Η Τίνα Σάρδης είναι –όπως η ίδια λέει- “barman”, θεωρώντας πως ο όρος “barwoman” χρησιμοποιείται τα τελευταία χρόνια με τρόπο τέτοιο που υποτιμάει τη δουλειά των γυναικών που βρισκόμενες πίσω από τη μπάρα, προσπαθούν να κάνουν κάτι παραπάνω από το απλά να σερβίρουν ποτά. Άντρες ή γυναίκες, φαίνεται πως εκεί έξω υπάρχουν κάποιοι δημιουργοί, διαφορετικοί από αυτούς που έχουμε συνηθίσει. Που μπορούν με την πρόσμειξη γεύσεων και συστατικών να εκφραστούν και να αιχμαλωτίσουν τη ψυχή τους σε μία… πόσιμη δημιουργία. Η Τίνα είναι μία εξ’ αυτών των δημιουργών, γεγονός που μαρτυράει το έσχατο δημιούργημά της, το κοκτέιλ που ακούει στο όνομα ElAnciano (ο αρχαίος). Την βρήκαμε, μιλήσαμε μαζί της, τη γνωρίσαμε καλύτερα και δοκιμάσαμε το γευστικότατο κοκτέιλ της.
Μίλα μας λίγο για την ιστορία σου. Πού γεννήθηκες, πού μεγάλωσες (και πώς), τι θυμάσαι από τα παιδικά σου χρόνια και τι σε έφερε στο σημείο που είσαι σήμερα; Χρειάστηκε να περάσεις μέσα από κύματα, ή τα πράγματα πήγαν σε γενικές γραμμές ομαλά; Γεννήθηκα στο Μαρούσι Αττικής και μεγάλωσα στη Γλυφάδα. Από τα παιδικά μου χρόνια θυμάμαι έντονα να είμαι επιρρεπής στη σκανταλιά και μονίμως έβρισκα το μπελά μου. Πολύ έντονα θυμάμαι τους φίλους μου, με τους οποίους είμαστε ακόμα μαζί, με τους περισσότερους δηλαδή. Είναι το πιο σημαντικό κομμάτι της ζωής μου οι δικοί μου άνθρωποι. Δεν πιστεύω ότι η ζωή μου συγκριτικά με κάποιου άλλη ήταν πιο δύσκολη ή εύκολη, ο καθένας έχει τα δικά του κύματα. Το θέμα είναι τι κάνεις εσύ για να τα “παλέψεις”. Εγώ έκανα μια ζωή ότι μου ερχόταν αυθόρμητα και χωρίς πολλή σκέψη. I use my gut feeling a lot, και έτσι έφτασα εδώ που είμαι, ότι κι αν σημαίνει αυτό. Αλλά έχω πολλή αγάπη, άρα μάλλον κάτι κάναμε σωστά, εγώ κι οι σκανταλιές μου!
Δεν θα σου ζητήσω να μου δώσεις ένα τυπικό βιογραφικό, καθώς αυτά είναι πράγματα που μπορεί κανείς να βρει οπουδήποτε στο ίντερνετ. Θέλω να μου πεις μερικά πράγματα για την Τίνα σχετικά με το πως είναι ως άνθρωπος. Το όλο concept σχετικά με την πίστη στις δυνάμεις σου είναι κάτι που άπτεται της προσωπικότητάς σου; Μήπως τελικά κάποια βιώματά σου σε έκαναν να καταλήξεις σε αυτή την ιδιοσυγκρασία και στάση ζωής; Μοιράσου μαζί μας όποια σχετική ιστορία μπορεί να μας βοηθήσει να καταλάβουμε τα παραπάνω. Το όλο σκεπτικό αυτό είναι κομμάτι της προσωπικότητας με τη οποία μεγάλωσα, χωρίς να συνειδητοποιώ ότι την έχω μαζί μου. Είχα μια δύναμη η οποία με έκανε “καλή” σε ότι και να έκανα, από το να ξεκινήσω μια ζωή μόνη μου μετά το σχολείο, να σπουδάσω τον εαυτό μου και μέσα σε όλο αυτό, κοιτώντας το παρελθόν τώρα βλέπω ότι πάντα προκαλούσα αντιδράσεις, καλές και κακές. Πάντως δεν πέρναγα απαρατήρητη. Μεγαλώνοντας όμως, κάποιες καταστάσεις της ζωής, όπως το ότι έχασα τον πατέρα μου, οφείλω να πω ότι προκάλεσαν μια χωλούρα στη διαύγεια μου. Και τώρα προσπαθώ να ανακτήσω αυτό το δώρο που κάποτε είχα – αυτήν τη δίψα για ζωή κι αγάπη, την εμπιστοσύνη στον εαυτό μου και στους ανθρώπους αλλά και σε ότι βρίσκω μπροστά μου.
