Ο Μέγας Κωνσταντίνος (το ρωμαϊκό του όνομα ήταν Flavius Valerius Aurelius Constantinus) ή Άγιος Κωνσταντίνος (στην Ορθόδοξη Εκκλησία γνωστός και ως Ισαπόστολος) ήταν Ρωμαίος αυτοκράτορας από το 306 έως το337. Είχε θρακική-ιλλυρική καταγωγή. Έμεινε γνωστός για τρία πράγματα:
α. Υπέγραψε το διάταγμα των Μεδιολάνων το 313 μ.Χ. με το οποίο θεσπιζόταν η αρχή ανεξηθρησκείας στην Ρωμαϊκή αυτοκρατορία.
β. Μετέφερε την πρωτεύουσα της αυτοκρατορίας του από τη Ρώμη στην Κωνσταντινούπολη.
γ. Συγκάλεσε την πρώτη Οικουμενική Σύνοδο της Νίκαιας, την πλέον καθοριστική για την μετέπειτα εξέλιξη της παγκόσμιας Χριστιανικής Εκκλησίας.
Η Φλάβια Ιουλία Ελένη Αγκούστα, (στα λατινικά Flavia Iulia Helena Augusta) επίσης γνωστή ως Αγία Ελένη, Ελένη Αυγούστα και Ελένη της Κωνσταντινουπόλεως, υπήρξε σύζυγος του Κωνστάντιου Α’ του Χλωρού και μητέρα του Μεγάλου Κωνσταντίνου. Η μεγάλη δόξα της Ελένης, μεταξύ προπάντων των χριστιανικών πληθυσμών, οφείλεται στην εύρεση του Τιμίου Σταυρού στα εδάφη της Παλαιστίνης. Οι ιστορικοί διατηρούν κάποιες επιφυλάξεις για το κατά πόσο η παράδοση αυτή αποτελεί ιστορικό γεγονός. Στη Βηθλεέμ και το Γολγοθά διεξήγαγε μεγάλες ανασκαφές, κατά τις οποίες βρέθηκαν οι τόποι της Γέννησης, της Σταύρωσης και της Ανάστασης του Χριστού. Εκεί η Ελένη ανέγειρε με αυτοκρατορικές χορηγίες τους μεγαλοπρεπείς ναούς της Γέννησης (στη Βηθλεέμ) και της Ανάστασης (στο λόφο του Γολγοθά), που μέχρι σήμερα αποτελούν τα σημαντικότερα μνημεία του Χριστιανισμού.
(Πληροφορίες παρμένες από την Βικιπαίδεια).