Από την προχθεσινή ανάρτηση της Μαρίας Λούκα στο Facebook:
«Μέρες τώρα έβλεπαν τη φωτιά, πρώτα από μακριά, μέρα με τη μέρα να πλησιάζει, αφού η Εύβοια εγκαταλείφθηκε στην πραγματικότητα από το κράτος να καεί. Εχθές έλαβαν εντολή εκκένωσης. Βρήκαν οχήματα να μεταφέρουν τα σκυλιά. Κάλεσαν τρέιλερ για τα άλογα. Το όχημα χάλασε και δεν μπόρεσε να τα πάρει. Ο χρόνος τελείωνε. Ξεκίνησαν πορεία με τα πόδια μαζί με τα άλογα προς την Κρύα Βρύση. Στη διαδρομή κάποια άλογα φοβήθηκαν κι έφυγαν.
Να τα χεις σώσει με τόσο κόπο από την εξαθλίωση και να τα χάνεις με αυτόν τον τρόπο. Απροσμέτρητη θλίψη.»
Και την επόμενη μέρα:
«Tα άλογα βρέθηκαν. Τα άλογα είχαν γυρίσει μόνα τους στο σπίτι τους, το οποίο έχει υποστεί μεγάλες ζημιές από τη φωτιά.»
Όλα ξεκίνησα πριν μια δεκαετία χάρη στην προσωπική ευαισθησία της Νάνσυς Κουρέλλου να κάνει κάτι για τα άλογα που είχαν εγκαταληφθεί υποσιτισμένα από έναν ιππικό όμιλο. Πήρε μια βαθιά ανάσα, αποφάσισε να τα μαζέψει και να τα περιθάλψει με τη βοήθεια φίλων και αλληλέγγυων ατόμων σε μια πευκόφυτη έκταση 17 χιλιομέτρων δίπλα στη θάλασσα στη Βόρεια Εύβοια. Τα τάισε, τα φρόντισε, τους χορήγησε τις θεραπείες τους και αυτά σταδιακά αποκαταστάθηκαν. Με τον καιρό στην πολύχρωμη συντροφιά τους προστέθηκαν κι άλλα ζώα που βρίσκονταν σε κίνδυνο ή σε καθεστώς αδιαφορίας.
Η τοπική κοινωνία, μετά τις πρώτες επιφυλάξεις, αγκάλιασε την προσπάθεια. Φτιάχτηκε το σωματείο Rancheros αδέσποτων αλόγων μέσω του οποίου πραγματοποιούνται διάφορες δράσεις εκπαίδευσης, ψυχαγωγίας και οικονομικής ενίσχυσης. Έτσι, σ’ αυτή τη μικρή γωνιά, δημιουργήθηκε ένα πρότυπο στον αντίποδα της διαδεδομένης κουλτούρας εργαλειοποίησης και κακοποίησης των ζώων, ένα πρότυπο όμορφης συνύπαρξης που αξίζει κανείς να θαυμάζει και να στηρίζει.