Αναλογιστείτε μια στιγμή τη βασική αρχή πάνω στην οποία έχει οικοδομηθεί το Airbnb: κάποιος με διαθέσιμο χώρο, προσφέρει προσωρινό –με την ευρεία έννοια- κατάλυμα σε κάποιον άλλον έναντι αμοιβής αλλά με κόστος χαμηλότερο σε σχέση με ένα ξενοδοχείο. Ωραία μέχρι εδώ; Τώρα, αντικαταστήστε τους ανθρώπους με κούτες και έχετε το νέο trend που αρχίζει και αναπτύσσεται με γοργούς ρυθμούς στο διαδίκτυο. Τα λεγόμενα “storage start-ups”, εταιρείες που αναλαμβάνουν να φέρουν σε επαφή αυτούς που διαθέτουν ελεύθερο αποθηκευτικό χώρο με εκείνους που τον αναζητούν εναγωνίως, είναι το νέο «καυτό» χαρτί της Σίλικον Βάλεϊ, συνθέτοντας παράλληλα έναν κλάδο που θα δούμε να γιγαντώνεται μέσα στα επόμενα χρόνια.
Στο εξωτερικό, το λεγόμενο “self-storage” είναι μια αγορά δισεκατομμυρίων: στις ΗΠΑ ο τζίρος ξεπερνά τα $20 δισ. ενώ, για να περάσουμε και σε κάτι πιο οικείο για εμάς, στο Ηνωμένο Βασίλειο οι κάτοικοι δαπανούν πάνω από £440 εκατ. σε ετήσια βάση για την αποθήκευση των αντικειμένων τους σε μεγάλα σιλό και αποθήκες. Σε πολλές περιπτώσεις, το κόστος για τους ιδιώτες είναι δυσβάσταχτο, ιδίως αν το χρονικό διάστημα που σκοπεύουν να αφήσουν σε έναν τέτοιο χώρο τα πράγματά τους ξεπερνά το δίμηνο. Με το “social storage” να ανατέλλει όμως, οι τελευταίοι έχουν ξάφνου μια ενδιαφέρουσα εναλλακτική επιλογή: εταιρείες σαν το Storemates (Ηνωμένο Βασίλειο), Roost (ΗΠΑ), Spacer (Αυστραλία) και Costockage (Γαλλία) υπόσχονται χαμηλότερες τιμές. Αρκεί όμως αυτό;
Ειδικοί της αγοράς εγείρουν ερωτήματα αναφορικά με την ποιότητα των υπηρεσιών ενός ιδιώτη συγκριτικά με αυτές μίας αποθήκης, ερωτήματα που συνοψίζονται στη διαθεσιμότητα των προϊόντων αλλά και την ασφάλεια κατά την παραμονή τους στον χώρο. Εδώ είναι που αναλαμβάνουν δράση τα ίδια τα δίκτυα που, όπως και το Airbnb στα καταλύματα, φροντίζουν να πληροφορήσουν για τη διαθεσιμότητα του κάθε χώρου αλλά και να εγγυηθούν για την κατάσταση των αντικειμένων ασφαλίζοντάς τα. Το δέλεαρ της τιμής, σε κάθε περίπτωση πάντως, είναι μεγάλο. Για τα δεδομένα του Λονδίνου, το κόστος για την αποθήκευση προϊόντων πέφτει στα 2/3 ενώ αν μιλάμε για αποσκευές που μπορούν να εξυπηρετηθούν από μικρότερα μαγαζάκια (σε αυτό ειδικεύεται το CityStasher), τότε φτάνουμε ακόμα και το 1/3 της τιμής συγκριτικά με αντίστοιχες υπηρεσίες σε σταθμούς τρένων και λεωφορείων.
Αν υπάρχει μέλλον; Άπλετο. Με τις σύγχρονες οικογένειες να μην είναι απαραίτητα σε θέση να νοικιάσουν σπίτια πολλών τετραγωνικών με επαρκείς αποθηκευτικούς χώρους και τους ιδιοκτήτες ακινήτων να αναζητούν εκείνο το έξτρα έσοδο ακόμα και από μη διαμορφωμένους προς κατοίκηση χώρους, η αγορά του “social storage” μοιάζει να έχει βρει ήδη την «τρύπα» που έψαχνε προκειμένου να χτυπήσει την αγορά. Τα startups που δραστηριοποιούνται στον χώρο ξεπετιούνται το ένα μετά το άλλο και πλέον το ζητούμενο είναι ποιο θα ξεπεταχτεί αποτελεσματικότερα ώστε να πάρει το μεγαλύτερο μερίδιο και να οριοθετήσει τον ρυθμό ανάπτυξης. Ένα νέο trend, ωστόσο, δείχνει να έχει γεννηθεί. Το πώς και πόσο θα μεγαλώσει, θα το δούμε.