Η τέχνη του mixology (ή όπως αλλιώς μπορεί να το πει κανείς, διόρθωσέ με αν θέλεις) αν και έχει ευρεία εφαρμογή στο κομμάτι της νυχτερινής διασκέδασης που είναι από μόνο του πολύ popular, είναι για κάποιους άγνωστη. Σίγουρα για τον μέσο άνθρωπο είναι πιο εύκολο να κατανοήσει το πως ένας ποιητής ή μουσικός ή ζωγράφος, αιχμαλωτίζει την ψυχή του μέσα στο δημιούργημά του. Είναι αυτό κάτι που συμβαίνει και με τη δημιουργία ενός κοκτέιλ; Πώς αιχμαλωτίζεις μέσα σε αυτό την ψυχή σου και με ποιον τρόπο η δική σου έχει αιχμαλωτιστεί μέσα στο El Anciano; Νομίζω ότι δεν αρκεί ένα κοκτέιλ. Δεν αρκεί να είναι κάτι νόστιμο, για όσους θέλουν να ψάξουν και να συναντηθούν με τη ψυχή του δημιουργού. Ένα δημιούργημα στο μυαλό μου πρέπει να είναι μια κατάσταση για να την καταλάβει κάποιος, να τη δεχτεί ή να την απορρίψει. Δεν μπορώ να αιχμαλωτίσω ένα κομμάτι μου σε κάθε κοκτέιλ που φτιάχνω, δεν το θέλω και πολλές φορές δεν έχω χρόνο. Αλλά το El Anciano είναι για έμενα μια κατάσταση, αναπάντεχη, που έφερε στα μάτια μου πολλούς ανθρώπους γύρω μου, έτοιμους να γίνουν μέρος αυτής της κατάστασης. Όχι επειδή είναι δική μου, αλλά επειδή προκαλεί χαμόγελο. Και αυτό φαίνεται στα “άφτερ πάρτι” που κάνουμε με την ομάδα μου μετά από κάθε ιβέντ, που συνεχίζουμε να δίνουμε γκλίτερ στον κόσμο γύρω μας. Οι αντιδράσεις και η σύνδεση με γεμίζουν απίστευτα. Θα γίνει μια αφιέρωση σε εκείνες τις άφτερ πάρτι στιγμές στο μπλογκ του Photoharrie, “The Hangover Diaries”.
Μου μιλάς για party και hangover και με φέρνεις στο σημείο να ρωτήσω. Αυτή είναι η δουλειά σας τελικά; Party μέχρι πρωίας και ανεβασμένη διάθεση όλη την ώρα; Ή υπάρχει και η πιο “σκοτεινή” πλευρά, αυτή των δυσκολιών που αντιμετωπίζει κανείς στην καθημερινότητα του barman; Χαχα, ναι ίσως να είναι λίγο αμφιλεγόμενος ο τρόπος που το έθεσα. Ίσως αμφιλεγόμενος και ο τίτλος του μπλογκ. Υπάρχουν, για έμενα, διάφοροι τρόποι που μπορεί να το δει κανείς, κι αυτοί που δουλεύουν πίσω από το μπαρ και οι φιλοξενούμενοι τους, οι λεγόμενοι “πελάτες”. Μιλώντας για έμενα, παντού υπάρχουν δυσκολίες και σκοτεινές πλευρές. Όλοι οι άνθρωποι περνάμε φάσεις, πιστεύω πως αυτό είναι κάτι που μπορεί ο καθένας μας να καταλάβει. Είναι σημαντικό να δημιουργούμε ένα περιβάλλον στο οποίο είμαστε εμείς σαν προσωπικότητες ευπρόσδεκτοι. Κι οι άνθρωποι που μας επισκέπτονται για να περάσουν καλά “μέχρι πρωίας” επίσης. Έτσι, δεν είναι απαραίτητο να υπάρχει μονίμως ανεβασμένη διάθεση. Είναι απαραίτητο να υπάρχει ανθρωπιά και καλή διάθεση όμως, για να υπάρχει και μια αγκαλιά μέσα σε όλο αυτό.
Αν δεν κάνω λάθος στον χώρο είσαι αυτό που θα λέγαμε… newcomer! Παρ’ όλα αυτά επέλεξες για το κοκτέιλ σου έναν τίτλο κάπως… αμφιλεγόμενο! El Anciano = Ο αρχαίος! Προέκυψε αυτό από την ανάγκη σου να διεισδύσεις στις απαρχές της τέχνης σου, είναι μια εσκεμμένη αντίθεση με αυτό που είσαι, υπάρχει ένα κρυφό υπονοούμενο σε αυτόν ή είναι απλά ο τίτλος που περιγράφει καλύτερα το κοκτέιλ, εμπορικά μιλώντας; Είναι απλά ο τίτλος του κοκτέιλ που μεταφέρει απλά και λιτά το κόνσεπτ της έμπνευσης. Και είναι εύηχο στα αυτιά μου. Πολλοί μάλιστα έχουν αρχίσει να το θυμούνται με έναν κωμικό τρόπο παραποιώντας το όνομα του, το οποίο βρίσκω δείγμα της επιτυχίας του, σαν επιλογή ονόματος! Το ίδιο έκανα με την παρέα μου όταν ήμασταν μικρά με την Κόκα Κόλα ας πούμε!
