Νέο ρεκόρ έσπασε το εποχικά προσαρμοσμένο ποσοστό ανεργίας το Νοέμβριο του 2013 φθάνοντας 28,0% σύμφωνα με την Ελληνική Στατιστική Αρχή. Οι άνεργοι ανήλθαν σε 1.382.062 άτομα. Εικόνες από Πέραμα Αττικής, όπου η ναυπηγική δραστηριότητα μειώθηκε κατά 70%. και η ανεργία έφτασε στο 45%.
O B.D. Foxmoor είπε πριν λίγες μέρες στην Popaganda για το Πέραμα:
Δεν έφυγα από το Πέραμα και το πληρώνω. Το πληρώνω γιατί έμεινα μόνο εγώ εκεί. Έφυγαν όλοι οι υπόλοιποι. Γλιτώσανε.
Είναι μια μεγάλη αντίφαση. Ένα μέρος φτιαγμένο από πρόσφυγες απ’ όπου όλοι κάποτε θέλαμε να φύγουμε και όλοι ξαναγυρίζαμε. Εμένα το όνειρο μου εδώ και χρόνια είναι να βρω ένα πραγματικά καλύτερο μέρος και να σηκωθώ να φύγω. Όμως πάντα με κρατάνε πράγματα που δε μπορώ να κατανοήσω πια. Πριν έλεγα ότι δε μπορώ να τα ελέγξω, τώρα πια έχουν γίνει και ακατανόητα.
Οι γειτονιές μας είναι μαύρη αφήγηση, δε μπορεί να ζήσει άνθρωπος, δεν υπάρχει ποιότητα ζωής. Τώρα τελειώσαν όλα.
Το στήριγμα μας και οι ρίζες μας ήταν οι παλιοί του τόπου. Αυτοί είχαν μέσα τους απίστευτο μεράκι, απίστευτη όρεξη για ζωή. Ήταν πρόσφυγες που είχαν κάνει το Πέραμα απάγκιο τους και το είχαν αποδεχτεί. Με τις διηγήσεις αυτών μεγαλώσαμε. Η μνήμη η δικιά μας – και αυτό είναι το τραγικό – δεν έχει φτιαχτεί από εικόνες και παραστάσεις, έχει φτιαχτεί από αφηγήσεις. Και όταν η μνήμη σου είναι φτιαγμένη από αφηγήσεις, κάποτε θα βρεις τηn πραγματικότητα μπροστά σου και θα ‘ναι σκληρή. Σ’ εμάς αυτό συνέβη τώρα.
Συναντήσαμε ένα Πέραμα σαν να μην έχει περάσει ποτέ από εκεί πρόσφυγας. Έχει γεμίσει φασίστες που θεωρούν φυσιολογικό αυτό που τους συμβαίνει. Και παλιά υπήρχαν τρεις-τέσσερις αλλά οι ίδιοι έλεγαν ότι δεν είναι φυσιολογικοί. Τώρα το θεωρούν φυσιολογικό, άνθρωποι με ρίζες Μικρασιάτικες. Διάφορα τραγελαφικά που τα ζεις καθημερινά. Πριν από μερικά χρόνια δε μπορούσα να το φανταστώ. Θεωρούσα ότι είχα γνώση των καιρών, αλλά πιαστήκαμε στον ύπνο όλοι. Δεν χωράνε εξυπνάδες με αυτή την ιστορία. Θα ταλαιπωρούμαστε πολλά χρόνια ακόμη.
Δεν με ενδιαφέρει αν μπορώ και τη βγάζω εκεί ή δε μου κάνουν κακό. Το χειρότερο είναι ότι λένε πως με σέβονται ή με αγαπάνε. Είναι τραγικό. Πραγματικά, όμως, θέλω και για τα παιδιά μου, να βρω έναν τόπο άλλον. Αλλά είναι πολύ δύσκολο γιατί είμαι ένας άνθρωπος που είχε εναποθέσει όλη τη ζωή του γύρω από αυτή την ιστορία. Φαντάσου πόσο καιρό θα μου πάρει, αν τα καταφέρω, τελικά να φύγω.
Κάποιοι μου το χρεώνουν σαν μετάλλιο ότι μένω ακόμη στο Πέραμα, αλλά αυτή τη λογική της μιζέριας την ξέρω. Κρύβει μέσα της μια μικροαστική αγαλλίαση, από αυτόν που δε μένει στο Πέραμα, απλά παραδέχεται σε σένα ότι είσαι ακόμα όπως ήσουν, και προσπαθείς να του δώσεις να καταλάβει ότι δεν είσαι όπως ήσουνα. Είμαι πολύ πιο μπροστά από εκεί που ήμουν αλλά δε μπορώ να ζω εδώ γιατί ο τόπος πάει πίσω.
Είμαι από τη φύση μου αισιόδοξος. Δε θα μπορούσα να κάνω καινούργια πράγματα συνέχεια, αν δεν υπήρχε μια μορφή αισιοδοξίας, απλά στηρίζω αλλού τις ελπίδες μου.
Νομίζω είναι η μοίρα του ανθρώπου όσο υπάρχει, να παλεύει για να επιβιώσει. Απλά έχει πολλά ταλέντα να στήνει παράλληλες πραγματικότητες.