Για κάθε έναν που ορκίζεται αιώνια πίστη στο «ευαγγέλιο», υπάρχει άλλος ένας που ουδόλως γοητεύεται από τη Τζια, και αυτό από μόνο του ως γεγονός μόνο καλό μπορεί να είναι, με την ίδια έννοια που τα πιο ενδιαφέροντα έργα τέχνης είναι εκείνα που προκαλούν εκ διαμέτρου διαφορετικές αντιδράσεις. Η Popaganda πέρασε δύο μερόνυχτα στο πιο κοντινό στην Αθήνα νησί των Κυκλάδων και δεν θα δυσκολευτείτε να καταλάβετε σε ποιο από τα δύο «στρατόπεδα» ανήκουμε.
Hiking
Με το μήκος του δικτύου μονοπατιών να αγγίζει τα 36χλμ, είναι φυσικό επόμενο η Τζια να συγκαταλέγεται ανάμεσα στους πιο αρχετυπικούς, ανά τη νησιωτική και όχι μόνο Ελλάδα, προορισμούς για τους aficionados της πεζοπορίας. Όχι, δεν χρειάζεται να έχετε φάει τα νιάτα σας και να έχετε λιώσει σόλες και σόλες για να μπείτε στο «hiking τριπάκι», και όχι μόνο γιατί δεν πρόκειται δα και για δραστηριότητα που απαιτεί σώνει και καλά εξαιρετική φυσική κατάσταση (όχι ότι δεν βοηθάει, βέβαια), αλλά και γιατί υπάρχουν και διαδρομές με χαμηλό βαθμό δυσκολίας – χωρίς αυτό να σημαίνει ότι «χάνουν» σε δυναμική απόλαυσης. Το βέβαιο είναι ότι όπως πάντα, αυτός είναι ο καλύτερος τρόπος να γνωρίσει κανείς και αυτό τον τόπο, μέσα από τη στενή επαφή με το φυσικό περιβάλλον. Δώδεκα είναι οι πιθανές διαδρομές που μπορεί να ακολουθήσει κανείς (μπορείτε να τις μελετήσετε αναλυτικά εδώ). Η Popaganda ξεχωρίζει τις δύο (γιατί αυτές ακολουθήσαμε, δεν αμφισβητούμε την ποιότητα των υπολοίπων, όλα κι όλα…).
Με προορισμό τον Λέοντα της Κέας: Αφού βολτάρετε στα σοκάκια της χώρας, της αμφιθεατρικά χτισμένης Ιουλίδας, με την πατίνα του χρόνου να έχει αφήσει εμφανή σημάδια σε όλες τις «καρτ-ποσταλικές» λεπτομέρειες (πόρτες, κάγκελα, στέγες) του κάθε σπιτιού (και αυτό το λέμε για καλό), κατευθυνθείτε προς την ανατολική έξοδο και από εκεί ακολουθήστε το αρκούντως εύκολο μονοπάτι. Θα χρειαστείτε περίπου 20 λεπτά για να συναντήσετε στα αριστερά σας (ευθεία θα καταλήξετε στις ξακουστές πηγές του Βενιαμίν, κάτω από ένα πλάτανο που είναι σαν να υπάρχει εκεί από πάντα. Αν μάλιστα έχετε την τύχη με το μέρος σας, μπορεί να πετύχετε ντόπιους να στήνουν το δικό τους outdoor γλέντι, οπότε όλο και κάτι θα σας φιλέψουν), τη διακλάδωση που οδηγεί στον αρχαίο Λέοντα, μετά από μία σχετικά απότομη, ολιγόλεπτη κατάβαση. Το σμιλεμένο πάνω στο βράχο λιοντάρι είναι και ο πρωταγωνιστής πολλών μύθων, με τον επικρατέστερο να τον θέλει να κατασκευάζεται από τον Δία, για να προστατεύσει τους κατοίκους από τις νύμφες που άρχισαν να σκοτώνουν τις γυναίκες του νησιού. Γυναίκες, τι να πεις…
