Δέσποινα Πολυχρονίδου,
δημοσιογράφος
H Θεσσαλονίκη με δυο, τρεις λέξεις: Η πόλη που αλλάζει αλλά μένει πάντα ίδια. (8)
Όπως λέει αυτό το αστείο κλισέ «είναι η πόλη που αγαπάω να μισώ γιατί»: Γιατί άλλοτε είναι πολύ μπροστά και άλλοτε πολύ πίσω.
Μια κρυφή βόλτα που δεν θα μπει στον τουριστικό οδηγό: Η βόλτα στα στενά της Άνω Πόλης, όχι απλώς «ανέβα στα κάστρα να δεις τη θέα.»
Το πρόβλημα που θα λυθεί και θα γίνει η Θεσσαλονίκη καλύτερη: Δεν θα λυθεί κανένα πρόβλημα κατά πάσα πιθανότητα.
Το μαγαζί που θέλω να πίνω τον καφέ μου τώρα: Στην Pastaflora Darling, όπως πάντα.
Αν ήμουν δήμαρχος για μια μέρα σίγουρα θα: Έβαζα τους καλλιτέχνες να ζωγραφίσουν τα πάντα μέσα στην πόλη- τοίχους, δρόμους, πλατείες. Τέλος το γκρι.
Για τσουρέκι να πας στον: Κλισέ, αλλά Τερκενλής. Με λευκή σοκολάτα.
Για μπουγάτσα στον: Σερραίο στην Κωνσταντινουπόλεως, ή στο Θείο Βάνια, στην Αγ. Σοφίας
Και για σουβλάκι: Μπακάλικον, Ναυαρίνου.
Κατά την ταπεινή μου γνώμη η μορφή της πόλης είναι: Oι δίδυμοι της Θεσσαλονίκης.
Το μπαρ που πάνε όλοι είναι: Το Coo.
Αλλά εγώ προτιμώ το: Φρειδερίκο Αγάπη Μου ή τον Ελέφαντα.
Έχω βαρεθεί να βλέπω στη Θεσσαλονίκη: Ελληνάδικα, άσχημες ταμπέλες, μαγαζιά με “Ενοικιάζεται”.
Η Θεσσαλονίκη είναι καλύτερη από την Αθήνα γιατί: Don’t go there!
Πότε θα πάρει ο ΠΑΟΚ πρωτάθλημα; Να πω μια ημερομηνία στην τύχη;
Πού μπορεί να πετύχει κανείς τον Νίκο Γκάλη; Τον Νίκο Γκάλη ίσως τον πετύχετε στην Σοφούλη, στην Καλαμαριά.
Γιατί όλοι οι Αθηνέζοι είμαστε με τον Ηρακλή; Είστε μάλλον αισθηματίες.
Ένα μυστικό για να ρίξεις τις Θεσσαλονικιές; Γενικώς μια καλή αρχή θα ήταν να πας και να μιλήσεις. Σπάνιο.
Τους Θεσσαλονικιούς; Δεν έχω ιδέα. Δε ρωτάς κανέναν;
Ποια είναι τα αυθεντικότερα μπουζούκια της πόλης; Τα καμμένα.
Τελικά, έχει αλλού σαν την Χαλκιδική; Ε ναι, απλώς δεν είναι κοντά.
