Με τα έργα του ο WD θέλει να θίξει την απώλεια της ανθρωπιάς μας

«Η οικονομική κατάρρευση έχει προκαλέσει μία νέα έκρηξη δημιουργικής ενέργειας που έχει μετατρέψει την Αθήνα σε μία σύγχρονη Μέκκα του street art», έγραψε μία δημοσιογράφος στους New York Times πριν από τρία χρόνια. Μέχρι σήμερα έχουν υπάρξει πολλά ανάλογα δημοσιεύματα και ρεπορτάζ που έχουν αναγάγει δικαίως την Αθήνα σε μία από τις πιο ζωντανές πόλεις της τέχνης του δρόμου.  Ένας από τους εξέχοντες εκπροσώπους της είναι ο Wild Drawing (WD), ο οποίος έχει ζωγραφίσει ένα από τα πιο διάσημα graffitti αυτής της πόλης, τη γνωστή κουκουβάγια (ή επίσημα Knowledge speaks – Wisdom listens, όνομα που χρωστά στο ομώνυμο απόφθεγμα του Jimi Hendrix) στην συμβολή των οδών Κωνσταντίνου Παλαιολόγου και Σάμου στο Μεταξουργείο. 

Ποιά είναι όμως η ιστορία του WD; Ξεκινώντας από το Μπαλί της Ινδονησίας κι αφού ολοκλήρωσε τις σπουδές του στις Καλές και Εφαρμοσμένες Τέχνες, γοητεύτηκε από την Αθήνα όπου πλέον ζει και δημιουργεί, αντλώντας έμπνευση από κοινωνικά θέματα αλλά και στοιχεία της φύσης, με τις μεγάλης κλίμακας δημιουργίες του εκμεταλλεύονται πάντα τις δυνατότητες του χώρου. Το αποτέλεσμα της δουλειάς του δεν άργησε να κάνει το γύρο του κόσμου, με διεθνή μέσα να κάνουν συνεχώς αναφορές στο όνομά του (όπως το Bored Panda και τo Street Art Utopia) ενώ έργα του έχουν συμπεριληφθεί σε βιβλία για την street art όπως το Planet Banksy και φυσικά έχει συμμετάσχει σε πολυάριθμες εκθέσεις. Αφήνοντας για λίγο τα σπρέυ, μιλάει στην Popaganda για την τέχνη του δρόμου και τους καλλιτεχνικούς προβληματισμούς του.

Πώς ξεκίνησες την ενασχόλησή σου με την street art; Ασχολούσουν γενικά με τη ζωγραφική ή ξεκίνησες κατευθείαν στο δρόμο; Από μικρός μου άρεσε να ζωγραφίζω. Πήγα στο Καλλιτεχνικό Λύκειο και στη συνέχεια τελείωσα την Καλών Τεχνών στο Μπαλί. Στο δρόμο βάφω από το 2000.

Ποιές είναι οι ομορφιές και οι δυσκολίες του να κάνεις street art; Ίσως το ίδιο πράγμα, η απόλυτη έκθεση. Το όμορφο είναι οι αντιδράσεις των ανθρώπων που κατά 99% είναι θετικές, από τα μπράβο που θα σου πουν, μέχρι μια μπύρα που θα σου φέρουν από το περίπτερο ή έναν μεζέ από το σπίτι τους. Από την άλλη, η τέχνη στο δρόμο, όσο κι αν έχει αρχίσει να αναγνωρίζεται, εξακολουθεί να είναι παράνομη με ό,τι αυτό συνεπάγεται. Όλοι μας έχουμε μια ιστορία να πούμε από κυνηγητό ή εξακρίβωση, μέχρι κράτηση ή δικαστήριο. Πρακτική δυσκολία είναι ο καιρός. Eίτε η ζέστη, είτε το κρύο, είτε η βροχή.

Η street art πλέον εκτίθεται και σε γκαλερί. Πώς το σχολιάζεις αυτό; Το ότι αναγνωρίζεται κι «επίσημα» ως τέχνη είναι κάτι θετικό σε πρώτη φάση, αλλά και υποκριτικό γιατί συνεχίζει να είναι παράνομη. Το πιο σημαντικό για μένα είναι η ολοένα αυξανόμενη απήχηση και αποδοχή αυτής της τέχνης από τον απλό κόσμο, που είναι και ο τελικός αποδέκτης της.

Τα έργα σου μορφολογικά τις περισσότερες φορές παίζουν με τον ίδιο το χώρο στον οποίο γίνονται, εκμεταλλεύεσαι τις γεωμετρικές δυνατότητές του. Ποια είναι η διαδικασία από τη σύλληψη μέχρι την υλοποίηση ενός έργου; Το έχεις από πριν στο μυαλό ή προκύπτει (και) βάση του χώρου; Πολύ συχνά το σημείο είναι αυτό που με καθοδηγεί στο τι θα κάνω τελικά. Βλέπω έναν τοίχο κι αρχίζω να φαντάζομαι τι θα μπορούσα να κάνω, το ένα φέρνει το άλλο και καταλήγω. Γενικά, είναι δύσκολο να περιγράψω με λέξεις κάποιες διαδικασίες που πολλές φορές είναι εσωτερικές και γίνονται αυθόρμητα ή υποσυνείδητα.

Τί είναι αυτό που σε απασχολεί περισσότερο και θες να θίξεις μέσα από την τέχνη σου; Κάτι που με ενοχλεί και προσπαθώ συχνά να θίξω είναι η απώλεια του ανθρωπισμού, απλά έχουμε χάσει την ανθρωπιά μας.