Με προορισμό την Καρθαία: O αρχαιολογικός χώρος της Καρθαίας είναι, από άποψη ειδικού βάρους για τη Τζια ότι και η Ακρόπολη για την Αθήνα. Τρεις είναι, λοιπόν, οι διαδρομές που καταλήγουν εκεί με αφετηρία τους οικισμούς Κατωμεριά, Σταυρουδάκι και Χαβουνά. Και οι τρεις είναι εξίσου επιβλητικές, αφού ακολουθώντας τες θα συναντήσετε από τμήμα κυκλικού πύργου των ελληνιστικών χρόνων και δείγματα αγροτικής εγκατάστασης κατά την αρχαιότητα, μέχρι πηγές που είναι ανάμεσα στις επιβεβαιωμένες αρχαίες πηγές τροφοδοσίας της πόλης της Καρθαίας. Αλλά είπαμε, εν προκειμένω μεγαλύτερη σημασία έχει ο προορισμός, αυτή η περίφημη αρχαία πόλη στη νοτιοανατολική πλευρά του νησιού. Αντικρύζοντας τους ναούς και τα υπόλοιπα κτίρια που έχουν φέρει στο φως οι ανασκαφές, με φόντο το βαθύ θαλασσινό μπλε, κανείς δεν θα σε παρεξηγήσει αν νιώσεις ότι ανακάλυψες μια χαμένη ατλαντίδα.
Scuba Diving
Το ημερολόγιο έγραφε 21 Νοεμβρίου 1916 όταν ο Βρετανικός, το αδελφό πλοίο του Τιτανικού που οι Βρετανοί χρησιμοποιούσαν ως πλωτό νοσοκομείο, βυθίστηκε από τους Γερμανούς. Σχεδόν 60 χρόνια μετά (1975) ο Κουστώ θα γινόταν ο πρώτος που θα βουτούσε με βαθυσκάφος στα 120 μέτρα, για να εξερευνήσει αυτό που μέχρι σήμερα παραμένει ένα από τα πιο διάσημα ναυάγια της Ελλάδας. Κι αν ο Βρετανικός είναι επισκέψιμος μόνο από TEC δύτες, υπάρχουν πολλά ακόμη σημεία του νησιού που προσφέρονται για scuba diving, είτε για πρωτάρηδες, είτε για προχωρημένους δύτες. Ειδικά οι δεύτεροι «παραμιλάνε» για τον μεγάλο ύφαλο που βρίσκεται κοντά στον Κούνδουρο, 300 περιπου μέτρα απ την ακτή, την περίφημη ξέρα του Κούνδουρου. Σε κάθε περίπτωση, ο τόπος και ο χρόνος της κατάδυσης εξαρτάται πρώτα και κύρια από τις καιρικές συνθήκες. Όπως λένε και οι άνθρωποι της ομάδας Kea Divers: «Οι καταδύσεις στο νησί γινονται πρωτα απ όλα με γνωμονα τις καιρικές συνθήκες. Όταν φυσάει βοριάς, μαίστρος ή γρέγος, συνήθως κανουμε καταδυση στις νότιες ακτές του νησιού, από τον Κουνδουρο ως τον κάβο Ταμέλο, κι από κεί μεχρι το Σχοινο ή την Καλησκιά. Αντίστοιχα, με νοτιά, μεταφερόμαστε προς τις βόρειες ακτές του νησιου. Όποια κι αν είναι η διευθυνση και η ενταση του ανέμου, πάντα υπάρχει καποιο υπήνεμο σημείο χωρίς κύμα».
Tasting
Φωτογραφία: Θεοδόσης Μίχος
Τρεις είναι οι λέξεις κλειδιά (και πολλές οι παραδοσιακές συνταγές):
-Λόζα: το παστό χοιρινό, με την έντονη γεύση (και όταν λέμε έντονη, εννοούμε τόσο έντονη που κάνει το απάκι να φαντάζει «άσφαιρο»)
-Ξυνό: μαλακό άσπρο τυρί που το όνομά του τα λέει όλα.