Για εσένα τι συνιστά ένα επιτυχημένο κοκτέιλ τελικά; Για έμενα; Τι μου αρέσει να πίνω δηλαδή; Γιατί υπάρχουν κάποιοι βασικοί κανόνες που πρέπει να ακολουθεί κανείς για να είναι αντικειμενικά ένα κοκτέιλ σωστό και επιτυχημένο. Το ποσό επικοινωνούνται τα αρώματα που ξέρουμε ότι περιέχει για παράδειγμα, ή πόσο σωστό είναι το πάγωμα του. Αλλά το ποσό σωστά δημιουργημένο είναι κάτι δεν σημαίνει ότι είναι και στις γεύσεις όλων. Εγώ μεγαλώνοντας στο χώρο μπορώ να πω ότι οι γεύσεις μου έχουν γίνει λίγο πιο… χμ… παράξενες! Συνήθως θα πιω bourbon ή reposado tequila χωρίς πάγο. Και άφθονη guinness. Αλλά τα κλασικά όπως είναι το boulevardier, το dirty martini και το daiquiri είναι για έμενα, για τις γεύσεις μου, επιτυχημένα κοκτέιλς.
Δώσε μου ένα guideline στο τι συμβαίνει αυτή τη περίοδο με το El Anciano. Σε ποια φάση της προώθησής του βρίσκεσαι και τι μεθόδους έχεις επιλέξει; Ο κόσμος πώς ανταποκρίνεται; Ξεκινήσαμε την προώθηση δίνοντας μια εικόνα την ημέρα (μέσω κοινωνικών δικτύων) που περιέγραφε ένα ένα τα συστατικά του κοκτέιλ, πράγμα το οποίο ολοκληρώθηκε με την τελική παρουσίαση και εικόνα του El Anciano. Ακολουθώ με την ομάδα μου κάτι το οποίο ονομάζεται “reverse marketing” – μια μέθοδο κατά την οποία ο πελάτης μπαίνει στη διαδικασία να γνωρίσει ένα προϊόν, κι όχι το ανάποδο, δηλαδή το προϊόν να “πλησιάσει” τον πελάτη για να γίνει αυτό αναγνωρίσιμο. Αυτό επιτυγχάνεται με κάποια props που χρησιμοποιούνται στα guest events – κουτάκια από ανακυκλώσιμα υλικά τα οποία “μιλάνε” στον πελάτη και τον καλούν να φορέσει γκλίτερ και να δοκιμάσει το El Anciano. Υπάρχει πάντα ένας άνθρωπος εκεί διαθέσιμος, αναγνωρίσιμος ως κομμάτι της ενέργειας, ο οποίος εφόσον και μόνο πλησιάστει από τον πελάτη, θα ενημερωθεί για το το συμβαίνει σήμερα στο μπαρ που επισκέφτηκε. Παράλληλα τρέχουμε ως κομμάτι του κόνσεπτ ένα δεύτερο hashtag, το #shakeforaid, το οποίο αναφέρεται στη χρήση του σέικερ για φιλανθρωπικό σκοπό, στη συγκεκριμένη περίπτωση για την ιατρική περίθαλψη των αστέγων. Έτσι ο κόσμος καλείται να κάνει μια κίνηση “shake” φορώντας γκλίτερ, κι εμείς γυρνάμε κάποια boomerang που κοινοποιούνται μέσω Instagram και Facebook, ως ένδειξης ευαισθητοποίησης ως προς το πρόβλημα και συμμετοχής στην επίλυση του. Και οφείλω να πω ότι η ανταπόκριση μέχρι στιγμής είναι σπουδαία!
