Δίπλα στο Τείχος, νότια του Μίττε, κάποτε η απομονωμένη, υποβαθμισμένη και φτωχή συνοικία του δυτικού Βερολίνου, το Κρόιτσμπεργκ υπήρξε για πολλά χρόνια το μέρος που συναντιούνταν οι Τούρκοι μετανάστες (στα μέσα των 00s, αποτελούσαν πάνω από το 30% του πληθυσμού της περιοχής) και οι πάσης φύσεως εναλλακτικοί/περιθωριακοί που έδιναν πάντα στη γερμανική πόλη τον ιδιαίτερό της τόνο.
Πια το gentrification έχει ρίξει την σκιά του και στο X-Berg (όπως το λένε για συντομία οι ντόπιοι, μιας και «kreuz» σημαίνει «σταυρός»), τα νοίκια έχουν ανέβει, το Κρόιτσμπεργκ όμως εξακολουθεί να συμβολίζει την «αργή» βερολινέζικη ζωή με καταστήματα που ανοίγουν όποτε θέλουν, Τούρκους εμιγκρέδες που φυτεύουν μερικά έξτρα τσίλι στο ντονέρ και πάσης φύσεως καλλιτέχνες που στρολάρουν ακατάπαυστα 24 ώρες το 24ωρο.
Η Εργατική Πρωτομαγιά είναι μια καλή μέρα για να δει κανείς τις φυλές του Κρόιτσμπεργκ μαζεμένες. Παραδοσιακά, είναι άλλωστε και το μέρος που η εργατική μνήμη τιμάται περισσότερο από αλλού στο Βερολίνο, ίσως και σε ολόκληρη τη Γερμανία – οι μνήμες από τα οδοφράγματα της ταραγμένης Πρωτομαγιάς του 1987 δεν έχουν σβήσει ακόμα, παρά τις τεράστιες αλλαγές που ακολούθησαν.
Ο Ανδρέας Σιμόπουλος βρέθηκε εκεί την 1η Μαϊου του 2015 κι αιχμαλώτισε το κλίμα σε 25 κλικ.