-Μέλι: με διαφορά το πιο ξακουστό εξαγώγιμο, γευστικό αγαθό της τζιώτικης γης, με τις μέλισσες, όντας χορτάτες από το θυμάρι του νησιού, να κάνουν θαύματα μέσα στις κυψέλες. Το ευχάριστο είναι ότι με το δύσκολο «σπορ» της μελισσοκομίας αρχίζουν και ασχολούνται επαγγελματικά και νέοι άνθρωποι του νησιού (δοκίμασα το θυμαρίσιο μέλι μαζί με την κυρήθρα, από τη νέα παραγωγό Αδαμαντία Πουλάκη κι ακόμη παραμιλάω). Όπως και να ‘χει, αν δοκιμάσετε μέλι από τη Τζια, ευτυχώς δεν θα καταδεχτείτε να «πισωγυρίσετε» στα τυποποιημένα του συρμού.
Swimming
Την επόμενη φορά που θα ακούσετε από κάποιον ότι «η Τζια δεν έχει παραλίες» (μα πως βγαίνουν αυτές οι φήμες;), σκεφτείτε τον μαγικό αριθμό 31. Ως συνήθως οι πιο εύκολα προσβάσιμες είναι και οι πιο πολυσύχναστες (μην πάει ο νους σας όμως στο…κακό, μιας και το νησί είναι θαρρείς σκεπασμένο από ένα πέπλο πραότητας): ο ρηχός Οτζιάς, οι ατελείωτες Ποίσσες, o all-time classic Κούνδουρος (οι γνώστες προτιμούν μικρότερους όρμους της περιοχής). Όσοι έχετε όρεξη να ταλαιπωρήσετε λίγο τις αναρτήσεις σας, σπεύσατε στο Σπαθί (το «αστέρι» της βορειοανατολικής πλευράς του νησιού, που ακριβώς λόγω location, μαζεύει ρομαντικές ψυχές και τα βράδια με γεμάτο φεγγάρι) και στη Συκαμιά (επίσης βορειανατολικά και λατρεμένη από όσους πέφτουν στο νερό με μάσκα και βατραχοπέδιλα). Ο καλύτερος τρόπος, βέβαια, για να απολαύσει κανείς την ακτογραμμή, και τις πιο απομακρυσμένες ή ακόμη καλύτερα τις μη προσβάσιμες από ξηρά παραλίες είναι με σκάφος. Αλλά αυτό εξυπακούεται, σωστά;
Καλά όλα αυτά, αλλά που θα φάμε και που θα πιούμε;
Μπαρ Λέων (φωτογραφία: Θεοδόσης Μίχος)
Φαγητό
Οινοζυθεστιατόριον των Καλοφαγάδων (στη Χώρα, τηλ: 2288 022118), για κολασμένες ποικιλίες κρεατικών στα κάρβουνα, δίπλα στο σχεδιασμένο από τον Τσίλερ δημαρχείο του νησιού.
Χριστόφορος (στην παραλία Ποίσσες): δεν είναι λίγοι αυτοί που τη θεωρούν ως την καλύτερη ταβέρνα της Τζιας.
Το Καμπί (στην ομώνυμη παραλία) για τοπικές συνταγές σε ένα μέρος βγαλμένο από τα νησιώτικα 80s.
Ο Αρίστος (στο Βουρκάρι, τηλ: 2288021171) για μία από τις πιο εμβληματικές αστακομακαρονάδες των Κυκλάδων.
Η Στροφή του Μίμη (στο Βουρκάρι, τηλ: 2288 021480) για φρέσκο ψάρι με τις πατούσες σας βυθισμένες στην αμμουδιά.
Η Ταβέρνα της Άννας (στον Οτζιά, τηλ: 2288021137) για «μαμαδίσια» κουζίνα (όχι ότι λείπουν και της ώρας, αλλά και τα θαλασσινά) σε ιδιαίτερα λογικές τιμές.
Η Ταβέρνα του Σίμου (στην Κάτω Μεριά, τηλ: 2288 024280) για δυνατά ψητά σε καλές τιμές και γενικά έναν αέρα «ψαγμενιάς», μιας είναι κομματάκι off road.
H Ταβέρνα του Φιλιππα (τηλ: 2288 021690) με θέα το λιμάνι, για καλό κρέας με καλή θέα και κανονικές τιμές.
