Ηλιόλουστη «Καλημέρα»
Αν γυρνάς με τα μάτια ανοιχτά στη πόλη, σίγουρα θα έχεις προσέξει τα τελευταία χρόνια κάτι «Καλημέρες» που εμφανίζονται πάνω σε κάδους απορριμμάτων ή και πάνω στην άσφαλτο. Η λέξη με την οποία ξεκινάμε όλοι τη μέρα μας ξαφνικά βγήκε από χείλη και πήγε και κάθισε πάνω στα πιο παράδοξα σημεία της Αθήνας, με σκοπό να σου φτιάξει τη μέρα. Υπεύθυνος για αυτό o street artist, Δημήτρης Κολέτσης.
Ο Νεοσμυρνιώτης Δημήτρης σπούδασε γραφιστική αλλά είχε την τύχη από μικρός να γνωρίσει και να συναναστραφεί με πολλούς ανθρώπους της τέχνης και της τεχνικής, «είτε καλλιτέχνες, είτε μάστορες», όπως λέει και ο ίδιος, γεγονός που του έδωσε την ευκαιρία να διαμορφώσει και εξελίξει τον πρωτόγονο και αυθόρμητο χαρακτήρα που είχαν τα δημιουργήματα του. Την επόμενη φορά που θα βολτάρεις στην Αθήνα και κυρίως τη Νέα Σμύρνη, το Νέο Κόσμο, τα Εξάρχεια, την Κυψέλη και τα Ιλίσια, αναζήτησε της «Καλημέρες» και τα quotes με το ρετρό lettering.
Δημήτρη, από πότε άρχιζες να γεμίζεις με «Καλημέρες» την πόλη; Καλημέρα! Καλημέρες έγραφα και πριν αλλά στους δρόμους έκαναν την εμφάνιση τους τον Μάιο του 2014. Όταν είμαι έξω και νιώσω ότι εδώ θέλω να γράψω, θα γράψω, δεν το προγραμματίζω. Το κίνητρο μου για να ξεκινήσω; Μα φυσικά τι άλλο από αυτό που κινεί τα πάντα; Η αγάπη, μόνο η αγάπη δημιουργεί.
Ποιο είναι το πιο περίεργο μέρος που έχεις ζωγραφίσει κάτι; Δεν ξέρω τι είναι περίεργο, γιατί όλο σε περίεργα μέρη γράφω ζωγραφίζω. Έχω ζωγραφίσει σε πόδια γυναίκας, πάνω σε φρούτα, σε κάδους απορριμμάτων, οι τουαλέτες σχολείων σε προκαλούν να γράψεις, σε ερειπωμένα κτήρια προς κατεδάφιση, σε φύλλα δέντρων, όταν ήμουν στον στρατό πάνω σε όλμους λίγο πριν τους εκτοξεύσουμε και σκάσουν μαζί με τα μηνύματα ζωγραφιές… Όλα τα μέρη και τα πράγματα μπορούν να γίνουν καμβάς αλλά πάντα κοιτάω να μη καταστρέφω ξένες περιουσίες, ακούγετε λίγο συντηρητικό αλλά ποιος ο λόγος;
Πέρα από τις «Καλημέρες», ο Δημήτρης απομονώνει φράσεις από τραγούδια, κυρίως ελληνικά δημοτικά και παλιά λαϊκά και άλλα διάφορα που του έρχονται στο μυαλό και άλλα συλλογικά μηνύματα που προκύπτουν μέσα στις παρέες. Τα έργα που γίνονται πάνω στο δρόμο ζωγραφίζονται με κιμωλία περιόδους που δεν έχει βροχές ώστε να κρατήσουν όσο γίνετε περισσότερο.
Άραγε το να ζωγραφίζεις στην άσφαλτο, αντιμετωπίζεται όπως το graffiti; Σου έχει γίνει για παράδειγμα παρατήρηση. Φροντίζεις να κινείσαι νύχτα; Συνήθως γράφω όποτε νιώσω να γράψω, άρα αυτό μπορεί να είναι οποιαδήποτε ώρα της μέρας ή της νύχτας. Δεν έχω κινδυνέψει ποτέ γιατί το να γράφεις στην άσφαλτο με υλικά που φεύγουν δεν αποτελεί αδίκημα. Πολλές φόρες έχουν περάσει περιπολικά την ώρα που γράφω και ούτε καν ενδιαφέρθηκαν να ρωτήσουν τι κάνω. Το αστείο της υπόθεσης είναι ότι αν έγραφα άσχημα πράγματα τότε θα υπήρχε ένα θέμα, όταν τους λέω τι είναι αυτά που γράφω, κάπως ξενερώνουν και φεύγουν.
Η γραμματοσειρές των «Καλημερών» και των άλλων τσιτάτων μεταβάλονται, ανάλογα με τη διάθεση του Δημήτρη, το μέρος που τις τοποθετεί. Τις περισσότερες φορές είναι απλά ο γραφικός του χαρακτήρας στο πιο μεγάλο του, ενώ άλλες φόρες απλά μιμείται γράμματα που του αρέσουν, γοτθικά του Μεσαίωνα, ελληνική καλλιγραφία του 50’– 60′ και πολλά άλλα με τα οποία έχει μεγαλώσει.
Κάποτε η λέξη «Καλημέρα» αναγράφονταν στους καθρέφτες πάνω από τον νιπτήρα. Μια υπενθύμιση για να πάρεις τη ζωή λίγο αλλιώς, να βρεις τη δύναμη να ανταπεξέλθεις στη βαρετή δουλειά, στις μικροαναποδιές, στο στριμωξίδι στο τρένο. Δεν είναι ακόμα πιο όμορφο να την δείς μια μέρα γραμένη στο δρόμο κάτω από το σπίτι σου;