Ο Βορράς έχει αυτό που ο Νότος δεν θέλει .. Μεταξύ άλλων ο κακός καιρός, αλλά τι μπορεί να σημαίνει αυτό; Όλες οι προκαταλήψεις μπορούν να επιβεβαιωθούν εύκολα, η συνεχής βροχή, το κρύο που έχει σχεδόν όλο το χρόνο, το γκρίζο μουντό φως, το νερό που είναι κι αυτό γκρίζο θολό και συχνά παγωμένο.. Το χειρότερο από όλα τα ακατανόητα, είναι ότι οι βόρειοι αγαπούν αυτό τον καιρό, ακόμη και για κολύμπι συνηθίζουν να πηγαίνουν! Είναι τρελό, συμφωνώ! Η Βρετάνη είναι ένα τέτοιο μέρος, βόρειο και κρύο. Παρ’ όλα αυτά, βρίσκεται στη Γαλλία, μια χώρα που θεωρείται μεσογειακή, σχεδόν τροπική. Και όμως, η Βρετάνη είναι κι αυτή επίσης η Γαλλία.
Μύθοι και παραμύθια, “l’ homme et la mer” (ο άνθρωπος κι η θάλασσα), ο άγριος ωκεανός διαδραματίζει κυρίαρχο ρόλο και δημιουργεί τραχείς ανθρώπους, προσαρμόζοντας τη συμπεριφορά τους και την αρχιτεκτονική των πόλεων τους στο αφιλόξενο και απόκοσμο τοπίο της περιοχής.
Σήμερα, πολλοί αυτόχθονες αφήνουν τις μεγάλες πόλεις, οι οποίες όλο και πιο συχνά, μοιάζουν με μουσεία για αεροπορικές εκδρομές, ταξιδιωτικοί φολκλόρ προορισμοί για να γεμίζει το προσωπικό μας καλάθι εμπειριών ή για τις «ήμουν κι εγώ εκεί» selfie φωτογραφίες, που πλημμυρίζουμε με αυτές τα κοινωνικά δίκτυα πιστεύοντας ότι δημοσιεύουμε κάτι. Με αυτό τον τρόπο όμως, καταστρέφονται παλιές δομές, αρχιτεκτονικές και συνήθειες αιώνων σ’ ένα, μόλις, ανοιγοκλείσιμο του ματιού.
Παντού ξεφυτρώνουν κουρεία και μιας στάσης αλυσίδες καφέ, τουριστικά κουκλάκια, μικρές σημαίες και ποδοσφαιρικές μπλούζες πουλιούνται παντού, δημιουργώντας εύκολο και φθηνό εισόδημα για τα μεγάλα κεφάλια της μαφίας, όπως οι πολυεθνικές επιχειρήσεις που διαχειρίζονται ακίνητη περιουσία.
Αντίθετα η ύπαιθρος, μέρη απόμακρα όπως η Βρετάνη, φαίνεται να ζουν μια αναβίωση, ειδικά περιοχές άγνωστες στις μάζες των τουριστών, ανεξερεύνητες, που σημαίνει χωρίς εύκολη πρόσβαση σε αεροδρόμια, σε σταθμούς υπερσύγχρονων τραίνων και σε αυτοκινητόδρομους με διόδια. Ας μείνουμε με την ελπίδα απλώς, ότι το χτίσιμο νέων αεροδρομίων θα παραμείνει και σήμερα μια δαπανηρή υπόθεση για τους περισσότερους και οι δρόμοι ίσως κάποια μέρα. Να επιστρέψει το ταξίδι, από την ιδιωτική εκμετάλλευση των λίγων, στη γη και στους ανθρώπους της.