Ένας μικρός, καταπράσινος συνοικισμός στο νότιο τμήμα της Κέρκυρας έχει συνδέσει το όνομα του με ένα παλιό αρχοντικό, μια αγροικία που η ομορφιά της αντέχει στον χρόνο. Πάνω σε ένα λόφο, το αρχοντικό Τριβόλη βρίσκεται λίγο πριν τους Ρουμανάδες κι εκτός από το γεγονός πως αποτελεί αξιοθέατο της περιοχής, είναι σε θέση να φιλοξενήσει όσους αναζητούν ένα ήσυχο καταφύγιο για τις διακοπές τους.
Η οικογένεια Τριβόλη είχε μεγάλες εκτάσεις γης σε όλη τη Νότια Κέρκυρα και το σπίτι χρησιμοποιούνταν ως κέντρο διοίκησης και διεύθυνσης γεωργικής και κτηνοτροφικής εκμετάλλευσης με κύρια προϊόντα το λάδι, το καλαμπόκι, αλλά και γάλα, τυρί και κρέας.
Όπως εξηγεί ο τελευταίος του κληρονόμος, Σπύρος Τριβόλης, «κανείς μας δε γνωρίζει πότε χτίστηκε ακριβώς το αρχοντικό, γνωρίζουμε μόνο πως ξεκίνησε να χτίζεται από κάποιο μέλος της οικογένειας μας στα μέσα του 18ου αιώνα, προς το τέλος δηλαδή της Ενετοκρατίας στα Επτάνησα. Στην πλήρη του ακμή το κτήμα μέτραγε πάνω από 4.000 στρέμματα. Εγώ γεννήθηκα και μεγάλωσα εκεί και οι γονείς μου ήταν η τελευταία γενιά που εκμεταλλεύτηκε το κτήμα αποκλειστικά με γεωργικές και κτηνοτροφικές εργασίες. Είναι ένα από τα ελάχιστα τέτοια σπίτια εκείνης της εποχής που βρίσκονται σε τόσο καλή κατάσταση κι ένα από τα λίγα που ανήκουν ακόμα στην ίδια οικογένεια».
Στο πέρασμα των αιώνων, το σπίτι χτίστηκε τμηματικά: Το πρώτο κομμάτι που φτιάχτηκε ήταν μια αποθήκη κρασιού και σιγά- σιγά προστέθηκαν νέοι όροφοι αλλά και καινούργια κοντινά κτίσματα: ένα ελαιοτριβείο, ένας στάβλος, και αποθήκες. «Ξέρουμε πως οι τελευταίες προσθήκες έγιναν το 1920. Το σπίτι μας είναι σχεδόν 500 τ.μ. και μέσα στο κτήμα υπάρχουν άλλα 3 κτίσματα- ένα ελαιοτριβείο, ως μια αποθήκη κι ένα στάβλο. Κάποια στιγμή συνειδητοποιήσαμε πως ο μόνος τρόπος για να μπορεί να συντηρηθεί και να περάσει στην επόμενη γενιά είναι να μπορέσει να αξιοποιηθεί εμπορικά και έτσι πήραμε την απόφαση να το ανακαινίσουμε τμηματικά για να μπορούμε να το νοικιάζουμε σε επισκέπτες το καλοκαίρι». Από το 2013, οι σημερινοί ιδιοκτήτες του νοικιάζουν ένα μικρό κομμάτι του κεντρικού σπιτιού -περίπου 200 τ.μ. – με έγκριση του ΕΟΤ.
Το σπίτι ξεκίνησε να χτίζεται στο τέλος της Ενετοκρατίας, συνεπώς οι αρχιτεκτονικές του αναφορές είναι Βενετσιάνικες. Φαίνεται να πήρε το κόκκινο του χρώμα κατά απομίμηση του χρώματος που έχουν τα αντίστοιχα σπίτια στην Τοσκάνη. Παράλληλα, στο σπίτι έχουν διατηρηθεί πέντε πολεμίστρες κοντά στην είσοδο οι οποίες φτιάχτηκαν για να αμύνεται η οικογένεια από τους ληστές αλλά και τρεις καταπακτές, για να μπορούν να ανεβοκατεβαίνουν από το κυρίως σπίτι στις αποθήκες του ισογείου. Από μια από αυτές τις καταπακτές το έσκασε από τους Γερμανούς ο αδερφός του παππού του Σπύρου Τριβόλη το 1943.
