Αυτός ο αθεράπευτος ρομαντισμός που χαρακτηρίζει τους «ιδεαλιστές του διαδικτύου» είναι πραγματικά μοναδικός. Σε αυτόν άλλωστε οφείλουμε και το Aurous, μια πλατφόρμα που εμφανίστηκε πριν λίγες μέρες φιλοδοξώντας να μετατραπεί στο Popcorn Time της μουσικής. «Πατώντας» στην τεχνολογία του BitTorrent, το Aurous επιτρέπει στους χρήστες του το streaming μουσικής. Προσοχή: δεν μιλάμε για κατέβασμα (download) αλλά για απλή αναπαραγωγή (stream). Το περιβάλλον χρήστη του είναι ιδιαίτερα απλό, καθαρό και προσεγμένο, προσφέροντας έτσι μια ομαλή και ευχάριστη εμπειρία χρήσης ενώ και από επιλογές δεν τα πάει κι άσχημα αφού αφ’ ενός διαθέτει έναν ιδιαίτερα μεγάλο και πλήρη κατάλογο, ενώ αφ’ ετέρου προσφέρει και λειτουργία αναπαραγωγής από διαφορετικές πηγές συμπεριλαμβανομένων των YouTube, SoundCloud και Spotify.
Φυσικά τα παραπάνω ουδόλως χαροποίησαν τη RIAA, την Αμερικανική Ένωση Βιομηχανίας Ηχογραφήσεων, η οποία και έσπευσε να κινηθεί νομικά εναντίον του Aurous. Εκπροσωπώντας ονόματα όπως αυτά της Sony, της Warner και της UMG, η RIAA υποστηρίζει πως ο κατάλογος του Aurous προέρχεται από sites όπως τα MP3Skull και Pleer, κατηγορώντας τους ιθύνοντές του για «ένα επιχειρηματικό μοντέλο που βασίζεται στην κλοπή πνευματικής ιδιοκτησίας στον μέγιστο βαθμό» και συγκρίνοντάς το με τα Limewire και Grokster. O δημιουργός του Aurous τώρα, Άντριου Σάμπσον, υποστηρίζει ότι το πρόγραμμά του είναι καθ’ όλα νόμιμο αφού αντλεί τα δεδομένα του από αναγνωρισμένες υπηρεσίες (βλ. παραπάνω). Θεωρεί δε ότι η RIAA τον μηνύει, ζητώντας $150.000 ανά κομμάτι του οποίου τα πνευματικά δικαιώματα παραβιάστηκαν, λόγω των κερδών του τη στιγμή που στην πλατφόρμα δεν υπάρχει ούτε μία διαφήμιση.
Το κακό για τον ίδιο είναι ότι σε περίπτωση που η υπόθεση πάρει τον δρόμο της Δικαιοσύνης, δεν έχει καμία ελπίδα απέναντι στο λόμπι των δισκογραφικών. Τα κομμάτια των τελευταίων προστατεύονται από κάθε πιθανή διάταξη περί πνευματικής ιδιοκτησίας και δεν είναι απαραίτητο κάποιος να έχει κέρδος από ενδεχόμενο διαμοιρασμό τους για να θεωρηθεί παράνομος. Και μόνο η πράξη του Σάμπσον συνιστά ποινικό αδίκημα, κι ας μην έχει βγάλει ο ίδιος ούτε ένα δολάριο. Η Ιστορία μας έχει δείξει ότι αργά ή γρήγορα, η RIAA, ο «μπαμπούλας» του διαδικτύου σε ό,τι αφορά θέματα πνευματικής ιδιοκτησίας, πάντα νικά στις διαμάχες της με peer-to-peer υπηρεσίες: KaZaA, Limewire, Napster, Audiogalaxy, eMule, Rapidshare και πολλά ακόμα δίκτυα, με τον έναν ή τον άλλον τρόπο «λύγισαν» στη διαμάχη τους με τη RIAA –και το κακό με τον Σάμπσον είναι πως προτίθεται, όπως λέει, να ακολουθήσει την ίδια, αποτυχημένη, γραμμή υπεράσπισης. Τα torrents εξακολουθούν να επιβιώνουν αλλά κι αυτά μετρώντας σοβαρές απώλειες στην πορεία.
Σε τελική ανάλυση, ποιος είναι ο Σάμπσον και το Aurous του που θα κάνουν κάτι, για το οποίο το Spotify, η Apple και η Google (YouTube) πληρώνουν αδρά; Όταν ειδικά η Apple βάζει λυτούς και δεμένους για να πετάξει από το παιχνίδι νόμιμους ανταγωνιστές της, πιστεύετε ότι αν δει τα σκούρα, δεν θα κάνει το ίδιο και με το Aurous και το κάθε Aurous; Πιστεύετε ότι ένας ανεξάρτητος προγραμματιστής είναι σε θέση να αντέξει απέναντι σε τέτοια “trusts”, όταν μάλιστα αυτά έχουν όλα τα δίκια με το μέρος τους (βάσει νομοθεσίας πάντα);
Το ίντερνετ είναι μια μεγάλη μπίζνα και στις μπίζνες, ο ρομαντισμός δεν έχει θέση. Με άλλα λόγια, συμπαθές το Aurous αλλά το δεκαρικάκι στην Apple δεν θα το κόψει…