Δεν έχει πολύ καιρό που, κάπως καμμένες από τον χυλό και φυσώντας το γιαούρτι (γιατί ο σοφός λαός τα έχει πει όλα), αποφασίσαμε πως ό,τι δείχνουμε εδώ από ελληνικά brands θα είναι φορεμένο πάνω από μια φορές, δοκιμασμένο σε δύσκολες συνθήκες και άρα αποδεδειγμένα φίλος πιστός.  Το design των Clotho μου άρεσε έτσι και αλλιώς από την αρχή (θα έχεις πιάσει το νόημα τόσον καιρό, στηρίζω με πάθος μινιμαλισμό γιατί είναι το safe plan μου, ελαχιστοποιεί τις δυνατότητες να πάει κάτι στραβά και λειτουργεί ως το καταφύγιό μου κάθε φορά που κοιτάζομαι στον καθρέπτη και ο “εκκεντρικός συνδυασμός” δεν μου έχει πετύχει. Το κάνει και η Victoria Beckham, είμαι σίγουρη. Μη σου πω ότι βασισμένη σε αυτή την αρχή έχει σχεδιάσει όλες της τις συλλογές μέχρι σήμερα).

Το πρώτο πράγμα που με ενθουσίασε στα συγκεκριμένα ρούχα είναι η βασική αρχή του Ελάχιστου Χρώματος, που δίνει ταυτότητα στη μάρκα από την αρχή. Δηλαδή, πολύ γκρι του πάγου (απόχρωση που της έχω μεγάλη αδυναμία πρώτον γιατί είναι υποσύνολο του γκρι – πώς να μην αγαπώ ΕΓΩ το γκρι και δεύτερον γιατί προσεγγίζει το άσπρο χωρίς να είναι άσπρο – το άσπρο που το αγαπώ αλλά ταυτόχρονα το φοβάμαι κιόλας. Αχ, σαν μεγάλο έρωτα.), γαλάζιο, μπλε (… παραμένουμε στην παλέτα) και λίγο κόκκινο. Συνέπεια, δηλαδή, στο χρώμα. Ακολούθως, συνέπεια και στο σχέδιο: λιτό, σκέτο, εύκολο, κομψό, με μηδαμινό ρίσκο. Και τέλος, το πέρασμα από τη θεωρία στην πράξη: Το φόρεμα αριστερά, όχι το κόκκινο (duh), το γκρι, έχει φορεθεί και θα ξαναφορεθεί με τα πάντα, τακούνι, brogues και κάλτσα μέχρι το γόνατο, περνώντας όλα τα τεστ, ακόμα και αυτό της συναυλίας. Ύφασμα γυαλιστερό και σταθερό, βάτα ακριβώς όπως πρέπει (με σύνεση στο όριο “στέκονται σωστά οι ώμοι” “εμπνέομαι από τη Δυναστεία”) και όσο στενό πρέπει, για να είναι όπως το θέλω, όσο σέξι δηλαδή επιτρέπει η φινέτσα.

Καλά ε μεγάλη κουβέντα είπα.
Ας είναι.
Παρακάτω θα σου δείξω τη γνωστή πια “συλλογή μέσα στη συλλογή”, δηλαδή τα κομμάτια Clotho που επέλεξε το Fashionism.

Πρώτα, οι δύο γραμμές παντελονιού: loose cropped pants αριστερά, κατεξοχήν καλοκαιρινό κομμάτι, και κομψό ψηλόμεσο παντελόνι αντρικού στυλ δεξιά. Το δεξί το έχω ερωτευτεί.

Τα λευκά διαφανή ρούχα που λάνσαρε φέτος το καλοκαίρι η φίρμα Clotho δείχνουν ακριβά χωρίς να είναι και avant garde με έναν απολύτως φορέσιμο τρόπο. Έχουμε beach shirt, έχουμε και τζάκετ. Τα φοράς με κανονικά ρούχα από μέσα, ή με σορτσάκι και σουτιέν, αν τη δεις πιο περιπέτεια.

Το μοναδικό κομμάτι σε πράσινο δεν μπορεί να μην αποθεωθεί όπως του αξίζει: δεν είναι φούστα, δεν είναι παντελόνι, είναι κάτι πιο χιπ και από τα δύο: χειροκροτήστε τη ζιπ κιλότ, και μετά ρίξτε μια ματιά σε αυτό το jumper με το χαλαρό, χαμηλό ζιβάγκο (δεν φαίνεται καλά στη φωτογραφία) σε φουτουριστικό 60s.

Α, και: το Κομμάτι των Κομματιών, το πανωφόρι στην πιο αφαιρετική εκδοχή του (ούτε γιακά δεν έχει), στο “απαραίτητο” μαύρο γκρι και στη γραμμή εκείνη που οριοθετεί τη συνοριακή γραμμή μεταξύ Βελγίου και Ιαπωνίας, των χωρών, δηλαδή, που είναι τόσο μακριά, ενώ, σχεδιαστικά, είναι τόσο κοντά.