Η Ίος -Νιός για τους ντόπιους– όπως και τα περισσότερα νησιά των Κυκλάδων έχει την τιμητική της την καλοκαιρινή περίοδο. Τότε που κατακλύζεται από χιλιάδες τουρίστες, νέους ως επί το πλείστον, που διψάνε για πανέμορφες παραλίες, beach parties, αλκοόλ και ξέφρενη διασκέδαση από το πρωί ως το βράδυ. Όμως το νησί εξακολουθεί να έχει ζωή και το χειμώνα. Και μάλιστα είναι πανέμορφο!
Μία σχεδόν απόκοσμη ησυχία που σε ηρεμεί. Ξέγνοιαστο περπάτημα στην παραλία, χωρίς καμία ξαπλώστρα και τη βαβούρα του Αυγούστου, ή στα γραφικά σοκάκια της Χώρας, βόλτα στο λιμάνι και τη μαγική εκκλησία της Αγίας Ειρήνης (το πρώτο εκκλησάκι που αντικρίζει ο ταξιδιώτης καθώς μπαίνει το καράβι στο λιμάνι) χωρίς να σε καίει ο ήλιος. Όλα αυτά με έκαναν να αγαπήσω ακόμα περισσότερο ένα μέρος που είναι ήδη στην καρδιά μου.
Είναι σχεδόν αδύνατο να συναντήσεις τουρίστα στο Ίο Φεβρουάριο μήνα. Μόνο κάποιοι ξένοι που έχουν αγοράσει σπίτια, κάποιοι μετανάστες που ζουν και εργάζονται και από εκεί και πέρα ντόπιοι. Το χειμώνα ο πληθυσμός του νησιού δεν ξεπερνά τα 1.000-1200 άτομα ενώ το καλοκαίρι σχεδόν διπλασιάζεται. Όπως μπορεί να φανταστεί κανείς, τα δεκάδες μπαράκια του νησιού που βρίσκονται στη Χώρα, το χειμώνα είναι σχεδόν όλα κλειστά. Εξαίρεση αποτελούν τρία ή τέσσερα που λειτουργούν μόνο Παρασκευές και Σάββατα ώστε να καλύπτουν τις ανάγκες της τοπικής κοινωνίας. Το ίδιο ισχύει και για τα περισσότερα καφέ, εστιατόρια, ταβέρνες καθώς και τα εμπορικά καταστήματα. Κλειστά σχεδόν όλα. Και όσα είναι ανοιχτά λειτουργούν με περιορισμένο ωράριο. Και βέβαια οι οργανωμένες παραλίες του νησιού όπως ο Μυλοπότας και το Μαγγανάρι εντελώς άδειες από οτιδήποτε θυμίζει καλοκαίρι. Μόνο κάποιες λίγες ψάθινες ομπρέλες, αραιά και που, παραμένουν «φυτεμένες» στην άμμο, ενώ οτιδήποτε άλλο έχει μαζευτεί για να ξανατοποθετηθεί με την έναρξη της καλοκαιρινής περιόδου γύρω στο Μάιο. Σε αρκετές περιπτώσεις, οι ντόπιοι έχουν ξεκινήσει έργα ανακαίνισης στα μαγαζιά τους εν’ όψει του καλοκαιριού, αλλά απ’ ότι κατάλαβα μιλώντας με κάποιους φίλους, οι περισσότερες εργασίες θα ξεκινήσουν από τον επόμενο μήνα. Δεν υπάρχει άλλωστε ιδιαίτερος λόγος για κάτι τέτοιο από τόσο νωρίς, δεδομένου ότι δεν αναμένεται ιδιαίτερη τουριστική κίνηση πριν τα μέσα Μαΐου.
Μιλώντας για τουρισμό, δεν μπόρεσα παρά να συζητήσω το θέμα με δύο καλούς φίλους, την Κατερίνα και τον Κώστα, που δραστηριοποιούνται στο χώρο μέσα από ενοικιαζόμενα δωμάτια στη Χώρα. «Ήταν ένα δύσκολο καλοκαίρι αυτό του ’13 για τον τουρισμό στο νησί» μου είπαν -σχεδόν με ένα στόμα- και οι δύο. Και συνέχισαν: «ο κόσμος που περιμέναμε δεν ήρθε τελικά στην Ίο. Η χρονιά βγήκε δύσκολα, και ελπίζουμε αυτή που έρχεται να είναι κάπως καλύτερη. Ιδιαίτερες αλλαγές στα τουριστικά δεδομένα του νησιού δεν υπάρχουν.». Συζήτησα μαζί τους για περίπου μισή ώρα γύρω από το πως ήταν η χρονιά που έφυγε και πως βλέπουν αυτή που έρχεται. Ελπίδα υπάρχει στο πρόσωπο και των δύο αλλά αντιλαμβάνονται πως οι παλιές καλές εποχές είναι δύσκολο να επιστρέψουν. Περιμένουν να αποδώσουν οι δημόσιες σχέσεις του Δήμου Ιητών και της περιφέρειας Κυκλάδων στις τουριστικές εκθέσεις με σκοπό την έλευση τουριστών στην Ελλάδα και ειδικότερα στα νησιά του Αιγαίου. Η Ίος δυστυχώς δεν έχει αεροδρόμιο για άμεση εξυπηρέτηση και όλοι ελπίζουν πως νησιά όπως η Σαντορίνη και η Μύκονος καθώς και οι ταχύπλοες συνδέσεις με Πειραιά και Ηράκλειο θα βοηθήσουν και θα αποφέρουν το 2014 κάτι καλύτερο από την προηγούμενη.
Έφυγα παίρνοντας μαζί μου φοβερή νιώτικη κάπαρη και εξαιρετικό νιώτικο Ξινό Τυρί (τοπική παραλλαγή του ανθότυρου), αλλά και τα απίστευτα παστέλια που φτιάχνει η φίλη μου η Κατερίνα (αναζητήστε το εργαστήρι της στη Χώρα, πίσω από το δημαρχείο). Ωστόσο δεν έμεινα όσο θα ήθελα. Μόνο δύο μέρες, αφού οι υποχρεώσεις στην Αθήνα τρέχουν. Και ώσπου να βρεθώ εκεί το καλοκαίρι του 2014, έχω ήδη ξεκινήσει και μετρώ αντίστροφα τις μέρες.
Δείτε περισσότερες φωτογραφίες του Νάσου Ευσταθιάδη εδώ