Πλησίον του αρχοντικού υπάρχει ένα μονοπάτι που οδηγεί στο βουνό, εκεί που βρίσκεται το παλιό και εγκαταλελειμμένο πλέον χωριό των Ρουμανάδων, αφού πανώλη του 1815-16 πανώλη που χτύπησε την περιοχή έπληξε τους Ρουμανάδες περισσότερο από τα υπόλοιπα χωριά της νότιας Κέρκυρας.
Εκτός όμως από αυτό το θλιβερό γεγονός που άφησε πίσω του χαλάσματα και οδήγησε στην δημιουργία των νέων Ρουμανάδων υπάρχουν πολλές ιστορίες και θρύλοι που έχουν συνδέσει το σπίτι με την ιστορία του νησιού. «Το 1880 εμφανίστηκε στις Ρουμανάδες ένας άντρας που δε μιλούσε ελληνικά, ο οποίος με νοήματα τους έδωσε να καταλάβουν πως ήταν ναυαγός από ένα καράβι που είχε ναυαγήσει στις δυτικές ακτές της Κέρκυρας. Η οικογένεια τον περιμάζεψε, χωρίς ποτέ να μάθει ποιος ήταν και από που ήρθε ενώ του έδωσε το όνομα “Πέτρος”. Ο θρύλος λέει ότι έτρωγε τσακάλια. Το σπίτι μας πρωταγωνιστεί και ως σκηνικό στην ταινία Η τιμή της αγάπης της Τώνιας Μαρκετάκη -βασισμένη στο μυθιστόρημα του Κωνσταντίνου Θεοτόκη Η τιμή και το χρήμα- το 1984.
Οι ανακαινίσεις σε ένα τόσο ιδιόμορφο και παλιό σπίτι κρίνονται απαραίτητες, «δεν σταματάνε ποτέ αλλά είναι πάντα εσωτερικές καθώς δεν θέλουμε να αλλάξουμε καθόλου το χρώμα ή το εξωτερικό του σπιτιού. Το 2014 ανακαινίσαμε μέρος του εσωτερικού του σπιτιού χωρίς να αλλάξουμε φυσικά το μοναδικό του χαρακτήρα, βασισμένοι στην αρχιτεκτονική μελέτη της Εύας Μαυράκη. Στην κουζίνα παραδείγματος χάρην, είχε να αλλάξει οτιδήποτε πάνω από 150 χρόνια. Χρειάστηκε να βγάλουμε πλάκες φτιαγμένες απόν αμυγδαλόπετρα που ήταν τουλάχιστον 150 ετών. Τις σηκώσαμε, μονώσαμε το πάτωμα και τις ξανατοποθετήσαμε».
Τι είναι αυτό που αρέσει περισσότερο σε όσους επισκέπτονται σήμερα το αρχοντικό και την περιοχή των Ρουμανάδων; «Η Νότια Κέρκυρα είναι λιγότερο τουριστική και πολύ γραφική. Επειδή το σπίτι μας βρίσκεται εκεί που στενεύει η λωρίδα της ξηράς στο χάρτη, μπορεί κανείς με το αυτοκίνητο να φτάσει σε πέντε λεπτά στη δυτική ακτή και σε δέκα λεπτά στην Ανατολική πλευρά. Στο σπίτι μας αυτό που αρέσει στους περισσότερους, εκτός φυσικά από το γεγονός πως η διαμονή εδώ μοιάζει με ένα ταξίδι στο παρελθόν, είναι το χαρακτηριστικό κόκκινο χρώμα αλλά και πως βρίσκεται στη μέση ενός καταπράσινου ελαιώνα – ζεις ουσιαστικά μέσα στη φύση και στην ησυχία».