Περνάει ο καιρός και η ζωή αλλάζει, ο κόσμος κάνει παιδιά, ροκσταρς γίνονται μεγαλοστελέχη τραπεζών και μοντέλα παύλα it girls γίνονται σχεδιαστές: Η Στέλλα και η Βαλίσια έχουν αφήσει τις μέρες που φωτογραφίζονταν πίσω τους (η Στέλλα ως πολυεργαλείο φωτογράφιζε κιόλας) και πήραν, εδώ και κάποιον καιρό, θέση πίσω από το τραπέζι του designer.
Αυτό είναι εντελώς δίκαιο, γιατί την πρώτη συλλογή την περιτριγύριζαν πολύ καιρό, στα ρούχα που έψαχναν και, προφανώς, δεν ήταν ακριβώς όπως τα ήθελαν, και στις γραμμές που όλοι εμείς που τις γνωρίζαμε ξέραμε ότι προτιμούσαν. Αν με ρωτούσες έκοβα το χέρι μου για τα χρώματα και τις γραμμές – ήξερα δηλαδή με απόλυτη βεβαιότητα ότι θα είναι άσπρα, μαύρα και γκρι και ότι θα έχουν αφαιρετικά σχήματα αλλά με περίεργα cutouts από εδώ και από εκεί.
Ε μέσα έπεσα, duh.
Βαλίσια πρόσωπο και Στέλλα πλάτη, 2+1=2
Πέραν του νομαδισμού (έμπνευση των συλλογών θα αποτελούν πόλεις ανά τον κόσμο, οι άνθρωποι, η μουσική και η τέχνη τους… η σκηνή τους, σαν να λέμε) και του weird wave της μόδας (το οποίο εκπροσωπούσε νοητικώς ψιλο εν αγνοία της, γιατί ο όρος δεν είχε ακόμα υπάρξει ως σημαίνον ή ως σημαινόμενο), η Στέλλα τρέφει ανέκαθεν μεγάλο ενδιαφέρον για τα πολυμορφικά ρούχα: θέλει να βγαίνουν μανίκια, να φεύγουν μπατζάκια, να ανοίγουν τρύπες με κουμπιά, να πηγαινοέρχονται γιακάδες και, γενικώς, να μετατρέπονται αν γίνεται σε κομμάτια διαφορετικά μεταξύ τους, ανοιχτά στο να συνδυάζονται με κομμάτια που επίσης δεν μοιάζουν μεταξύ τους.
Ως προς το moodboard, όλη η κολεξιόν θα μπορούσε να ήταν όλο ένα μεγάλο electrodark playground, αλλά μπήκε το άσπρο και το ανοιχτό γκρι οπότε οι ανθρωπόμορφα μελαγχολικοί εξωγήινοι δεν είναι τόσο στενοχωρημένοι πια. Και νιώθουν και ανοιξιάτικοι.
Μπορείς να δεις, και να ερωτευτείς, όλη τη συλλογή εδώ, αλλά εγώ έχω διαλέξει τα αγαπημένα μου όπως πάντα, και αυτά θα αγαπήσω μέχρι την επόμενη συλλογή. ΠΟΥ ΛΟΓΙΚΑ, ΑΝ ΤΙΣ ΞΕΡΩ, ΕΧΟΥΝ ΑΡΧΙΣΕΙ ΝΑ ΤΗ ΣΚΕΦΤΟΝΤΑΙ ΗΔΗ.