Το άγριο και απροσπέλαστο τοπίο των Μετεώρων προκαλεί ένα δέος που ταιριάζει απόλυτα με το κλίμα κατάνυξης της γιορτής του Πάσχα. Εκεί ο μοναχισμός βρήκε τη φυσική του κατοικία την εποχή του Βυζαντίου, πριν από περίπου δέκα αιώνες. Η «μοναστηριακή πολιτεία» των Μετεώρων γνώρισε τη μεγαλύτερη ακμή της τον 160 και 17ο αιώνα, περίοδο που ιδρύονται νέες μονές και χτίζονται ορθόδοξα και καθολικά χτίσματα, που διακοσμούνται με απαράμιλλης τέχνης θρησκευτικές τοιχογραφίες. Σύντομα όμως τα Μετέωρα πέρασαν σε φάση παρακμής, με αποτέλεσμα σήμερα να λειτουργούν μόνο τα μοναστήρια της Μεταμόρφωσης του Σωτήρος (μονή γνωστή και ως το «Μεγάλο Μετέωρο»), του Βαρλαάμ, του Αγίου Νικολάου του Αναπαυσά, του Ρουσάνου, της Αγίας Τριάδος και του Αγίου Στεφάνου, ενώ οι υπόλοιπες μονές λειτουργούν μόνο τμηματικά. Όλες οι άλλες μονές έχουν εξαλειφθεί με το πέρασμα των αιώνων. Οι παραπάνω 6 μονές είναι επισκέψιμες και αποτελούν πόλο έλξης πολλών επισκεπτών που συρρέουν στα Μετέωρα για να βιώσουν το κλίμα βαθιάς θρησκευτικότητας, ιδιαίτερα την περίοδο του Πάσχα.