Μόλις ολοκλήρωσε ένα από τα γνωστότερα έργα του 19ου αιώνα, τον πίνακά του A Sunday Afternoon on the Island of La Grande Jatte, ο Georges Seura επέλεξε να τον τοποθετήσει σε ένα λευκό κάδρο, και ακόμη και σήμερα εκτίθεται κατ’ αυτόν τον τρόπο στο Ινστιτούτο Τέχνης του Σικάγο. Σε ένα μικρό κυκλαδίτικό σπίτι, το «κάδρο» αποτελούν οι περιμετρικοί λευκοί τοίχοι και τα λευκά δοκάρια της πέργκολας που πλαισιώνουν τη σύνθεση της αυλής του.
Το σπίτι
Και ο πίνακας
To σπίτι αυτό βρίσκεται στο χωριό Ράμος της Σερίφου, χτίστηκε το 1990 και έκτοτε αποτελεί την θερινή κατοικία ενός Γάλλου παραγωγού κινηματογράφου. Το 2014 ζητήθηκε από τον ιδιοκτήτη η ανακαίνιση των δύο αυλών και του δώματος της υπάρχουσας κατοικίας, ένα έργο που ανέλαβε το αρχιτεκτονικό γραφείο MOLDarchitects το οποίο δραστηριοποιείται έντονα και δημιουργικά στο νησί των Κυκλάδων.
Έμπνευση για την ανακαίνιση αποτέλεσε το έργο του 1879 του -επίσης Γάλλου- ζωγράφου. Ο πίνακας αυτός άλλαξε την κατεύθυνση σύγχρονης τέχνης αποτελώντας την αρχή του νεο-ιμπρεσιονισμού.
Ο Georges Seura ήταν ο εισηγητής του πουαντιγισμού (στιγματογραφία). Στον πουαντιγισμό, δεν χρησιμοποιείται παλέτα αφού τα χρώματα τοποθετούνται μεμονωμένα και απευθείας πάνω στον καμβά, κουκκίδα-κουκκίδα . Τα χρώματα συγχωνεύονται ως σύνολο με τη βοήθεια του εγκεφάλου και όχι της όρασης, όταν κοιτά κανείς τον πίνακα από απόσταση.
Εκ πρώτης όψεως, η σχέση του μικρού λευκού σπιτιού με τον πολύχρωμο πίνακα δεν είναι εμφανής. Όπως εξηγεί η αρχιτέκτονας Ηλιάνα Κερεστετζή «αν από τον πίνακα αφαιρεθούν οι άνθρωποι και τα ζώα, αυτό που απομένει είναι ένας ουδέτερος πράσινος καμβάς, λίγα δέντρα και το νερό. Έτσι και στο μικρό αυτό σπίτι, υπάρχει ο λευκός καμβάς, δηλαδή το δάπεδο, οι τοίχοι, τα χτιστά έπιπλα. Στον καμβά αυτόν στέκονται ένα μακρόστενο παρτέρι με φυτά, η παρουσία της θάλασσας στη θέα, ενώ όλα τα υπόλοιπα χρώματα προστίθενται από την επίπλωση και την ανθρώπινη παρουσία».
Τα δύο στέγαστρα αποτελούνται από λευκές διάτρητες ξύλινες επιφάνειες. Όταν πέφτει ο ήλιος σε αυτές οι ακτίνες περνούν από τις μικρές κυκλικές οπές, διαγράφοντας μικρούς φωτεινούς κύκλους στις επιφάνειες.
Έτσι, το αποτέλεσμα θυμίζει τη στιγματογραφία του ζωγράφου. «Με αντίστοιχη λογική επιλέχθηκαν τόσο τα πλακάκια με το επαναλαμβανόμενο γεωμετρικό μοτίβο που καλύπτουν την πίσω αυλή, στο χρώμα της άμμου -που εμφανίζεται σποραδικά και στον πίνακα- όσο και τα έπιπλα, τα οποία είτε είναι και αυτά διάτρητα, είτε αποτελούν μοναδικά στοιχεία που συνδεδεμένα μεταξύ τους δημιουργούν ένα σύνολο, όπως ακριβώς δημιουργούνται και οι φόρμες του πίνακα».
Οι MOLDarchitects ιδρύθηκαν το 2011 από την Ηλιάνα Κερεστετζή. Η πρακτική τους ενσωματώνει την έρευνα, τον δημιουργικό πειραματισμό, τον αρχιτεκτονικό σχεδιασμό ,την κατασκευή, τον σχεδιασμό τοπίου, τις εικαστικές τέχνες και τον παραμετρικό σχεδιασμό.
Η δουλειά τους έχει συμπεριληφθεί σε ομαδικές εκθέσεις αρχιτεκτονικής και έχει δημοσιευθεί εκτενώς σε επιστημονικά περιοδικά στην Ελλάδα και το εξωτερικό. To έργο τους μεταξύ άλλων έχει λάβει διακρίσεις όπως το Βραβείο Αρχιτεκτονικής ΣΑΔΑΣ-ΠΕΑ 2014 (Καλύτερο ιδιωτικό έργο για τα έτη 2009-2013), Bραβείο ΔΟΜΕΣ 2014 (Καλύτερο πρώτο έργο νέου αρχιτέκτονα των ετών 2009-2013), 1ΟΟ% Hotel Design Award 2016, υποψηφιότητα για βραβείο Mies van der Rohe 2015, υποψηφιότητα για Piranesi Award 2014 και για το East Centric Architecture Triennale Award 2016.
Όσον αφορά το έργο στον εξωτερικό χώρο του κυκλαδίτικου σπιτιού, κατά την αρχιτέκτονα «οι μεγάλες επιφάνειες των πάγκων προτρέπουν το σώμα και το πνεύμα να χαλαρώσουν, απολαμβάνοντας την ανάγνωση ενός βιβλίου, το άκουσμα μιας μουσικής ή ενός καλοκαιρινού ύπνου, κάτι που ίσως έκαναν και οι στατικές μορφές των ανθρώπων στο νησί του Grande Jatte του Παρισιού. Τη νύχτα o λευκός καμβάς αφομοιώνεται από το τοπίο και αυτό που μένει είναι μόνο οι μικροσκοπικές κυκλικές οπές των επιφανειών σαν μικρά φωτεινά “στίγματα” που ορίζουν γεωμετρίες στο σκοτάδι».
Ο Georges Seura είχε πει “Some say they see poetry in my paintings, I see only science”. Με τη βοήθεια της αρχιτεκτονικής και των εργαλείων της, στο σπίτι της Σερίφου δημιουργήθηκε ο χώρος της αυλής, ως ένα ησυχαστήριο, όπου ο χρήστης απολαμβάνει την ηρεμία του τόπου ως συνέχεια της απλότητας που χαρακτηρίζει τον κυκλαδίτικο πολιτισμό και την ήρεμη ζωή στο χωριό Ράμος της Σερίφου.