Μια καλλιτεχνική κατάληψη που περιλαμβάνει ένα 10ήμερο δράσεων ενεργοποιεί ξανά το φημισμένο Green Park και φέρνει πάλι στο προσκήνιο την ανάγκη να ζούμε τους δημόσιους χώρους της πόλης μας. Η ομάδα των 20 περίπου καλλιτεχνών που ξεκίνησε αυτήν την προσπάθεια δεν επιθυμεί να αυτοπροσδιοριστεί με τίτλους ή ταμπέλες, δεν έχει κανένα νόημα άλλωστε. Οι περισσότεροι γνωρίστηκαν στην καλλιτεχνική κατάληψη του Εμπρός, κάποιοι από αυτούς ανήκαν στην Κίνηση Μαβίλη, άλλοι όχι. Όλοι τους πάντως εδώ και ένα μήνα καθαρίζουν το κτίσμα αλλά και τον εξωτερικό χώρο του Green Park γιατί «η κατάσταση μέσα αλλά και έξω ήταν τραγική καθώς η καφετέρια παρέμεινε κλειστή από το 2008. Μέσα ήταν γεμάτο μπάζα, έξω γεμάτο σκουπίδια».
Μπαίνω στο Green Park, o χώρος είναι καθαρός, όμορφος, με φοβερό ταβάνι, σε λίγο θα αρχίσει το πάρτι, έχει στηθεί ήδη το μπαρ με μπίρα και κρασί που θα λειτουργεί κάθε βράδυ ενώ θα εξελίσσονται οι δράσεις (το αναλυτικό πρόγραμμα εδώ).
Έρχεται κόσμος από τη γειτονιά, η Σοφία μου εξηγεί ότι αυτό είναι από τις προτεραιότητες της δράσης, να το μάθουν οι κάτοικοι, να έρθουν να παρακολουθήσουν αλλά και να συμμετάσχουν στις συζητήσεις «Θα οργανώσουμε μια ημέρα και θαλάσσιο μπάνιο, θα ξεκινήσουμε με πούλμαν και μάλλον θα πάμε Λούτσα. Πάντως τόσες ημέρες που καθαρίζουμε περνούν οι κάτοικοι και τους βλέπουμε που χαίρονται και συγκινούνται που κάποιος ασχολείται πάλι με το Green Park, στην αρχή μάλιστα μας ρωτούσαν αν είμαστε από την Περιφέρεια».
Δύο οικογένειες από το Αφγανιστάν έχουν έρθει να δουν τι συμβαίνει, τα πιτσιρίκια τρέχουν πάνω κάτω και μετά ποζάρουν για φωτογραφίες. Στα πέριξ βέβαια γίνεται χρήση ουσιών, κυρίως σίσα είναι γνωστό αυτό, αλλά τα παιδιά της διοργάνωσης δεν έχουν αντιμετωπίσει κάποιο θέμα, στο κάτω κάτω αυτό είναι το νόημα, να μην εγκαταλειφθούν οι δημόσιοι χώροι στους εμπόρους αλλά να γίνουν εστίες δράσεων και χαράς. Ναι, αυτό ακριβώς μου λένε τα παιδιά «Η ενεργοποίηση του αναψυκτηρίου Green Park στο πεδίο του Άρεως, σε ένα από τα δυο κεντρικά πάρκα της πόλης, θέτει εκ νέου την ανάγκη της αναψυχής, με στόχο η πολιτική και η χαρά να αναδυθούν σε μέρη που δεν τα περιμένουμε. Σε αυτό το ατελές, συλλογικό πείραμα, σε μια συνθήκη οικειότητας χωρίς κανόνες αλλά με συνείδηση της ευθύνης που προκύπτει από τη δράση αυτή, καλούμε τους συμμετέχοντες να εξερευνήσουν μια ανοίκεια περιοχή, μια δυνατότητα χαράς».