Καφές/Γλυκό
Τζίμης (στο λιμάνι, τηλ: 2288 021493) που είναι η εξέλιξη του παλιού καφενείου του λιμανιού, για ντόπια γαλακτοκομικά και γλυκά,
Οδαλέ (στο λιμάνι, τηλ: 2288029060) για πρωτοκλασάτα γλυκά αλλά και δημιουργική κουζίνα, σε ένα χώρο που μοιάζει βγαλμένος από σκηνικό παραμυθένιου γάμου.
Ποτό
Βινύλιο (Bουρκάρι, τηλ: 2288 021080): All time classic. Kάτι σαν το Γιωτινγκ κλαμπ στη Σέριφο.
Zeus Faber (Bουρκάρι, τηλ: 22880 21356): Ανοιχτό από το 2011, με θεωρητικά λίγο πιο «ψαγμένο» αέρα και με τον ιδιοκτήτη του, Πότη (ναι, όνομα είναι) να θεωρείται ήδη θρύλος εν τη γενέσει του.
Λέων (Χώρα, τηλ: 698 750 6892): To κατά πολλούς πιο καλτ μπαρ της Τζιάς, που τουλάχιστον στην ομάδα της Popaganda θυμίζει τα «μιλημένα» μπαρ της Λισαβόνας. Ποιος ξέρει γιατί…
Και που θα κοιμηθούμε;
Έχουν περάσει περίπου δύο δεκαετίες από τότε που μία ακόμη παρέα έφτασε με φουσκωτό στη Τζια. Ανάμεσά τους ήταν κι ένα ζευγάρι, ο Γιώργος και η Ρούλα Δημητρίου, που μόλις αντίκρυσαν για πρώτη φορά το νησί, ένιωσαν σαν να είχαν φτάσει στην προσωπική τους Μέκκα. Fast forward στο 2015: το (ξενοδοχειακό «παιδί» τους) Porto Kea Suites έχει κερδίσει με το σπαθί του μια θέση στην εστέτ λίστα ανά τον κόσμο με τα Small Luxury Hotels, αποτελώντας μια από τις κορυφαίες επιλογές για διαμονή στη Τζια και όχι μόνο.
Και όλο αυτό με ένα διόλου «φωνακλάδικο» τρόπο, αλλά με γνώμονα «εκείνη» την πολυτέλεια που εφαρμόζεται και τελικά αναδεικνύεται με γνώμονα την κομψότητα και την καλαισθησία. Αυτές είναι οι δύο λέξεις-κλειδιά σε ό,τι έχει να κάνει με το Porto Kea Suites, που βρίσκεται στη μία άκρη της μεγάλης αγκαλιάς του λιμανιού του νησιού, στο δρόμο που οδηγεί στο Βουρκάρι: Και στις junior και μεγάλες σουίτες που είναι κατασκευασμένες σύμφωνα με τις επιταγές της παραδοσιακής τζιώτικης αρχιτεκτονικής (χωρίς να λείπουν κάποιες μοντέρνες πινελιές – κι όταν λέμε πινελιές, κυριολεκτούμε, μιας και σε όλες τις σουίτες υπάρχουν έργα νέων Ελλήνων εικαστικών, ενώ τους κοινόχρηστους χώρους κοσμούν τα αριστουργηματικά, μαρμάρινα «χαρτόκουτα» του γλύπτη Ανδρέα Λόλη αλλά και οι ατμοσφαιρικές φωτογραφίες του φημισμένου Γιάννη Μπουρνιά), κάνοντας το Porto Kea Suites να μοιάζει με μικρογραφία ενός όμορφου χωριού που απλώνεται με θέα την πισίνα και δυο βήματα πιο πέρα τη θάλασσα. Kudos και για το μενού του εστιατορίου που σε κερδίζει και αυτό με την «πραότητα» πιάτων όπως η απίστευτη ψαρόσουπα με πιπεριά Φλωρίνης και σαφράν και το φιλέτο από λαυράκι με σάλτσα από ασύρτικο κρασί.