Ποια είναι λοιπόν η Τίνα στην εξω-barman-ική ζωή της; Με τι πράγματα ασχολείσαι; Τι σου αρέσει να κάνεις στον ελεύθερο χρόνο σου; Πού σου αρέσει να κάνεις τις διακοπές σου; Ποιες είναι οι αγαπημένες σου τέχνες; Διάβασες κάποιο καλό βιβλίο, άκουσες κάποιον καλό δίσκο ή είδες κάποια καλή ταινία τελευταία; Πες τα μου όλα! Έχω μια μόνιμη σπίντα που δεν με κρατάει εύκολα στο σπίτι. Κάνω προπόνηση στο δημοτικό στίβο 3 φορές την εβδομάδα και ψυχοθεραπεία τουλάχιστον μια φορά την εβδομάδα. Με τις τέχνες η αλήθεια είναι ότι δεν έχω μεγάλη επαφή αλλά μου αρέσει πάρα πολύ να συναναστρέφομαι με κόσμο των τεχνών. Τα βιβλία έχουν μια μόνιμη παρουσία στη ζωή μου, λατρεύω να διαβάζω, και ιδιαίτερα λατρεύω τον Αύγουστο Κορτώ ο οποίος με τον λόγο του καταφέρνει να με κάνει να ρουθουνίζω, είτε από τα κλάματα είτε από τα γέλια. Από την άλλη, ο τρόπος που ακούω μουσική πλέον έχει αλλάξει – ακούω συνέχεια μουσική, συνέχεια, αλλά όχι δίσκους. Μεμονωμένα κομμάτια καλλιτεχνών. Υπάρχουν κάποια κανάλια στο YouTube όπως είναι το dynmk, τα οποία τα λιώνω.
Ποια είναι τα αγαπημένα σου κοκτέιλς και γιατί (εκτός από το δικό σου φυσικά); Το τι θέλω να πιω πάντα εξαρτάται από τη διάθεση μου. Ξεχωρίζω σίγουρα το negroni, το boulevardier, το bloody Mary, το daiquiri, τη μαργαρίτα, το old fashion, το manhattan. Έχω περάσει κι από τη φάση που μου άρεσε και η καινούρια σχολή των κοκτέιλς αλλά έχω καταλήξει στα oldies but goldies. Το γιατί δεν μπορώ να το απαντήσω, ίσως είναι θέμα προτιμήσεων. Αλλά έχω παρατηρήσει ότι πολλοί άνθρωποι που δουλεύουν πίσω από το μπαρ έχουν μια τάση να προτιμούν τα classics.
Σε έχει βοηθήσει όλη αυτή η διαδικασία προώθησης του El Anciano στο κομμάτι της αυτοπεποίθησης, της διάδοσης της δουλειάς σου, ή και στο να δεις ότι κάνεις με άλλο μάτι; Τι φιλοδοξίες σου έχει δημιουργήσει για το μέλλον και ποια είναι τα επόμενα βήματά σου; Στο κομμάτι της αυτοπεποίθησης μπορώ να πω ότι ναι με έχει βοηθήσει, λόγω του ότι καλούμαι να βρίσκομαι σε θέσεις που συνήθως θα τις απέφευγα, όπως είναι το public speaking ας πούμε, το οποίο πάντα μου δημιουργούσε άγχος και τάσεις φυγής. Ανακαλύπτω λοιπόν μέσω αυτής της διαδικασίας κομμάτια του εαυτού μου που δεν ήξερα ότι υπήρχαν! Τρομερή αίσθηση για εμένα, πραγματικά. Όσον αφορά όμως το μέλλον, δεν είναι κάτι που μπορώ να απαντήσω γιατί δεν είναι στην ιδιοσυγκρασία μου να κάνω πλάνα για το μακροπρόθεσμο μέλλον. Εμπιστεύομαι τη ζωή, παίρνωκάθεκατάστασηόπωςμουτηφέρνειμπροστάμου and I try to make the best out of it for me and the people surrounding me. Θα δείξει.
Ποιο είναι τελικά το κεντρικό μήνυμα και η κεντρική ιδέα πίσω από το El Anciano; Ποιες αρχές το διέπουν ως προϊόν αλλά και ως concept; Θέλω οι άνθρωποι να περνάμε καλά. Αυτό είναι όλο. Το κοκτέιλ αυτό είναι εύκολο στην παραγωγή και εύγευστο (κατά τη γνώμη μου πάντα). Μέσω αυτού, το concept που επικοινωνείται είναι η ανθρωπιά, γι’αυτό και διάλεξα τον ΚΥΑΔΑ ως τον φορέα που θα γίνουν οι δωρεές από τα έσοδα των πωλήσεων. Ο ΚΥΑΔΑ μέριμνα για τους άστεγους και τους άπορους- ανθρώπους δλδ που η ζωή τους έχει φερθεί σκληρά με τον έναν ή με τον άλλο τρόπο. Η ζωή είναι η κεντρική ιδέα πίσω από το κοκτέιλ. Το ποσό άκομψη είναι, σκληρή, αδίστακτη. Και το πώς καλούμαστε εμείς να παίρνουμε όλες αυτές τις καταστάσεις (τα συστατικά) που μας πετάει μπροστά μας και να τις κάνουμε, όσο μπορούμε και βλέπουμε, τέλειες για εμάς και τους γύρω μας.