μονοκατοικία συνορεύει με ένα άλλο σπίτι της δεκαετίας του 1970, σχεδιασμένο και αυτό από τον ίδιο αρχιτέκτονα και ανακαινισμένο πρόσφατα από το γραφείο Neiheiser Argyros.
Τα δύο σπίτια μοιράζονται παρόμοιες λογικές και αρχιτεκτονικά ανήκουν στην ίδια οικογένεια, τόσο στο αρχικό τους DNA -εμφανές σκυρόδεμα και τούβλο- αλλά και στον τρόπο με τον οποίο έχουν επανασχεδιαστεί.