Κατεβαίνοντας τα σκαλιά στο μαγαζί του η μυρωδιά του δέρματος αναδίδεται στον αέρα και το πρώτο που αντικρίζεις είναι μια καφεκόκκινη, ώριμη κυρία, που φαίνεται να έχει ζήσει πολλές ιστορίες.
«Σουβενίρ από την Ινδία» μας λέει ο Θόδωρος Παμπούκας για την BSA του που στέκεται αυτάρεσκα ανάμεσα στα δερμάτινα τζάκετ της Thedi Leathers. Η αγγλική Birmingham Small Arms Company εκτός από όπλα έφτιαχνε και μοτοσικλέτες και στην ακμή της ήταν από τις μεγαλύτερες του κόσμου. Στα χρόνια της Βρετανικής αποικιοκρατίας οι BSA είχαν γεμίσει την πολυπληθή Ινδία και μετά την ανεξαρτησία οι Άγγλοι έφυγαν, αλλά οι μηχανές έμειναν. Εκεί, στη δεύτερη μεγαλύτερη χώρα του κόσμου, έμεινε για οχτώ χρόνια ο Thedi, σχεδιάζοντας και επιβλέποντας την παραγωγή των δερμάτινων ρούχων της Harley Davidson. Πιο πριν ήταν στη Φιλιππούπολη της Βουλγαρίας και ακόμη παλιότερα στη Κωνσταντινούπολη της Τουρκίας, σε αναζήτηση πάντα νέων υλικών και φθηνών εργατικών χεριών.
Για πρώτη φορά, η Harley είχε αναθέσει σε έναν Έλληνα σχεδιαστή το ντιζάιν και την παραγωγή των leather jackets για όλη την Νότια Ευρώπη, την Κύπρο και τη Ρωσία. «Η συλλογή της Ευρώπης με την αντίστοιχη της Αμερικής ήταν τελείως διαφορετική. Οι αμερικάνοι ήταν πιο loose στα ρούχα τους, με πιο περίπλοκα σχέδια, φορτωμένα με patches, κεντήματα, κρόσσια», μας εξηγεί. Τα σχέδια του Thedi γίνονταν ανάρπαστα καθώς οι Ευρωπαίοι riders ήθελαν κάτι πιο διακριτικό και μίνιμαλ, σε σχέση με τους Αμερικάνους. «Τα δικά μας τα σχέδια ήταν πιο απλά, πιο εφαρμοστά στο σώμα και λιτά στην εμφάνιση. Είχαμε και εμείς κεντήματα, αλλά όχι τόσα πολλά ούτε έντονα χρώματα. Το ρούχο μπορεί να ήταν όλο μαύρο, αλλά θα είχε μια μικρή πορτοκαλί λεπτομέρεια από το χρώμα της Harley και αυτό έκανε τη διαφορά για τον πελάτη», εξηγεί.
Στο ημιυπόγειο μαγαζί του στη Θεσσαλονίκη ο χρόνος μοιάζει να σταμάτησε κάπου στη δεκαετία του ’50. Η παραγωγή ρούχων της Harley μπορεί να έφυγε από την Ελλάδα, αλλά ο ίδιος συνεχίζει και σχεδιάζει custom κομμάτια για τους πελάτες του. «Το προϊόν της Harley ήταν υπερτιμημένο. Ήταν ένα φθηνό με φθηνή παραγωγή, αλλά ακριβό στο ράφι. Εμείς εδώ κάνουμε το αντίθετο», σημειώνει. Με επιρροές από το ’50 και το ’60, δημιουργεί vintage κομμάτια σε μοντέρνες γραμμές με πρώτη ύλη από την Ιταλία. «Μου αρέσει πολύ εκείνο το στιλ και δανείζομαι στοιχεία σ’ αυτά που φτιάχνω. Δεν απευθυνόμαστε μόνο σε όσους έχουν μηχανές, αλλά όλα μας τα ρούχα και τα αξεσουάρ έχουν ένα biker στιλ», τονίζει.
Και τι γίνεται με τις φωτογραφίες των Ινδιάνων που βρίσκονται σκόρπιες στο μαγαζί του; «Μου αρέσει ο τρόπος ζωής τους. Μου ασκεί μια γοητεία. Άσε που ποτέ δεν μου άρεσαν οι Harley, είμαι τύπος της Indian».