Ο Θοδωρής είναι πάντα εκεί. Μπροστά μπροστά, για να απαθανατίσει τις συναυλίες. Όταν νιώθεις ότι είσαι μόνος σου στον κόσμο, σε ένα άχαρο live, η γνώριμη φιγούρα του θα σε σώσει από μια μίνι κατάθλιψη (λέμε τώρα). Από την άλλη ο φακός του έχει καταγράψει όλη την ενηλικίωση του “νέου κύματος της ελληνικής αγγλόφωνης μουσικής σκηνής”. Αρχειακά να το δεις, είναι κάτι σημαντικό. Του ζητήσαμε και μας προσέφερε απλόχερα μερικές δεκάδες φωτογραφίες, από το 2007 έως το 2013. Αρκετά παιδιά ήταν αμούστακα τότε.
Πότε ξεκίνησες να φωτογραφίζεις; Το 2006. Όσον αφορά τις συναυλίες, ξεκίνησα με ελληνόφωνη μουσική, από Βασίλη Παπακωνσταντίνου μέχρι Μελίνα Ασλανίδου. Πέρα από συναυλίες, ξεκίνησα να κάνω πορτραίτα, τα οποία κοιτάω τώρα και γελάω -έδινα μεγάλη σημασία τότε στο Photoshop. Ευτυχώς μετά στράφηκα στο φιλμ και σταμάτησα να ψάχνω τρόπους να βελτιώσω μια εικόνα κατόπιν εορτής.
Η πρώτη σου φωτογραφία; Ωσάν Έλληνας πολιτικός, θα απαντήσω σε μία εντελώς διαφορετική ερώτηση: η πρώτη χρονολογικά φωτογραφία συναυλίας, που ακόμα μνημονεύω, είναι τουIggy Pop από το Gagarin Open Air Festival 2007. Πρέπει να ήταν το πιο γρήγορο stagediving στη συναυλιακή ιστορία, αφού κάπου στο δεύτερο κομμάτι ο Iggy βούτηξε στο κοινό. Κατά την επιστροφή του στη σκηνή , έπεσε ακριβώς μπροστά μου και είχα την ευκαιρία να βγάλω αυτό το καρέ.
Η πρώτη σου μηχανή; Η πρώτη μου ψηφιακή μηχανή ήταν μία dSLR Konica-Minolta 5D, μοντέλο 2005. Οι ψηφιακές, τότε ακόμα, δεν είχαν καλή απόδοση στις δύσκολες φωτιστικές συνθήκες, με αποτέλεσμα να έχεις πάρα πολλές σκοτεινές και κουνημένες φωτογραφίες. Όσο ετοίμαζα την ανασκόπηση αυτή, έκανα τη σχετική σύγκριση με το παρόν και ακόμα έχω την απορία, πώς στο διάολο τραβάγαμε με τέτοιες μηχανές τότε και ενώ τώρα έχουμε πολύ καλύτερο εξοπλισμό, ακόμα δεν φτάνει;
Η πρώτη συναυλία που έβγαλες ποτέ; Σιγά μη θυμάμαι ποια ήταν.
Θα προτιμούσες να φωτογράφιζες μοντέλα αντί για συγκροτήματα; Θα προτιμούσες να ήσουν ραδιοφωνικός παραγωγός ή δημοσιογράφος;
Θα προτιμούσα να είμαι μοντέλο. Ποια θεωρείται πετυχημένη συναυλιακή φωτογραφία; Υποθέτω αυτή που σου μεταφέρει το πνεύμα της συναυλίας. Προσωπικά, οι συναυλιακές φωτογραφίες μου αρέσουν ευρυγώνιες, να καταγράφουν κίνηση και φώτα. Έτσι μου αρέσουν τώρα δηλαδή. Τότε που ξεκίνησα δεν ήξερα καν τι είναι η φωτογραφία. Σήμερα, μερικά χρόνια μετά δηλαδή, ακόμα δεν είμαι σίγουρος τι είναι φωτογραφία αλλά νομίζω ότι σιγά σιγά σχηματίζω μία άποψη όσον αφορά το τι δεν είναι.
Τα τραγούδια τ’ ακούς; Κατ’αρχάς να αναφέρω κάτι που αρκετός κόσμος δεν γνωρίζει: στις συναυλίες υπάρχει όριο φωτογράφησης, το οποίο συνήθως είναι τα τρία πρώτα τραγούδια. Μετά οι φωτογράφοι αποχωρούν από το photo-pit, αλλά συνήθως μπορούν να κάτσουν στην υπόλοιπη συναυλία. Η απάντηση λοιπόν στην ερώτηση είναι ότι, σχεδόν ποτέ δεν ακούω τα τρία πρώτα τραγούδια και στο 80% των συναυλιών φεύγω αμέσως μετά (ή στην περίπτωση του Gagarin, καταλήγω στο φουαγιέ).
Υπάρχει περίπτωση να υπάρχει κακή μπάντα με φωτογένεια; Ουουουουουου.
Καλή μπάντα χωρίς φωτογένεια; Όχι τόσο πολλές όσο οι κακές μπάντες με φωτογένεια.
Από πότε φωτογραφίζεις ελληνικές μπάντες; Από τον Βασίλη. Ή δεν πιάνεται;
Έχει βελτιωθεί ο ήχος από τότε; Πώς έχει διαμορφωθεί μέσα στα χρόνια; Σε παραπέμπω στην ερώτηση Νο7.
Γίνονται πιο ματαιόδοξα τα πρόσωπα μπροστά στο φακό; Μάλλον ο φακός γίνεται πιο ματαιόδοξος μπροστά στα πρόσωπα.
Όνειρο μου είναι να φωτογραφήσω τους… -συμπλήρωσε την πρόταση. QOTSA.
Σε πόσες περίπου συναυλίες έχεις δουλέψει; Ξέρω ‘γω, πεντακόσιες; Στις αρχές δούλευα σε δύο-τρεις συναυλίες κάθε εβδομάδα αλλά θυμάμαι χαρακτηριστικά και κάποιες -ελάχιστες- νύχτες, που τραβούσα συναυλίες back-to-back. Στο blog μου πάντως, από τα μέσα του 2010 που το ξεκίνησα μέχρι σήμερα, υπάρχουν 130.