Η Νήσσα είναι ποτάμι της Αιτωλοακαρνανίας που πηγάζει από τα Ακαρνανικά όρη και ρέει προς βορρά, όπου εκβάλλει στον Αμβρακικό κόλπο. Είναι από τα λίγα ποτάμια της Ελλάδας με όνομα θηλυκό. Τα νερά της ποτίζουν τις ρίζες υπεραιωνόβιων δέντρων.
Για να φτάσει κάποιος στο σημείο που βρίσκεται το παλιό πέτρινο γεφύρι της Νήσσας, οδηγεί μέσα από ορεινούς όγκους, με πρόβατα και γίδια να βόσκουν στη σκιά δέντρων σαν όλη την Γη μεγάλα. Ένα από αυτά αναφέρεται με το προσωνύμιο Δέντρο του Χρόνου στο google maps. Ταξιδεύοντας τριγύρω, παρατηρείς ότι όλα θα μπορούσαν να είναι το Δέντρο του Χρόνου. Το καθένα έχει τόσο χρόνο πάνω του, ίσως όσο όλοι οι άνθρωποι μαζί που μένουν στο πιο κοντινό χωριό του Τρύφου.
Το ποτάμι, σύμφωνα με τα λεγόμενα του Σωτήρη, έχει νερό όλο τον χρόνο, πάν-κρυο και θεραπευτικό. Δεν ίσχυε αυτό φέτος το καλοκαίρι. Το λίγο νερό που έρεε σιγανά εκείνη την μέρα του Αυγούστου, ήταν απλώς χλιαρό. Ο Σωτήρης είναι από ένα χωριό κοντινό, αλλά κατοικεί τα τελευταία δέκα χρόνια στον Τρύφο. Πριν, για πολλά χρόνια ζούσε στην Αθήνα και κυρίως Πειραιά. Έκανε όλων των ειδών τις δουλειές στην πόλη, αλλά αυτό που του έμεινε ήταν όταν δούλευε λουλουδάς. Γυρνούσε σε γειτονιές και σπίτια και πουλούσε λουλούδια στις κυρίες. Γνώριζε όλες τις συκιές της περιοχής και τα σύκα που μας πρόσφερε ήταν και λιβανέζικα και βασιλικά. Ήταν γλυκά και κολλούσαν στα χέρια. Πρόσφερε επίσης από μία φρεσκοκομμένη φέτα καρπούζι που είχε μαζέψει από κάποιο μποστάνι. Και τυρί που έφτιαξε μόνος του.
Κάτω από τον πλάτανο, είχε και μια βρύση με νερό από τη Νήσσα, το ποτάμι έτρεχε παραδίπλα. Εκεί στον πλάτανο, ο Σωτήρης θα κοιμόταν για μεσημέρι. Είχε δροσιά και ησυχία. Μόνο τα φύλλα των δέντρων θρόιζαν στο ελαφρύ βοριαδάκι που έφτασε μέσα από τα βουνά.